رویداد ۲۴| موضوع اعزام به لبنان و همراهی با محور مقاومت در مقابل حملات رژیم صهیونیستی با نامه اخیر سیدحسن خمینی به سیدحسن نصرالله و بعد هم نامه امام جمعه اردبیل به دبیرکل حزب‌الله لبنان در مرکز توجهات قرار گرفت. این بحث ادامه یافت و با واکنش‌هایی هم همره بود.
روزنامه اصلاح‌طلب هم‌میهن در این رابطه نوشته: «طی روز‌های گذشته، بین برخی سیاسیون اصلاح طلب و تندرو در فضای مجازی بحث‌هایی مبنی بر اعزام شان به لبنان شکل گرفت. این رفت و برگشت‌ها بیشتر بر این استوار بـود که بعد از عملیات هفت اکتبر، تبلیغات سیاســی اوج گرفت و برخی سیاسیون جریان موسوم به انقلابی خواســتار اعزام به غزه شدند.»
اشاره هم میهن به حمیدرسایی است که در پاسخ به منتقدان خود هم نوشته بود: «با بازنشر این پیام، نوشته‌اند که چرا رسائی برای اعزام به لبنان اعلام آمادگی نکرده؟ احمق‌ها به خیال‌شان ما را تمسخر می‌کنند. آرزوی ما شهادت در صفوف جنگ برای نابودی اربابان شماست. در همین متن هم برای کمک به رزمندگان جبهه مقاومت (از یمن تا لبنان و سوریه و غزه) اعلام آمادگی شده. ما همواره پیگیر اعزام هستیم، ولی به دو دلیل از انجامش امتناع کرده‌اند: ۱. حزب الله به تنهایی از پس رژیم جعلی برمی‌آید، نیازی به اعزام از ایران نیست. ۲. عناصر مزدور و نفوذی آمریکا و اسرائیل به اسم اعتدال و اصلاحات در داخل کشور در حال توطئه هستند، نباید میدان را برایشان خالی کرد.»
طرح موضوع اعزام به لبنان، اما با واکنش‌هایی بسیاری همراه بود. هم‌میهن با اشاره به همین واکنش‌ها نوشت: «کاربران بی‌شمار ناشناسی نیز در فضای مجازی به این مسئله پرداختند. برخی معتقد بودند که ایران نباید وارد این درگیری شود و برخی دیگر مطرح می‌کردند که ایران باید به منطقه نیرو اعزام کند و آن‌ها آماده هستند. در حال حاضر به نظر می‌رسد که سیاستِ انتخابی، عدم ورود درگیری مستقیم به جنگ در حاشیه مدیترانه است. پیش از این برخی ائمه جمعه مانند احمد علم‌الهدی از عدم ورود به درگیری انتقاد کرده بودند: «متأسفانه بعضی از جریان‌های سیاسی اعتقاد دارند که باید تنها به اظهار تأسف بسنده کنیم و از هر نوع درگیری و مبارزه صرف‌نظر کنیم، اما این اظهارات با منطق اسلامی و فرهنگ آن سازگار نیست.»
حسین کنعانی‌مقدم، تحلیلگر سیاسی اصولگرا نیز گفته: «آرزوی همه ما است که در کنار مبارزین فلسطین و لبنان باشیم و در آخر به شهادت برسیم. اما در بحث مسائل کلان سیاسی کشور و تدابیری که اتخاذ می‌شود، اعلام جنگ یا صلح براساس اصل ۱۱۰ قانون اساسی در حیطه اختیارات مقام معظم رهبری است. ما تحت فرمان رهبری هستیم؛ چه چپ و چه راست، اصولگرا و اصلاح‌طلب اگر میثاق‌مان قانون اساسی است، باید به این مسئله توجه داشته باشیم. نمی‌شود که هر کس براساس فتوای خودش عمل کند و وارد این معرکه شود. همانطور که رهبری و دیگر مراجع عظام تقلید قم و نجف اعلام کردند، این تکلیف بر دوش ماست که به مردم فلسطین و لبنان کمک کنیم. این کمک هم اقسام مختلفی دارد و می‌تواند شامل کمک‌های مالی تا تبلیغاتی و سیاسی باشد. اما وقتی بحث اعزام نیرو مطرح می‌شود، باید تابع رهبری باشیم.»
غلامعلی رجایی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز گفته: «در شرایط فعلی کشور و به‌خصوص در ابتدای کار دولت به نظرم نمی‌رسد که این اقدامات درست باشد. به نظر من نظام هوشمندانه با این قضایا برخورد می‌کند. بعد از ماجرای زدن مرکز دیپلماسی ما در کنار سفارت در دمشق، ما تقریباً خویشتنداری کردیم. ایران تاکنون خودش را در معرض ورود به این درگیری قرار نداده، چون به نظر می‌رسد که پلن اصلی طرف مقابل وارد کردن ایران به درگیری مستقیم است. این یک تله است. ما بعد از اشتباه ورود به مناقشه اوکراین و روسیه، نباید اشتباه استراتژیک دیگری داشته باشیم. ورود ایران به این درگیری را چیزی در حد ورود آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ می‌بینم. ایران در آن زمان هم خویشتنداری کرد.»