زنگ خطر تنبیه بدنی دوباره به صدا در آمده است. بعد از رسانه‌ای شدن تنبیه پسران مدرسه «معلم» در شهریار (اینجا را کلیک کنید
+ +) از سوی معاون گمان می‌رفت ترمز تنبیه در مدارس کشیده شود. اما هنوز زخم پسران دوره راهنمایی بهبود نیافته است که دستان دانش‌آموزان دبستانی به دلیل انجام ندادن تکالیف مدرسه روی بخاری سوزانده شده است.
به گفته مسئولان پرونده برخورد غیرقانونی و غیر اخلاقی با دانش آموزان مدرسه معلم در حال بررسی است و این اظهار نظر درباره دانش آموز چاراسویی نیز از سوی مسئولین آموزش و پرورش مطرح شده است.
همچنین به نقل از روابط عمومی آموزش و پرورش کهگیلویه و بویر احمد، مدیرکل آموزش و پرورش کهگیلویه و بویراحمد از تشکیل کمیته‌ای برای بررسی تنبیه دانش‌آموز چاروسایی خبر داده است. به گفته هادی زارع‌پور؛ تحقیقات ویژه برای چگونگی سوخته شدن دست این دانش‌آموز و عمدی یا سهوی بودن آن ادامه دارد.
کمیته‌ها برگزار می‌شود و هنوز پروندهای به نتیجه نرسیده که پروند دیگری باز می‌شود. آنچه درباره تنبیه دانش‌آموزان در مدرسه نگرانکننده است، زخم‌هایی نیست که بر جسم آن‌ها وارد می‌شود.
قوانین به اندازه کافی بازدارنده است؟
نگرانی از جایی آغاز می‌شود که این دانش‌آموزان نسبت به مدرسه و تحصیل دیگر احساس خوبی ندارند. این دانش‌آموزان برای بهبود موقعیت روحی و عاطفی خود نیازمند پروسه‌های مشاوره هستند و نکته‌ای که به نظر نمی‌رسد در پروندهایی که در حال بررسی است توجهی به آن شود.
تنبیه دانش‌آموزان سال‌ها است در مدارس تکرار می‌شود. این درحالی است که ممنوعیت تنبیهبدنی دانش‌آموزان به آئین‌نامه‌ای بازمی‌گردد که ۱۵ سال قبل تدوین شده است. در این آئین‌نامه گفته شده که منظور از تنبیه، آگاه ساختن دانش‌آموز نسبت به انجام وظایف، تذکر شفاهی، تذکر کتبی، تغییر کلاس، اخراج موقت و انتقال به مدرسه‌ای دیگر است.
اما شرایط در محیط مدارس چگونه ترسیم شده است که معلم یا معاون مدرسه با وجود آگاهی از مشکلات قانونی که در پی تنبیهبدنی دانش‌آموز گریبان گیرش می‌شود، چنین اقدامی می‌کند؟
جای خالی مشاوران فعال در مدارس
مهدی سعیدی، معلم فعال کانون صنفی معلمان درباره حوادث اخیر در گفتوگو با
رویداد۲۴ با بیان اینکه باید در ابتدا نسبت به چنین اتفاق‌هایی ابراز تاسف کرد و گفت: از نظر قانونی تنبیهبدنی دانش‌آموزان به هیچ عنوان نباید رخ دهد. این در حالی است که شرایط مناسب برای برخورد و جلوگیری از عملکرد خطر آفرین دانش‌آموزان پیشبینی نشده است.
به گفته سعیدی، در مدارس مخصوصا مدارس دوره دبیرستان نیاز به حضور جدی مشاور و روان‌شناس احساس می‌شود. در مقابل این احساس نیاز جدی اما هیچ واکنشی از سوی مدیران آموزشوپرورش شاهد نبوده‌ایم. در چنین شرایطی معاون مدرسه علاوه بر اینکه موظف است امور مدرسه را مدیریت کند باید دانش‌آموزان مدرسه را نیز ساماندهی و کنترل کند.
وی تاکید کرد: مدارس از استانداردهای لازم برخوردار نیستند. دانش آموزان در شرایط غیر استانداردی تحصیل و تدریس می‌کنند. در شرایط فعلی دانش آموز تحت پوشش مشاور نیست، معلم از خدمات رفاهی و اجتماعی کافی برخوردار نمی‌شود و از آن نگران کننده‌تر ضعف در سیستم مهارت‌های آموزشی است. از همین روست که زنجیره‌ای از مشکلات ایجاد می‌شود.
به گفته این معلم، غالب دانش آموزان دبیرستان‌های پسرانه، مخصوصا در مناطق پرخطر دجار آسیب و مشکلات جدی هستند. آمار سن مصرف مواد مخدر در مدارس زنگ خطری جدی برای امنیت مدارس است. از آن نگران کننده‌تر اما فروش مواد مخدر و همچنین مشکلات جنسی در بین دانش آموزان است.
سعیدی تاکید کرد؛ بار‌ها در جلساتی که همراه با مدیران آموزش و پرورش برگزار شده است، اعلام شد که نیازمند کمک بیشتری برای کنترل دانش آموزان هستیم. در شرایط فعلی پلیس باید به آموزش و پرورش کمک کند. در بعضی موارد حتی نیاز است اورژانس اجتماعی به مدارس کمک کند.
دبستانی‌ها هم قربانی بی‌توجهی به مشکلات معلم‌ها می‌شوند
هرچند کنترل دانش آموزان نوجوان کار ساده‌ای نیست. اما همین موضوع هم نمی‌تواند بهانه‌ای باشد برای تنبیه بدنی. اگر این موضوع با واکنش صریح مسئولین مواجه می‌شد، دبستانی‌ها قربانی بعدی تنبیه در مدرسه نمی‌شدند. دبستانی‌ها نه رفتارهای پرخطری شبیه به نوجوانان دبیرستانی را دارند و نه توانایی جسمی تحمل چنین تنبیه‌هایی را.
این در حالیست که سعیدی معتقد است تنبیه بدنی از سوی همه اعضای آموزش و پرورش نادرست است. اما یکی دیگر از مشکلاتی که وجود دارد، واقع بین نبودن مدیران و مسئولان در سطوح بالای آموزش و پرورش است. مشکلات مشخص و واضح هستند. اما در طول همه این سال‌ها بعد از هر حادثه‌ای در آموزش و پرورش، در نهایت مسئولین مدرسه یا معلم به عنوان حاطی شناسایی می‌شوند. بعد از مشخص شدن فرد خاطی هم با اخراج یا معلق شدن از کار پرونده بسته می‌شود.
این فعال کانون صنفی معلم‌ها معتقد است این برخورد‌ها مثال عینی پاک کردن صورت مسئله است. این در حالی است که اگر از ابتدا ریشهیابی می‌شد و به مشکلات نگاهی عمقی و جدی داشتیم، چنین حوادثی تکرار نمی‌شد. شاید اگر در آموزش و پرورش اتاق فکری بود که تا امروز شاهد آن نبوده‌ایم و در این اتاق فکر راهکارهای مناسب کنترل و مدیریت دانش اموزان مطرح می‌شد، بخشی از این مشکلات حتی به وجود هم نمی‌آمد.
از سویی دیگر سعیدی معتقد است یکی دیگر از دلایلی که درگیری‌های بین دانش آموزان و معلم‌ها را تشدید می‌کند، عدم امنیت مالی معلم است. در حال حاضر معلم‌ها با مشکلات خیلی جدی مالی روبرو هستند. حقوق ماهیانه یک میلیون و سیصد هزارتومان در شرایط فعلی اقتصادی برای معلم دوره دبیرستان کافی نیست.
به گزارش
رویداد۲۴؛ هرچند مناسب نبودن موقعیت معیشتی معلم‌ها نمی‌تواند دال بر این باشد که دانش‌آموزان قربانی خشم از تهی دستی شوند، اما در شرایط فعلی که به یکی از دلالیل پایین بودن آستانه تحمل معلم‌ها مشخص شده است، شاید حل کردن این مشکل موقعیت امنیت دانش آموزان را بهبود بخشد.