رویداد ۲۴| تحولات اخیر منطقه و حمله موشکی دیشب ایران به اسرائیل، همچنین پاسخ احتمالی اسرائیل تمام حواس‌ها را به خود معطوف کرده، اما از خوابی که اردوغان و علی‌اف برای مرز‌های ایران دیده‌اند هم نباشد غافل شد.
این نکته‌ای است که «امتداد» تحت عنوان «بازی خطرناک» به آن اشاره می‌کند.
«امتداد» با اشاره به اینکه «جمهوری آذربایجان در صدد است با ساخت یک خط ریل ۱۶۶ کیلومتری نخجوان را به خاک خود وصل کند. تا سومین قطعه از اتصال کریدور باکو به ترکیه عملی شود» نوشته که این پروژه محدود به خط ترانزیت نیست.
بر اساس این گزارش، با ساخت مراکز اقتصادی و گذرگاه‌های مرزی عملا همسایگی ایران با ارمنستان پایان خواهد یافت و ایروان و تهران کنترلشان بر این مرز را تا حد زیادی از دست می‌دهند. این تهدید مشابه از دست دادن کنترل تنگه هرمز برای ایران است! در این بین، ترکیه به دنبال احیای نقشه‌های پان‌ترکیسم است و تلاش می‌کند از طریق زنگه‌زور، به دسترسی مستقیم به جمهوری‌های ترک‌زبان آسیای مرکزی برسد.
گزارش نویس امتداد با اشاره به اینکه «روسیه نیز به دنبال تقویت نفوذ خود در قفقاز است و عراق با هم‌پیمانی‌های خود، به دنبال تقویت ارتباطات اقتصادی با این مسیرها» نوشته: «طراحان پروژه زنگزور حتی قصد دارند منافع چین را با اتصال اروپا از طریق باکو و ترکیه به آسیای مرکزی و چین تأمین کنند. احتمالا کشور‌های اروپایی، به منظور تضمین منابع انرژی، تلاش خواهند کرد ارمنستان را به دادن امتیاز به باکو مجبور کنند.»
تهدید بودن کریدور زنگزور در هفته‌های اخیر بار‌ها مورد اشاره قرار گرفته بود، اما حالا که شاید اتفاقات منطقه سبب شود از این موضوع غافل شویم، لازم به یادآوری است که «این دالان جعلی نه تنها یک تهدید اقتصادی است، بلکه تهدیدی برای امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور محسوب می‌شود. وزیر خارجه ایران، در میانه این بحران، مأموریتی حساس و پیچیده بر عهده دارد. او باید در برابر فشار‌های فزاینده‌ای که از سوی همسایگان شمالی و بازیگران بزرگ منطقه اعمال می‌شود، از منافع ایران دفاع کند.
مسئولیت او تنها متوقف کردن یک دالان نیست؛ او باید تلاش کند تا از بازنویسی مرز‌های تاریخی و ایجاد جبهه‌های جدید تنش جلوگیری کند، مسیری که اگر باز شود، به تدریج راه نفوذ قدرت‌های خارجی به شمال ایران را فراهم خواهد کرد. تنش‌هایی که یک سرنخ دارد؛ توهم احیای امپراطوری عثمانی که در سر اردوغان می‌گذرد. توهمی که بیش از یک تخیل نیست!»