رویداد۲۴ | امیرحسین جعفری: اعتصاب پرستاران و پیرپزشکان در شیراز ۸۰ درصد بیمارستان‌های این شهر را با چالش مواجه کرد. کادر درمان شیراز به حقوق، اضافه کار، بیمه و شرایط کاری خود معترض است و شنیده شده که در صورت عدم رسیدگی به مطالباتشان، نامهٔ استعفا دسته‌جمعی نیز نوشته‌اند.
فروزان مولاپرست، عضو کادر درمان شیراز و کارشناس بیهوشی، معتقد است که اعتصاب پرستاران و پیراپزشکان شیراز خودجوش بوده است؛ او در این‌باره به رویداد۲۴ می‌گوید: «پرستاران و پیراپزشکان نهاد خاصی ندارند. یک خانه پرستار است که دبیر آن آقای شریفی‌مقدم است. این نهاد مستقل و مطالبه‌گر است اما این اعتصاب ربطی به آن نداشت. اعتصاب شیراز خودجوش بود و از یک تحصن شروع شد که دوشنبه دو هفته قبل شکل گرفت و گفتند هرکسی در حیاط بیمارستان خودش بیرون بیاید. در مورد بیمارستان ما، اصلاً رئیس بیمارستان نیامد و رئیس حراست و مدیر برای بررسی آمدند. یک سری وعده‌های همیشگی را دادند و اتفاقی نیفتاد. اعتصاب‌ها در اصل از سال گذشته آغاز شد و در شیراز چندین تجمع جلوی استانداری و بیمارستان‌ها شکل گرفت که هیچ پاسخی از مسئولین دریافت نشد.
بیشتر بخوانید: ماجرای اعتصاب پرستاران در شیراز چیست؟ | اضافه کاری اجباری، حقوق کم و پرداخت دیر
خانم مولاپرست درباره محدودیت‌های فعالیت صنفی و اطلاع‌رسانی فعالیت پرستاران می‌گوید: ««ما یک شورای صنفی داریم که کاری از دستشان برنمی‌آید. سه نفر از بچه‌های صنفی در محل کار ما هستند، یک نفر را که خیلی پیگیر اعتصاب بود، چنان ترساندند و تهدید کردند که خودش اولین نفری بود که سر کار آمد. سرعت خبررسانی اعتصاب خیلی کند بود. الان اعتصاب شیراز تقریباً در حال اتمام است، تازه شهرهای نزدیک شیراز که ۳۰ کیلومتر فاصله دارند، اعتصاب را شروع کرده‌اند.»
مولاپرست معتقد است که مسئولین استانی و کشوری چندان اثر خاصی بر روی مطالبات نیروهای اعتصابی نداشته‌اند و پرستاران خواستار ورود مستقیم ریاست جمهوری به این اعتصاب هستند؛ او می‌گوید: «آقای ایمانیه، استاندار کنونی فارس، ۱۴سال رئیس علوم پزشکی فارس بود و تمام بیمارستان‌های فارس زیر نظر ایشان بود. زمان دانشجویی من هم ایشان رئیس بود. مشکل فعلی ما از چندین سال قبل آغاز شده است. البته اوایل دانشجویی ما اینطور نبود که با این میزان حقوق نتوان زندگی کرد؛ آن زمان کسی که طرح می‌رفت، با حقوق خود ماشین می‌خرید اما الان به جای دو نفر هم که کار کنید، اتفاق اقتصادی خاصی نمی‌افتد. در هر حال آقای ایمانیه ورود کردند اما فایده نداشت. یک هیئت هم از تهران آمدند و مشخص نشد این هیئت چه کسانی هستند. نظام پرستاری هم یک نفر را فرستاد ولی به طور کلی این نهاد هیچ تأثیری در وضعیت رفاهی پرستاران نداشته‌اند. در اعتراضات قبلی چندین بار نامه‌نگاری و تومار نوشته شد اما نتیجه نداشت. الان خواستهٔ بچه‌ها این است که مستقیماً ریاست جمهوری به این مسأله ورود کند.»
اعتصابات به صورت پلکانی بود و بیماری روی زمین نماند
این کادر درمان معتقد است که بیمارستان‌های دولتی و خصوصی شیراز در پی این اعتصاب دچار چالش شده و عمل‌های انتخابی در شیراز تماماً لغو شده‌اند؛ او می‌گوید: «۸۰ درصد بیمارستان‌ها تعطیل شده‌اند و در بیمارستان نمازی به عنوان بیمارستان مادر هم شاهد اعتصاب جدی بودیم. بعد از آن مسئولین به خودشان آمدند و دیدند که شعار اعتصاب، واقعاً انجام شده است. تقریباً اعتصابات به صورت پلکانی بود و اینطور نبود که بیماران روی زمین بمانند. تیم احیا در تمام روز‌ها حضور داشت. با اینکه بیمارستان‌ها در اعتصاب بودند، اینطور نبود که مریض‌ها ر‌ها شوند. مریض‌هایی که حالشان خوب بود ترخیص می‌شدند اما پزشک و پرستار و بیهوشی در هر شیفت حضور داشتند. من به علت اینکه در هر شیفت یک بیهوشی بیشتر نیست، مجبور بودم که تمام روز‌ها سر کار حضور داشته باشد. جدا از مسائل ارزشی و اخلاقی، مسائل حقوقی هم وجود دارد. مسئولین بخش‌ها هم حضور داشتند و بخش‌ها را پوشش می‌دادند. تعداد اندکی از پرستاران هم که می‌آمدند دیگر نیامدند. خیلی از بیمار‌ها به بیمارستان‌های خصوصی فرستاده شدند. بخش‌های تریاژ بیمارستان‌ها تعطیل شدند، فقط مریض‌های اورژانس پذیرفته می‌شدند. عمل‌های انتخابی تماماً لغو شدند. از یک جا به بعد بیمارستان‌های دیگر هم ظرفیت نداشتند. چالش‌هایی که برای بیمارستان‌های دولتی پیش می‌آمد در دیگر بیمارستان‌ها هم بروز کرد. البته سعی کردند از بیمارستان مسلمین که تحت نظر سپاه است پرستار بگیرند و یک سری بیمار‌ها به آنجا فرستاده شدند.»
فروزان مولاپرست درباره ضعف بیمه پرستاران و پیراپزشکان و کمبود حقوق و مزایا آن‌ها می‌گوید: «علوم پزشکی شیراز هیئت امنایی است و مشکل‌ساز شده است. بیمارستان امیر که خیّرساز است و مسائل مالی آن شفاف نیست، به علت فقدان نظارت است. پرسنل هم معتقدند که اضافه‌کاری‌های ما بین ۱۰ماه تا یکسال عقب افتاده است اما پول به بیمارستان می‌رسد. برخی از بیمارستان‌ها از یکسال هم بیشتر شده که اضافه‌کاری و حقوق را پرداخت نکرده‌اند. یکی دیگر از خواسته‌های ما بحث بیمه پیراپزشکیان و پرستاران بود. ما خودمان در حال ارائه خدمات درمانی هستیم اما چرا بیمه خوبی نداریم؟ بیمه ما چرا باید از نیروهای مسلح و شرکت نفت و بنیاد شهید کمتر باشد و فقط از تأمین اجتماعی و خدمات درمانی استفاده کنیم؟ داشتن نماینده در مجلس برای جامعه پرستاری در کمیته بهداشت و درمان هم بخش دیگری از مطالبات ما بود. حق لباس و حق مسکن هم بخشی از اعتراضات است، مثلاً حق مسکن ما ۱۲۰ هزار تومان است، حق لباس سالی ۷۰ هزار تومان است. فوق‌العاده خاص شرایط کاری کادر درمان، بخشی از مسائل حقوقی ما بود. قرار شد از اول امسال این فوق‌العاده روی حکم‌ها اعمال شود و برای جامعه پرستاری ضریب ۳ روی حکم داشت. این رقم الان ۳ دهم است و از تیرماه گفته‌اند در حکم‌زده می‌شود اما هنوز نزده‌اند. الان می‌گویند بگذارید دولت مستقر شود، بچه‌ها می‌گویند ما ضریب ۳ را می‌خواهیم و از فروردین باید اعمال شود.»
مولاپرست معتقد است که عده‌ای با ایراد به تحصن، رسیدگی به مطالبات را به بعد از انتخاب وزیر منتهی کرده‌اند: «عده‌ای می‌گویند چرا هنوز وزیر مشخص نشده اعتصاب کردید، عده‌ای توهم توطئه دارند و می‌گویند این اقدام در زمانی انجام شد که خنثی‌سازی شود چون وزیری وجود ندارد. اعتصاب کادر درمان مثل بقیه جا‌ها نیست و کل سیستم فلج می‌شود. من امیدوارم زمانی نیاید که همه با هم اعتصاب کنند چون مسأله اخلاقی در کار پزشکی و پرستاری وجود دارد. در این بین مسئولین هم با تله احساسی با بچه‌ها برخورد می‌کنند و می‌گویند مریض‌ها را چرا ر‌ها کردید. کمبود نیرو باعث شده بچه‌ها مرخصی نروند و اگر بیمار می‌شوند هم به خانه نروند. من آنفولانزا گرفتم و چون کسی نبود ناچار شدم سر کار بروم. ما ۵ نیروی بیهوشی هستیم و برای یک هفته هم کم می‌آوریم. از طرفی برخی از نیروهای متحصن هم گفته‌اند که در صورت عدم رسیدگی به مطالباتشان، استعفا دسته‌جمعی می‌دهند.»
تحصن پزشکان و پیراپزشکان شیراز یکسال قبل هم رخ داد اما نتیجه‌ای نگرفت؛ در این بین کادر درمان شیراز نگران است که در دولت جدید هم اتفاق خاصی رخ ندهد و کماکان مطالباتشان روی زمین باقی بماند.