رویداد۲۴ همانطور که می‌دانید آسیب‌دیدگی و مصدومیت در ورزش حرفه‌ای امری طبیعی است و هیچ ورزشکاری از اتفاقات ناگواری که طی مسابقات یا تمرینات برایش می‌افتد در امان نیست. شایعترین آسیب‌های ورزشی در کشتی موقع زمین خوردن ایجاد می‌شوند و سر و گردن و شانه و زانو محل‌های آسیب‌پذیرتری هستند.
اما برخی از مصدومیت‌ها مسیر زندگی ورزشکار را تغییر می‌دهند و گاهی در کمال تاسف و ناباوری او را برای همیشه از میادین ورزشی دور می‌کنند.
رضا اطری عضو تیم ملی کشتی آزاد روزی با دنده شکسته به روی تشک رفت و علیرضا سرلک را برد، اما بعد از درمان دوباره به روی تشک برگشت. سعید عبدولی روزی در کشتی با حریف روس خود، دنده‌اش شکست و تا پای از دست دادن مدال مسابقات جهانی پیش رفت، اما بعد از گذراندن دوران نقاهتش به مسابقات بازگشت و مدال برنز گرفت. محمدرضا گرایی قهرمان کشتی فرنگی جهان نیز یک هفته پیش از آغاز مسابقات آسیایی، طی تمرینات، دنده‌اش آسیب دید و با دنده‌ی شکسته راهی مسابقات شد، اما آسیب‌دیدگی‌اش باعث نشد او از کشتی دور بماند. این آسیب دیدگی‌ها با وجود خطراتی که دارند، امری شایع در ورزش بالاخص ورزش کشتی هستند. اما در این میان، ورزشکارانی نیز بوده‌اند که مصدومیت باعث خداحافظی آن‌ها با حرفه‌شان شد، صالح خالقی یکی از همین ورزشکاران است.
صالح خالقی که در حاشیه مسابقات روز جهانی کودک سال ۲۰۰۱ توانست به عنوان فنی‌ترین کشتی‌گیر شناخته شود، به اجبار در روز‌های طلایی ورزش حرفه‌ای خود، به خاطر آسیب شدیدی که به دنده‌اش رسید، مجبور به کناره‌گیری از کشتی شد. او در آن روز‌ها یکی از شانس‌های ایران برای کسب مدال بود.
صالح خالقی قهرمان تورنومنت بین المللی روز جهانی کودک سال ۲۰۰۱
صالح خالقی که در آبان ماه ۱۳۶۳ در محله منیریه تهران متولد شد و از سنین پایین به روی تشک کشتی رفت، در دوران ورزشی خود موفق شد افتخارات بسیاری کسب کند.
از او خواستیم تا درباره روز مصدومیتش برای ما صحبت کند. او روز مصدومیتش را این‌طور روایت می‌کند که: «ده روز مانده بود به مسابقات انتخابی، ساعت ۸ صبح در باشگاه حیدرنیا تمرینات میدانی خود را انجام دادم. باران در حال باریدن بود و من حاضر نبودم به هیچ وجه دست از تمرین بکشم و اتفاقا آن روز تمریناتم سنگین و فشرده بود. پس از آن، ساعت چهارده برای تمرین وزنه آماده شدم. این تمرین را هم انجام دادم و بعد رفتم به سراغ تمرین کشتی. تمرین کشتی ساعت نوزده در باشگاه شهید یاسینی بود. آن روز به باشگاه شهید یاسینی رفتم و تمرین را شروع کردم. حین تمرین دنده‌ام شکست و حالی که آن روز و آن لحظه داشتم به هیچ‌وجه قابل توصیف نیست، چون از سخت‌ترین لحظات زندگی‌ام بود. در واقع، باید گفت سخت‌ترین چیزی که برای یک ورزشکار حرفه‌ای می‌تواند اتفاق بیافتد، آسیب دیدن است. آن هم آسیب و مصدومیتی که او را از مسابقه دور کند. شما اگر یک روز خواستید از یک ورزشکار زندگی‌اش را بگیرید، روز‌های نزدیک به مسابقه به او آسیب بزنید و مصدومش کنید.
برای ورزشکاران، مصدومیت نزدیک به رقابت‌ها هیچ تفاوتی با از دست دادن زندگی ندارد. به خصوص من که آن روز‌ها حسابی تمرین کرده بودم و در آمادگی کامل به سر می‌بردم. یادم هست که دقیقا ده روز قبل از مسابقات انتخابی جهانی بود و روزی سه الی چهار جلسه تمرین می‌کردم؛ آن هم تمرینات سخت! شاید اغراق نباشد اگر بگویم آن روز‌ها از فرط خستگی حتی نمی‌توانستم روی پاهایم بایستم و در خانه برای انجام کار‌های شخصی روی زمین غلت می‌زدم.
بعد از ظهر روزی که مصدوم شدم، در باشگاه مشغول تمرین بودم و دنده‌ام شکست. پدرم وقتی حال و روز من را دید حرفی به من زد که هنوز هم یادم هست. پدرم گفت: صالح به من نگاه کن! من می‌خواستم وضعم خیلی خوب بشه، ولی نشد! بی‌خیال همه چیز انقدر خودت رو ناراحت نکن.
البته پدرم این حرف را به شوخی زد. او مرد زحمت‌کشی بوده و هست و همیشه قدردانش هستم. شاید این حرفش در آن لحظه تسکین دل من نبود، اما برایم جالب بود و در ذهنم ماند. این خاطره‌ی فراموش‌نشدنی از روز مصدومیتم بود و اتفاقی که برایم افتاد.»
مسابقات قهرمانی آسیا سال ۲۰۰۱: نفر اول پارک جین سو از کره شمالی، نفر دوم صالح خالقی از ایران، نفر سوم از قزاقستان
آخرین باری که صالح خالقی به روی تشک کشتی رفت در مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۰۱ بود. آن سال مسابقات به میزبانی ایران برگزار شد صالح خالقی توانست در وزن ۶۹ کیلوگرم به عنوان نایب قهرمان شناخته شود.
پیش از آن نیز صالح خالقی به عنوان قهرمان باشگاه‌های تهران در سال‌های ۷۷، ۷۸، ۷۹، ۸۰، قهرمان آموزشگاه‌های تهران در سال‌های ۷۶، ۷۷، ۷۸، ۷۹، ۸۰، قهرمان باشگاه‌های کشور در سال ۷۸، نایب قهرمان باشگاه‌های کشور در سال ۷۹، نفر سوم انتخابی تیم ملی در سال ۱۳۷۸ و قهرمان تورنومنت بین‌المللی روز جهانی کودک در سال ۲۰۰۱ شناخته شده بود.