محمدرضا بادامچی با اشاره به انتشار اخباری در مورد گورخواب‌ها تذکری را به وزیر کشور داد.
وی با بیان اینکه کارتن‌خواب‌ها از سرمای روزگار به گورستان نصیرآباد پناه برده‌اند، گفت: تعدادی از گل‌های پرپرشده جامعه در زمستان، مأمنی را انتخاب کرده‌اند که آخرین جای انسان‌هاست. آنان در گورهای آماده، نشسته می‌خوابند و تکه‌های پلاستیک و لباس‌های کهنه، لحاف و زیراندازشان است.
اين عضو كميسيون اجتماعي مجلس افزود: با شرمساری از مشاهده چنین صحنه‌های دلخراش در گوشه و کنار کشورم، به مسئولین تذکر می‌دهم، چگونه با بی‌تفاوتی، نظاره‌گر و شنونده این رنج‌ها خواهید بود؟ عجب روزگاری است. امیر مومنان خطاب به مومنان می‌فرماید: «اگر در همسایگی تو شخصی گرسنه سر به بالن نهد و چاره چویی نکنی، مسلمان نیستی.» در قیاس این فرمایش مولا، ما در کجای جدول قرار داریم؟ آیا مسلمانیم و رحم را می‌فهمیم؟ مسئولین در پیشگاه خدای تبارک و تعالی چه پاسخی دارند؟
بادامچی در ادامه گفت: تاسف و تاثر بیشتر این است که تعدادی از زنان و مردان آسیب‌دیده به گور و کنار مردگان پناه برده‌اند و دلالان انسانیت دام خود را برای فریب بیشتر انسان‌های ضعیف در این اماکن گسترده‌اند و مواد افیون ارزان به فروش می رسانند. متاسفانه شنیده‌ها حاکی از این است که مسئولین گورستان با انتشار این گزارش، زنده‌ها را از گورستان بیرون کرده‌اند.
همچنین این عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در مطلبی در صفحه اینستاگرامش، نوشت: با خواندن گزارش تکان دهنده روزنامه شهروند از زندگی مردان، زنان و کودکانی که در گورهای یکی از قبرستان های اطراف تهران، شب را به صبح می‌رسانند، احساس شرم کردم. اینکه کسی از بی‌جایی و بی‌خانمانی نه به خیابان، نه به زیر پل‌های این شهر دهشتناک، نه به پارک و نه به وسط اتوبان که به گورستان پناه برد، چیز کمی نیست. گویی زندگی در کنار زنده‌ها سخت‌تر از زنده ماندن در کنار مرده هاست.
وی ادامه داد: ما چه کرده ایم که آدمی که نفس می‌کشد و هنوز جان دارد، با دو پای خود به گور پناه می‌برد تا فشار قبر و تاریکی آن را پیش از مرگ تجربه کند؟! نباید تنها نظاره‌گر و شنونده این درد باشیم، حتی یک کارتن‌خواب هم برای یک نظام اسلامی شرم‌آور است، بدتر اینکه بعد از انتشار این گزارش، به جای اینکه این فاجعه، تلنگری به ما مسئولین باشد، شتابان به دنبال پاک کردن صورت مسئله‌ایم که مبادا جایگاه‌مان به خطر بیفتد!
بادامچی همچنین گفت: انسانیت ما کجاست زمانی که این ٥٠ عزیز را از تنها پناهگاه‌شان متفرق کرده و حتی یک متر قبر را از آن‌ها دریغ می‌کنیم؟! به این فکر کردیم فردا شب را کجا می‌گذرانند؟ در این سرما و باران چه پایانی انتظار آن‌ها را می‌کشد؟! چه طور می‌توان آسوده سر بر بالین گذاشت، وقتی پناهگاه عده‌ای در دوره مسئولیت ما، گورستان است؟! بی شک این میز و صندلی‌ها روزی به پایان می‌رسد، ما می‌مانیم و خدای بالای سرمان که باید پاسخگوی این بی‌رحمی دردناک در دوره خدمت‌مان باشیم.
نماینده تهران در پایان تأکید کرد: به عنوان نماینده ملت، احساس شرم می‌کنم و حتما مساله را پیگیری خواهم کرد.