رویداد۲۴| یک مثل قدیمی داریم که می‌گوید هر چه رو بدهی، آستر هم می‌خواهند. حکایت روابط این روز‌های دولت و مخالفان دولت است.
یکی از نگرانی‌های جدی و مهم اصلاح‌طلبان این بود که عقب‌نشینی پزشکیان در برابر مخالفان دولت و واگذاری جایگاه‌های مهم به اسم «وفاق ملی» سبب پیش‌روی طیف تندرو شود!
به نظر می‌رسد که نگرانی کاملا به جا بوده، زیرا شاهدیم که در روز‌های اخیر همچنان که دولت چهاردهم به خاطر روی زمین ماندن وعده‌هایی مثل رفع فیلترینگ و حذف گشت ارشاد مورد نقد است؛ مخالفان دولت هم از مواضع دولت راضی نبوده و خواستار قاطعیت بیشتری هستند!
شاهدش همین ایراداتی که «جهان‌نیوز» از سخنان سخنگوی دولت گرفته و «کیهان» هم بازنشر کرده است.
درحالی که درخواست صبوری برای رفع فیلتر و از سرباز کردن مطالبه‌گران با اشاره به اینکه رویکرد پزشکیان درباره عفاف و حجاب مشخص است؛ سبب انتقاد حامیان دولت شده است. مخالفان نیز ایراد می‌گیرند! مثلا «جهان نیوز» با اشاره این جمله کلی فاطمه مهاجرانی که «موضوعات فرهنگی را با زور نمی‌توان جا انداخت» نوشته: «زوری که سخنگوی دولت به آن اشاره کرده است، در حقیقت، همان قانون و الزام است که در همه جای دنیا یک اصل پذیرفته شده است و هر کشوری براساس منافع، مصالح، باور‌ها و آداب و رسوم خود، در عرصه‌های گوناگون فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و... چنین زوری را دارد. چون قانون یعنی همان زور و اجبار؛ وگرنه دیگر قانون نیست!
کمتر مسئله‌ای را در جامعه می‌توان یافت- اگر نگوییم که هیچ مسئله‌ای وجود ندارد- که یا مستقیم و یا غیرمستقیم به فرهنگ برنگردد. اگر اینگونه است با توجه به پیش فرض سخنگوی دولت، باید تمام قوانین در همه کشور‌های دنیا پاره شوند!»
همچنین نوشته: «فرهنگ‌سازی و قانون هر کدام در جای خود ضروری است و ارزش دارد، اما هیچ‌کدام جای یکدیگر را نمی‌گیرند. از طرفی، براساس قانون اساسی کشور، رئیس‌جمهور سوگند می‌خورد که پاسدار مذهب رسمی و نظام جمهوری و قانون اساسی کشور باشد.»
پیش‌روی مخالفان دولت، اما بیش از اینها است آنقدر که از تندرو خطاب شدن دلخور شده و به نوعی به سخنگوی دولت توصیه می‌کنند مراقب حرف زدنش باشد! آنطور که در ستون خبرویژه کیهان آمده، جهان نیوز در این راستان نیز نوشته: «شایسته نیست که سخنگوی دولت، با توجه به جایگاه حساسی که در آن سخن می‌گوید، در مورد تعداد زیادی از نمایندگان مجلس و در حقیقت، بخش زیادی از جامعه، همان واژه‌ای را استفاده کند که آن خبرنگار پرسشگر استفاده کرده است.
اگر به امثال آن خبرنگار تذکر نمی‌دهد، حداقل نباید از ادبیات نامناسب آن خبرنگار- که میزان درک خود را نشان داده و خطاب به برخی نمایندگان دغدغه‌مند مجلس گفته است- استفاده کند.»