رویداد۲۴ حسین فلاحی: پاتریوت Patriot (MIM-104) یک سامانه دفاع هوایی دوربرد است که قادر است در تمام ارتفاع و همه شرایط آب و هوایی با موشک های بالستیک تاکتیکی، موشک های کروز و هواپیماهای پیشرفته مقابله کند. این سامانه موشکی توسط شرکت ریتون مستقر در ماساچوست و شرکت کنترل آتش و موشکی لاکهید مارتین مستقردر فلوریدا ایالات متحده تولید شده است.
این سامانه دفاع هوایی در ایالات متحده و کشورهای متحد آن از جمله آلمان، یونان، ژاپن، کویت، هلند، عربستان سعودی، کره جنوبی، لهستان، سوئد، قطر، امارات متحده عربی، رومانی، اسپانیا، تایوان و همچنین اسرائیل در خدمت است.
نیروهای آمریکایی سیستم های موشکی پاتریوت را در جریان درگیری سال 2003 عراق مستقر کردند. این سامانه ها در کویت مستقر شدند و چندین موشک زمین به زمین متخاصم را با استفاده از قابلیت پیشرفته جدید پاتریوت-3 (PAC-3) و موشک های تقویت شده هدایت منهدم کردند.
وزارت دفاع ایالات متحده در اکتبر 2019 استقرار نیروهای اضافی و مجموعه ای از سیستم های نظامی شامل دو باتری موشکی پاتریوت و یک ترمینال دفاع منطقه ای ارتفاع بالا به عربستان سعودی را در اکتبر 2019 تایید کرد. این استقرار در پاسخ به حمله پهپادی در حمله به تاسیسات نفتی شرکت دولتی نفت عربستان سعودی آرامکو در سپتامبر 2019 در عربستان سعودی انجام شد. .
در ژانویه 2024، COMLOG، سرمایه‌گذاری مشترک 50/50 بین ریتون و توسعه‌دهنده موشک‌ها و سیستم‌های موشکی MBDA، قراردادی 5.6 میلیارد دلاری از آژانس پشتیبانی و تدارکات ناتو برای تامین موشک‌های GEM-T به عنوان بخشی از ابتکار عمل سپر آسمان اروپا دریافت کرد.
موشک جدید PAC-3 با استفاده از فناوری پیشرفته ضربه به کشتن، کارایی خود را در برابر موشک های بالستیک تاکتیکی و کروز افزایش داده است. در این پروژه لاکهید مارتین پیمانکار اصلی است و ریتون به عنوان یکپارچه کننده سیستم ها. PAC-3 دارای جستجوگر موج میلیمتری باند Ka است که توسط بوئینگ توسعه یافته است.
سیستم هدایت موشک، انهدام هدف را از طریق انرژی جنبشی آزاد شده با اصابت روبه روی هدف، امکان پذیر می کند. 16 موشک PAC-3 را می توان روی یک پرتابگر بارگذاری کرد.
PAC-3 در اواخر سال 1999 وارد تولید اولیه با نرخ پایین شد و اولین موشک های تولید LRIP که در مجموع به 92 عدد رسید، در سپتامبر 2001 تحویل شد. قرارداد 88 موشک در دسامبر 2002 و دیگری برای 12 موشک در مارس 2003 منعقد شد.
این موشک برای اولین بار در طول جنگ عراق در مارس/آوریل 2003 مستقر شد. در فوریه 2004، لاکهید مارتین قرارداد تولید 159 موشک PAC-3 را دریافت کرد که شامل 22 موشک برای جایگزینی موشک های مصرف شده در عراق بود. تحویل این موسک ها تا آوریل 2006 به پایان رسید.
قرارداد دیگری برای 156 موشک در فوریه 2005 دریافت شد. تقریباً 32 مورد از این موشک ها برای هلند و 16 موشک برای ژاپن، تحت قراردادهای فروش نظامی خارجی بود. هلند اولین موشک PAC-3 را در اکتبر 2007 دریافت کرد. ارتش ایالات متحده 112 موشک در می 2006 و 112 موشک اضافی در مارس 2007 سفارش داد.
در دسامبر 2007، امارات متحده عربی FMS سیستم پاتریوت شامل 9 پرتابگر پاتریوت، 288 موشک PAC-3 و 216 موشک پاتریوت GEM-T را درخواست کرد. این قرارداد در دسامبر 2008 منعقد شد.
همچنین کویت 80 موشک PAC-3 و 60 کیت ارتقاء GEM-T را درخواست کرد و قرارداد شش کیت ارتقاء اولیه در جولای 2008 بسته شد.
در آوریل 2008، تایوان سفارش چند کیت ارتقاء PAC-3 را داد. همچنین در اکتبر 2008 درخواست فروش 330 موشک PAC-3 را داد.
وزارت امور خارجه ایالات متحده فروش احتمالی تجهیزات و خدمات به ارزش 100 میلیون دلار را برای کمک به تایوان در حفظ و بهبود سیستم دفاع هوایی موجود پاتریوت در فوریه 2022 تصویب کرد. ریتون و لاکهید مارتین به عنوان پیمانکاران اصلی این برنامه پنج ساله معرفی شدند.
ارتش ایالات متحده چندین قرارداد به مبلغ 921 میلیون دلار در ژانویه 2012 برای موشک های PAC-3 و سیستم های مرتبط منعقد کرد. یک قرارداد 755 میلیون دلاری برای 168 موشک PAC-3، 27 کیت اصلاح پرتابگر و تجهیزات و خدمات مرتبط در ژانویه 2013 منعقد شد.
کره جنوبی یک FMS احتمالی 404 میلیون دلاری از 112 موشک پاتریوت را درخواست کرد که متعاقباً در اکتبر 2013 به پیکربندی GEM-T ارتقا یافت.
در آوریل 2014، فرماندهی هوانوردی و موشکی ارتش ایالات متحده قراردادی به ارزش 611 میلیون دلار با لاکهید مارتین برای تولید اولین موشک های PAC-3 با کیت های اصلاح پرتابگر منعقد کرد.
ایستگاه پرتاب M901 موشک پاتریوت را حمل، نقطه‌گذاری و پرتاب می‌کند. هر پرتابگر دارای چهار موشک است. پرتابگر از راه دور از طریق یک فرکانس بسیار بالا یا پیوند داده فیبر نوری از ایستگاه کنترل درگیری، که هم داده های قبل از پرتاب موشک و هم سیگنال فرمان آتش را ارائه می دهد، کار می کند.
ایستگاه کنترل AN/MSQ-104 x تنها ایستگاه سرنشین دار در واحد آتش پاتریوت است. ایستگاه کنترل با ایستگاه های پرتاب M901، سایر باتری های پاتریوت و ستاد فرماندهی بالاتر ارتباط برقرار می کند.
ایستگاه کنترل توسط سه اپراتور با استفاده از دو کنسول و یک ایستگاه ارتباطی با سه پایانه رله رادیویی هدایت می شود. کامپیوتر کنترل سلاح دیجیتال در کنار پایانه های پیوند داده VHF قرار دارد.
Modern Man Stations (MMS) ارتقای سیستم فرماندهی و کنترل پاتریوت است. این یک رابط گرافیکی تمام رنگی همراه با نمایشگرهای LCD ارائه می دهد.
رادار آرایه فازی AN/MPQ-53 عملیات جستجو، شناسایی هدف، ردیابی و شناسایی، ردیابی و هدایت موشک، و ضد اقدام الکترونیکی را انجام می دهد. رادار بر روی یک تریلر نصب شده است و به طور خودکار توسط کامپیوتر کنترل سلاح های دیجیتال در ایستگاه کنترل درگیری از طریق یک پیوند کابلی کنترل می شود.
برد این سیستم راداری تا 100 کیلومتر، ظرفیت ردیابی 100 هدف و می تواند داده های هدایت موشک را برای حداکثر 9 موشک فراهم کند.
زیتون در حال ارتقاء رادارهای پاتریوت ارتش ایالات متحده است. کیت های ارتقاء قدرت بیشتری برای رادار و افزودن قابلیت پهنای باند برای بهبود تشخیص هدف فراهم می کند.
درگیری هدف را می توان در حالت های دستی، نیمه اتوماتیک یا خودکار انجام داد. هنگامی که تصمیم برای درگیری با هدف گرفته شد، ایستگاه کنترل درگیری، ایستگاه یا ایستگاه های پرتاب را انتخاب می کند و داده های پیش از پرتاب به موشک انتخاب شده مخابره می شود. پس از پرتاب، موشک پاتریوت توسط رادار به دست می آید.
اتصال بالادستی فرمان و اتصال پایین TVM امکان نظارت بر پرواز موشک و ارائه دستورات هدایت موشک از رایانه کنترل سلاح را فراهم می کند. با نزدیک شدن موشک به هدف، سیستم هدایت TVM فعال می شود و موشک به سمت هدف هدایت می شود. یک فیوز مجاورتی کلاهک انفجاری قوی را منفجر می کند.
نوع پروژه: سیستم دفاع هوایی
سازندگان: ریتون و لاکهید مارتین
طول بدنه موشک: 520 سانتی متر
قطر بدنه موشک: 40 سانتی متر
بال ها: چهار باله دلتا شکل
قطر باله: 85 سانتی متر
دامنه: 70 کیلومتر
حداکثر ارتفاع: بیش از 24 کیلومتر
زمان پرواز: بین نه ثانیه تا سه دقیقه و نیم
نیروی محرکه: موتور موشک سوخت جامد تک مرحله ای
کلاهک: مواد منفجره قوی
رهگیری: رهگیری از طریق موشک