به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ رضا کیانیان بازیگر و هنرمند در نشست بررسی موانع احیای دریاچه ارومیه که در کافه خبر در حال برگزاری است گفت: باید این دریاچه بیمار را از جایی درمان کنیم. مثلا بگوییم سرم وصل کنیم تا نمیرد بعد آزمایش کنیم. کسی جواب بدهد ستاد احیای دریاچه ارومیه با رفتن آقای روحانی خواهد پاشید؟ یا خواهد ماند؟ این یکی از مسایل اصلی است. باید بدانیم این چه می شود؟ چون ممکن است رئیس جمهور بعدی بگوید اصلا دریاچه ارومیه را ولش کن.
او در ادامه گفت: در 8 سال قبل از این دولت، دریاچه ارومیه امنیتی شده بود و هر کس حرف می زد، او را می گرفتند. یک عالمه جوان را در ارومیه زندان کردند چون رفتند یک لیوان آب در دریاچه ارومیه ریختند. با مسئولان خیلی صحبت کردم اینها را آزاد کنند. ممکن است بعدش یک سیستم بیاید باز هم دریاچه ارومیه امنیتی شود. اگر بگوییم ستاد احیای دریاچه ارومیه با روحانی آمد ولی با روحانی نمی رود، نیاز به ساختار حقوقی دارد. یعنی هر دولتی که می آید نمی تواند مسئله را امنیتی کند. این را چه باید کرد؟ همیشه جزئیات مهم است. در کلیات همه با هم موافقیم. از هیتلر تا صدام می گفتند آزادی، ولی آزادی چیست؟ آزادی یک معنی روزمره دارد، تا معنی روزمره اش را نیابیم، آزادی را نخواهیم فهمید. اگر قرار است ستاد احیا سال دیگر برود، همین الان برود. اگر قرار است بماند، این تصمیم مصوبه شود.
دکتر مسعود تجریشی مدیر دفتر تلفیق و برنامه ریزی ستاد احیای دریاچه ارومیه در پاسخ گفت: اولا در ابتدای کار ما تنها یک نماینده نبود که کفن پوش آمد تا مانع ما بشود. شاید نماینده اولی را دیدم و ترسیدم ولی بعد دیدم از اینها زیاد می آیند و عادی شد. وقتی ستاد احیا کار را شروع کرد، متخصصان گفتند اگر 3 ساله احیا نشود، می میرد. رفتم از اصل مدیریتی شروع کردم تا 20 درصد اقدام من 80 درصد اثربخش باشد. آمد دیدم در جنوب دریاچه آب تامین زیادی می شود. دیدیم کشاورزان می توانند کاشت خود را ادامه دهند و آب هم به دریاچه برسد، تمام مراحل را هم دیدیم. در کارگروه هم بحث شد و وزرای کشور هم توجیه شدند تا بحث امنیتی هم نباشد. 14 نماینده در ماه رمضان پیش آقای روحانی رفتند و آقای روحانی به ما دستور داد صبر کنید. نمی گویم عقب نشینی کردیم. آقای کیانیان نکته ای را گفت. پیچیده ترین معادلات شرایط مرزی دارد. نقطه مرزی این بود که مسئله امنیتی بود. یعنی دریاچه ارومیه، مسئله فنی نبود. کسانی هم که داخل حوضه آبریز مدیر بودند به ما می گفتند شما رفتنی هستید. سال گذشته چون تعداد چاه های من زیاد بود، جایزه گرفتند. سه سد را نیمه کاره گذاشتیم. آن مسئله امنیتی تبدیل به جریان مطالبه اجتماعی شده، این چیز کمی نیست. تعداد زیادی کشاورز می گویند ما فهمیدیم چه اتفاقی دارد می افتد. من دیگر سیب زمینی و پیاز نمی کارم. این اتفاق خوب ماحصل مصاحبه ها و پافشاری ها بوده. جو از ضد ارزش به سمت ارزش رفته. جهل چیز بدی نیست به این مفهوم که بگوییم من نمی دانم. هنوز مسئله آب در داخل کشور به عنوان یک مسئله حاکمیتی مطرح نیست.
او در ادامه گفت: هنوز مسئولان می گویند چرا نباید چقندر قند کاشت. باید کبری صغری کرد و گفت شما چقندر می کارید. 1000 کیلومتر می برید مشهد یا اصفهان و شکر تولید می کنید. این شکر را اگر بخواهید وارد کنید، خیلی ارزانتر درمی آید. دارید با این کار ضرر می زنید. مملکت داری وقتی به آب می خورد نگاهی به منافع ملی و منافع آینده نمی شود. بی تدبیری به اموراتمان داریم چون هیچ وقت فکر نکرده ایم کارمان اشتباه بوده. می گوییم وقتی کشت چقندر را آورده ایم داریم خدمت می کنیم. مسولان می گویند چرا نباید از کل آب استفاده کرد؟ من گفتم تجربه جهانی می گوید 40 درصد آب را صرف کرد. در اوایل می گفتند خشکسالی است و خدا خواسته. گفتم اگر خدا خواسته که ما نمی توانیم کاری کنیم. خداوند عقل و تدبیر داده امور را حل کنیم. چطور به خدا می رسد، حسنش را به زمین می آوریم و می گوییم او خواسته؟ واقعیت به شرایط مرزی رسیده که نباید همه آب را صرف کرد. این که محیط زیست مهم است و سئوالات مطرح می شود. کسی به من گفت مگر دریاچه قم خشک نشده؟ بگذار ارومیه هم خشک شود. من گفتم می خواهیم ارومیه را احیا کنم سراغ دریاچه قم هم می رویم. مدیران ما فکر می کردند با مصرف کردن آب برای کشاورزی دارند کار خیر می کنند. بی آبی دارد خود را به ما تحمیل می کند. ما هنوز نفهمیدیم در منطقه خشک هستیم و آب می تواند همان کاری را با سوریه و یمن و تونس کرد با من بکند. مدیریت ریسک را باید انجام داد تا به بحران نرسیم. علم باید باشد، تدبیر، کمپین، رسانه، مردم همه باید باشند تا کارکردها معنی پیدا کند.
مدیر دفتر تلفیق و برنامه ریزی ستاد احیای دریاچه ارومیه در بخش دیگری از سخنانش گفت: در مسایل بدقلق درست است راه حل وجود ندارد ولی برای برخورد اجماع وجود دارد. نمی توان مسئله را یک شبه حل کرد. برخی مطالب اقتصادی است، برخی اجتماعی، فرهنگی، قوانین و ساختاری است. ما می گوییم هر مسئله ای را می شود حل کرد ولی نباید ساده انگاری کرد. این که بگوییم من حل می کنم ولی وقتی جلو می روم می بینم امکان ندارد. باید فاز بندی کرد. مسئله را باید ارزیابی کرد و وقت گذاشت. باید مسئله حل شود. به جای اینکه برخی اوقات حداکثر سود را کنیم، باید به دنبال حداقل ضرر باشیم. این که دستمان را ببریم یا پایمان را قطع کنیم یک راه حل است. آیا نظام تحمل دارد به کشاورز بگوییم کمتر بکار؟ الان مسایل امنیتی حل شده، باید آستانه را بالا برد. مطمئنم الان اگر نماینده ها به آقای روحانی بگوید جلوی کار اینها را بگیر می گوید برو به کارگروه بگو. مسئله ای که جنسهای متفاوت دارد را باید شناسایی کرد و اولویت بندی کرد. متناسب با مسئله وقت گذاشت و حل کرد.
مشروح این نشست که در حال برگزاری است تا ساعاتی دیگر منتشر می شود.