رویداد۲۴ سیما صابری: امروزه طیف وسیعی از درمان‌ها برای کمک به مقابله با آلرژی‌های غذایی وجود دارد، خواه این آلرژی‌ها باعث علائم خفیف مانند سوزن سوزن شدن دهان و اسهال شوند خواه علائم بالقوه جدی مانند آنافیلاکسی داشته باشند. این مقاله به راه‌هایی برای کاهش آلرژی‌های غذایی می‌پردازد.
هیچ درمانی برای آلرژی غذایی وجود ندارد. تنها راه مطمئن برای جلوگیری از واکنش آلرژیک این است که آلرژن‌های شناخته شده را از رژیم غذایی خود حذف کنید. این کار همیشه آنقدر که به نظر می‌رسد ساده نیست، زیرا تشخیص محرک دقیق شما از بین تمام غذا‌هایی که می‌خورید دشوار است. اغلب، افرادی که آلرژی غذایی آن‌ها تشخیص داده می‌شود، اغلب نسبت به سایر غذا‌ها نیز واکنش متقابل نشان می‌دهند: این در صدف، ماهی، آجیل درختی و بادام زمینی رایج است. آزمایش‌ها و روش‌هایی وجود دارند که می‌توانند به شناسایی دقیق آلرژن کمک کنند (مانند آزمایش‌های پوستی و رژیم‌های حذفی که توسط متخصص آلرژی انجام می‌شود)، اما مسلماً ساده‌ترین راه برای انجام این کار، داشتن یک دفترچه خاطرات غذایی است. با ثبت هر چیزی که می‌خورید و هر بار که واکنش نشان می‌دهید، می‌توانید به تدریج غذا‌های مشکوک به آلرژن را پیدا کنید. هنگامی که آلرژن‌های غذایی خود را شناسایی کردید، می‌توانید استراتژی‌هایی بسازید تا نه تنها از آن‌ها اجتناب کنید بلکه خطر آلودگی متقابل را نیز کاهش دهید.
ما در یک فرهنگ غذایی فرآوری شده زندگی می‌کنیم. فراتر از نگرانی‌های تغذیه ای، خوردن غذا‌های بسته بندی شده یا فرآوری شده خطر قرار گرفتن در معرض آلرژن‌های غذایی پنهان را افزایش می‌دهد. این امر مستلزم آن است که افراد هنگام خواندن برچسب‌های مواد غذایی هوشیار باشند.
اگر آلرژی شدید غذایی دارید، باید اقداماتی را برای جلوگیری از آلودگی حساسیت‌زا در خانه و رستوران انجام دهید. این امر به ویژه در صورت داشتن سابقه آنافیلاکسی صادق است که ممکن است یک واکنش تهدید کننده زندگی نشان دهند که در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به شوک، کما و مرگ می‌شود. باید اقدمات زیر را در موراد جدی رعایت کنید:
محدود کردن غذا‌های مشکل ساز به قسمت‌های خاصی از آشپزخانه
داشتن فضای ذخیره سازی، آماده سازی و غذاخوری اختصاصی برای غذا‌های آلرژی زا و بدون آلرژن
استفاده از ظروف جداگانه
تمیز کردن صحیح سطوح و نگهداری مواد غذایی مشکل ساز
به عنوان یک قانون کلی، اگر سابقه آلرژی شدید غذایی دارید، از سالاد بارها، رستوران‌های بوفه‌دار و بستنی‌فروشی‌ها اجتناب کنید؛ مگر اینکه مطمئن باشید از مواد غذایی آلرژی زا استفاده نمی‌کنند.
بیشتر بخوانید: توصیه‌هایی برای پیشگیری از آلرژی غذایی در کودکان
آلرژی غذایی خفیف تا متوسط ممکن است باعث آبریزش بینی، عطسه و خارش دهان یا پوست شود. در مواردی یک آنتی هیستامین خوراکی بدون نسخه اغلب می‌تواند به افراد کمک کند. آنتی هیستامین‌ها که به عنوان مسدود کننده‌های H۱ نیز شناخته می‌شوند، با مهار عمل یک ماده شیمیایی به نام هیستامین که سیستم ایمنی در پاسخ به یک آلرژن تولید می‌کند، عمل می‌کند. گزینه‌ها شامل آنتی هیستامین‌های نسل اول است که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند و آنتی‌هیستامین‌های نسل دوم که بیشتر خواب‌آلود نیستند.
لیست آنتی هیستامین‌ها شامل موارد زیر است:
بلوکر‌های نسل اول H۱: بنادریل (دیفن هیدرامین)، کلرفنیرامین، کلماستین
مسدود کننده‌های H۱ نسل دوم: آلگرا (فکسوفنادین)، کلاریتین (لوراتادین)، زیرتک (ستیریزین).
دارو‌های قدیمی مانند بنادریل مدت هاست که برای درمان موثر علائم آلرژی غذایی استفاده می‌شود.
آلرژی غذایی گاهی اوقات می‌تواند شدید باشد و نیاز به دارو‌های تجویزی، از جمله دارو‌های تزریقی مورد استفاده برای درمان آنافیلاکسی داشته باشد. علائم آنافیلاکسی معمولاً نیاز به مراقبت فوری دارند و باید مراقبت اورژانسی از فرد دارای آلرژی صورت بگیرد. اکثر افراد علائم معمول واکنش آلرژیک را تجربه خواهند کرد و در صورت بروز باید برای آن‌ها آماده باشند.
اپی نفرین (آدرنالین) دارویی درمانی برای آنافیلاکسی است. این دارو با تزریق به عضله ران، به طور ایده آل در عرض چند دقیقه پس از ظهور علائم، تزریق می‌شود.
اپی نفرین با ایجاد انقباض عروق (باریک شدن رگ‌های خونی) عمل می‌کند. این دارو به سرعت تورم بافت‌ها را در ریه‌ها و گلو معکوس می‌کند و در عین حال با افت کشنده فشار خون که می‌تواند منجر به شوک شود مقابله می‌کند. اثرات اپی نفرین سریع است، اما طولانی نیست؛ بنابراین مهم است که حتما به پزشک مراجعه کنید. البته بسیاری از موارد آنافیلاکسی به خودی خود در عرض دو ساعت بهبود می‌یابند و این دوره‌ها لزوماً در طول زمان شدیدتر نمی‌شوند.
در موارد زیر با متخصص تماس بگیرید:
تنگی نفس
خس خس سینه یا سرفه
بثورات پوستی یا کهیر شدید
تورم صورت، زبان یا گلو
تهوع و استفراغ
علائم دیگر عبارتند از نبض ضعیف یا سریع، سرگیجه یا غش، مشکل در بلع، یا احساس عذاب قریب الوقوع.
اگر علائم شدیدی داشتید علاوه بر اپی‌نفرین می‌توانید دارو‌های دیگری هم استفاده کنید:
آنتی هیستامین‌های داخل وریدی: این آنتی هیستامین‌ها به صورت داخل وریدی (در ورید) برای مقابله سریع با اثرات هیستامین تجویز می‌شوند که معمولاً از دیفن هیدرامین استفاده می‌شود.
دارو‌های کورتیکواستروئیدی: پردنیزون یکی از رایج‌ترین گزینه‌ها برای کاهش التهاب و پیشگیری از علائم است، اما عوارض جانبی آن به خوبی مستند شده است. درمان‌های جدیدتر ممکن است مزایای بهبود یافته‌ای در درمان آلرژی‌های غذایی داشته باشند.
آلبوترول که برای کاهش سریع تنگی نفس و خس خس سینه استنشاق می‌شوند. دارو‌های استنشاقی مانند آلبوترول به ویژه مفید هستند.
علاوه بر این، هر کسی که در معرض خطر بالای آنافیلاکسی ناشی از آلرژی غذایی یا حشرات باشد، باید در مواقع اضطراری یک تزریق کننده خودکار اپی نفرین از قبل پر شده به نام EpiPen همراه داشته باشد.
همچنین ایمونوتراپی آلرژن (AIT) درمانی است که توسط متخصصان آلرژی استفاده می‌شود که در آن شما در معرض افزایش تدریجی مقادیر یک آلرژن غذایی شناخته شده قرار می‌گیرید. با انجام این کار، بدن شما به آرامی به آن عادت می‌کند و کمتر به آلرژن پاسخ می‌دهد.
ایمونوتراپی آلرژن می‌تواند در افراد مبتلا به آلرژی غذایی به اشکال مختلفی انجام شود. اگرچه آن‌ها همیشه به طور گسترده در دسترس نیستند، این گزینه‌ها عبارتند از:
ایمونوتراپی آلرژی زا خوراکی (OIT): این شامل خوردن تدریجی مقادیر غذا‌های آلرژی زا تحت نظر متخصص آلرژی است.
ایمونوتراپی زیرزبانی (SLIT): این قطره‌های آلرژی‌زا هستند که به صورت زیر زبانی تجویز می‌شوند و می‌توانند روزانه در خانه مصرف شوند.
ایمونوتراپی Epicutaneous (EPIT): این‌ها چسب‌های ترانس درمال روی پوست هستند. این تکه‌ها مقادیر مستمر یک آلرژن را در طول روز ارائه می‌کنند.
برخلاف سایر اشکال آلرژی، آلرژی غذایی را نمی‌توان با واکسن‌های آلرژی درمان کرد؛ به این دلیل استکه خطر آنافیلاکسی پس از تزریق زیاد است و از مزایای بالقوه آن بیشتر است.
در فوریه ۲۰۲۰، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) پالفورزیا (پودر آلرژن آراکیس هیپوگائا) را به عنوان نوعی OIT برای کودکان مبتلا به آلرژی به بادام زمینی تایید کرد. این دارو یک پروتئین پودری ساخته شده از بادام زمینی است که همراه با رژیم غذایی اجتناب از بادام زمینی استفاده می‌شود.
پالفورزیا برای درمان آلرژی بادام زمینی در نظر گرفته نشده است، اما به طور مداوم برای کاهش فراوانی و شدت علائم، از جمله آنافیلاکسی استفاده می‌شود.
پالفورزیا برای کودکان ۴ تا ۱۷ سال تایید شده است. دوز را می‌توان تحت نظر یک متخصص آلرژی، از ۰.۵ میلی گرم در روز به ۳۰۰ میلی گرم در روز افزایش داد.
دارو‌های مکمل و جایگزین (CAM) به طور گسترده در ایالات متحده برای درمان انواع آلرژی‌ها استفاده می‌شود. در حال حاضر، شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد آن‌ها برای افراد مبتلا به آلرژی غذایی فوایدی دارند.