رویداد۲۴| روح‌انگیز درّی: علی ربیعی با حکمی از جانب مسعود پزشکیان به عنوان دستیار امور اجتماعی رییس جمهور منصوب شد. ربیعی از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ در دو دولت اصلاحات نیز مشاور امور اجتماعی سیدمحمدخاتمی بود.
او در دولت قبل ابتدا بین سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷ وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی بود که بعد از استیضاح توسط مجلس از سال ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ به عنوان سخنگوی دولت ادامه فعالیت داد.
ربیعی پس از انقلاب تحصیلات خود را در رشته مدیریت تا مقطع دکترا ادامه داد و در حال حاضر استادِ دانشگاه‌های تهران و پژوهشگر حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و اقتصادی است.
ربیعی متولد آذرماه سال ۱۳۳۴ در جنوب شهر تهران، در محله جوادیه و از یک خانواده کارگری است. ربیعی پیش از انقلاب تکنیسین کارخانه «جنرال موتورز»، ارج و قرقره پرستو و از کسانی بود که اعتصاب شهرک اکباتان و کارخانهٔ محل کار خود را هدایت می‌کرد.
در سال‌های نخست بعد از انقلاب علی ربیعی نماینده کارگران و عضو شورای عالی کار بود. او همچنین عضو شورای مرکزی خانه کارگر از بدو تأسیس تا امروز است.
در همان سال‌ها نیز او به عضویت حزب جمهوری اسلامی درآمد و مسئول شاخهٔ کارگری حزب جمهوری اسلامی در دههٔ ۱۳۶۰ شد.
او همچنین در سال‌های نخست انقلاب به عضویت سپاه پاسداران نیز در آمده و از چهره‌هایی است که به صورت جدی علیه مجاهدین خلق موضع گیری داشته و با آن‌ها مبارزه کرده است. او که در عملیات مرصاد نیز حضور داشته است، در مرداد سال ۱۳۹۵ در یادداشتی با بازخوانی خاطرات حضور خود در این عملیات نوشته است: «چیزی که رجوی را به سوی عملیات جذب می‌کرد، توهم «سوراخ» بود؛ یعنی این توهم که «رژیم هرچه دارد به جبهه آورده» و «تمامی موجودیت رژیم همان چیزی است که جلوی چشم ما به نمایش در آمده» (تحلیل سازمان درباره استراتژی ارتش آزادی‌بخش که تقریبا در تمامی نشریات سازمان در ماه‌های پایانی سال ٦٥ و بهار ٦٦ موج می‌زد). درنتیجه به محض ایجاد یک خلل و یک «سوراخ بزرگ» در این موجودیت متجسد نظام در جبهه‌های نبرد، دیگر چیزی در پشت «سوراخ» وجود ندارد. دوست عزیزی در آن دوران هم از احتمال «گرامشی‌خوانی» رجوی و هم از «غلط‌خوانی» او خبر می‌داد».
علی ربیعی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸) از اعضای اصلی ستاد میرحسین موسوی بود که پس از اعلام نهایی نتایج انتخابات، موضعِ خاصی علیه برنده انتخابات نگرفت و به نتیجه تمکین کرد. او همچنین در زمان تصدی دبیر شورای عالی امنیت ملی توسط حسن روحانی مسئول اجرایی دبیرخانه و ریاست کمیتهٔ سیاست‌گذاری تبلیغات و کمیتهٔ امنیت داخلی شورای عالی امنیت ملی را عهده‌دار بود.
با آغاز به کار دولت حسن روحانی، وی علی ربیعی را برای تصدی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به مجلس معرفی کرد. از همان ابتدای کار برخی نمایندگان مجلس با او مخالفت‌های جدی داشتند، یکی از این چهره‌ها محمدرضا پورابراهیمی رییس وقت کمیسیون اقتصادی مجلس بود. با این حال او موفق به کسب رای اعتماد از مجلس شد.
در ۴ آذر ۱۳۹۳، ربیعی برای پاسخ به پرسش‌های نمایندگان در مجلس حضور یافت، اما با کسب ۹۸ رأی موافق، ۹۵ رأی مخالف و ۱۱ رأی ممتنع از مجموع ۲۱۹ رأی مأخوذه نتوانست آنان را قانع کند و هفتمین کارت زرد دولت یازدهم را کسب کرد. کارت زرد دوم یک سال بعد به ربیعی داده شد و راه استیضاح او را برای منتقدانش در مجلس هموار کرد.
حضور ربیعی در دولت دوم روحانی نیز به عنوان وزیر کار ادامه پیدا کرد و علی رغم این که در ۲۲ اسفند ۱۳۹۶ مورد استیضاح مجلس دهم قرار گرفت، ولی برکنار نشد.
در نهایت، اما در کمتر از یک سال بعد، در ۱۷ مرداد ۱۳۹۷ ربعی با ۱۲۹ رأی موافق استیضاح و ۱۱۱ مخالف از این سمت برکنار شد. در جلسه استیضاح ربیعی مسعود پزشکیان به عنوان موافق وزیر پشت تریبون حاضر شد و از ربیعی دفاع سرسختی داشت.
بعد از برکناری ربیعی از وزارت کشور حسن روحانی در حکمی ربیعی را به عنوان سخنگوی دولت و دستیار امور ارتباطات منصوب کرد.
ربیعی از چهره‌هایی است که از ابتدای آغاز به کار طرح هدفمندی یارانه‌ها و توزیع یارانه نقدی به صورت یکسان به همه مردم نسبت به تبعات اجرای این طرح انتقاد کرده بود.
او در فروردین ماه سال ۱۳۹۳ در مصاحبه‌ای از پرداخت یارانه به شکل نقدی به همه مردم انتقاد کرد و گفت: «در فاز اول قانون هدفمندی یارانه‌ها سالانه ۴۲ هزار میلیارد تومان به شکل نقدی به حساب مردم واریز شد، که اگر صرف امور اقتصادی می‌شد می‌توانست غوغا به پا کند. به عنوان مثال ما می‌توانیم با صرف کمتر از ۶۰ میلیون تومان یک خانواده را به صورت هدفمند از چرخه حمایتی خارج کنیم. اگر اکنون نیز از محل انصراف از یارانه‌ها مبلغ قابل توجهی صرفه‌جویی شود می‌توانیم آنرا در بخش‌هایی برای ایجاد اشتغال سرمایه‌گذاری کنیم.»
ربیعی در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرده و ثمره این ازدواج ۴ فرزنده بوده است. همسر او در اثر سرطان و فرزند کوچکش نیز در تصادف رانندگی فوت کرده‌اند.
او در زمات تصدی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با حضور در برنامه تلویزیونی با بیان اینکه سال ۸۵ همسر و سال ۸۶ فرزندش فوت کردند، درباره این موضوعات گفته است: «گاهی اتفاقاتی رخ می‌دهد که فکر می‌کنید که دیگر زندگی برای‌تان مفهومی ندارد، من در آن دوران سخت، بیکار هم شده بودم. از بیماری سرطان همسرم دیر مطلع شدیم، اما هرچه داشتیم گذاشتیم و مراحل معالجه او را به طور کامل انجام دادیم، اما متاسفانه او فوت کرد».
ربیعی در خصوص فوت فرزندش نیز در این برنامه گفته است: «ماه رمضان عابربانکم را به پسرم دادم تا به دوستانش در فرحزاد افطاری بدهد، باتوجه به اینکه عادت داشتیم تا خوردن شام را به ساعت‌های پایانی شب موکول کنیم به او گفتم: افطار که کردی شام را بیا خانه تا با هم بخوریم. ساعت‌ها از اذان گذشت و خبری از فرزندم نشد، به فرحزاد مراجعه کردم و هرچه گشتم او را پیدا نکردم. اتفاقی به کلانتری رفتم، آن‌ها گفتند فردی را که تصادف کرده بود، لحظاتی پیش به بیمارستان حضرت رسول اکرم انتقال دادیم؛ با توجه به اینکه عابربانک من در جیب او بود فرزندم را به نام "علی ربیعی" در بیمارستان پذیرش کرده بودند، او ۲۱ روز در بیمارستان در کما بود و بعد فوت کرد. بعد از گذشت یکسال از این حادثه راننده‌ای که با فرزندم برخورد کرده بود خود را به کلانتری معرفی کرد و دادگاهی شد که من با بخشیدن او، مانع از به زندان رفتنش شدم».
به گزارش میزان، ربیعی خاطر نشان کرد: «با توجه به مسئولیتم در جامعه معتقد بودم که این فرد که در خیابان لایی می‌کشد را ما تولید کردیم و از سیاست‌های غلط من این فرد به این میزان بی تعهد بار آمده است، چراکه اگر فرزندم را به موقع به بیمارستان می‌رساند اون قطعا زنده می‌ماند.»
ربیعی افزود: «بعد‌ها یک راننده تاکسی به من گفت: من سه مسافر بردم و بازگشتم، همچنان فرزندت در کنار خیابان افتاده بود، از این رو به نظر می‌رسد فرزندم از ساعت ۱۰ شب تا دیروقت در گوشه‌ای از خیابان افتاده بوده باشد.»