نیمه پنهانِ برانکو/ چه کسی مقصر است؟

رویداد۲۴-آی‌اسپورت نوشت: شکی در زیبا بازی کردن پرسپولیس و نتایجِ خوبی که فصل قبل گرفت نیست اما آیا برانکو نبود که در مصاحبه‌هایش جلال حسینی را یک مهره بی‌تاثیر می‌دانست و با قاطعیت می‌گفت نیازی به حسینی ندارد؟
یک/ سال‌ها پیش که رحمتی از تیم ملی خط خورد هواداران و حتی رسانه‌هایی که گرایش به پرسپولیسی بودن را داشتند روزها و حتی ماه‌ها به تمجید از کی‌روش می‌پرداختند و او را یک مربی مقتدر و کاربلد می‌پنداشتند. متاسفانه نگاه های رنگی و جنگی که میان برانکو و کیروش به وجود آمده نگاه هوادارانِ احساسی پرسپولیسی را تغییر می‌دهد. پس انتقاد از برانکو مسلماً اگر توام با منطق هم باشد از نگاه هوادارانِ بی شمارِ پرسپولیسی مورد قبول واقع نمی‌شود. حتی همان هوادارانی که روزی برای دعوت نشدن از رحمتی کیروش را بت میدانستند. مصاحبه امروز برانکو با توجه به آنکه از پیشتر در مورد وضعیتِ تیم ملی ایران از آن اطلاع داشت و حتی در جلسات هم حضور داشت بی شباهت به یک فرار رو به جلو نیست.متاسفانه این مصاحبه از لحاظ منطقی متفاوت تر از آن شخصیتی بود که از برانکو می‌شناختیم. با علمِ دانستنِ این واقعیت لازم است که درست یا غلط چندخطی پیرامونِ جایگاه برانکو و کی‌روش گفته شود.
دو/ برانکو گفت: «اگر پرسپولیس قهرمان نشود مقصر کیروش است». سوال اینجاست آیا پاره ای از تصمیماتِ برانکو نبود که پرسپولیس فصلِ گذشته قهرمانی را از دست بدهد؟ شکی در زیبا بازی کردن پرسپولیس و نتایجِ خوبی که گرفته نیست اما آیا برانکو نبود که در مصاحبه هایش جلال حسینی را یک مهره ی بی تاثیر می‌دانست و با قاطعیت می‌گفت نیازی به حسینی ندارد؟ آیا برانکو نبود که با لجبازی جلال حسینی را به پرسپولیس بازنگرداند؟ آیا غیر از این بود پرسپولیس با همین تصمیمِ اشتباه که حکایت از قدرتِ رهبری داشت قهرمانی را از دست داد؟ اگر شبهه ای وجود دارد رجوع شود به مصاحبه‌های فصل گذشته؛ رجوع شود به عملکرد حسینی در این فصل و آمار گل خورده تیم در فصل جاری. آیا آقای برانکو نبود که با اشتباهی بزرگتر حراستِ دروازه را به سوشا مکانی سپرد؟ آیا غیر از این بود که فقط گل به خودی های سوشا را جدا می‌کردیم پرسپولیس فصلِ گذشته جام را بالای سر می‌برد؟ پرسپولیس فصل گذشته قهرمان نشد و این موضوع دقیقاً ارتباطِ مستقیمی با اشتباهات و تصمیم گیری‌های برانکو داشت. حتی همین فصل با بازی دادن به علیپور که ناآماده بود شرایط جدایی یکی از بهترین بازیکن های لیگ, ساسان انصاری که آقای گل لیگ هم هست را فراهم کردند. حال برانکو بر میز مشت میکوبد که «اگر قهرمان نشویم مقصر کی‌روش است».
سه/ آقای برانکو سرمربی محبوبِ پرسپولیس گفتند «اگر قهرمان نشویم و یا از گروه آسیا صعود نکنیم مقصر کی‌روش است». می‌ماند چند نکته. آیا برانکو نبود که در این چندروز گذشته حسابی از عملکردِ مدیریتِ باشگاه و نحوه نقل و انتقالات ناراضی بودند؟ آیا آقای برانکو نبودند که اصرار داشتند عالیشاه و نورالهی راهی تراکتور نشوند تا مبادا حریفِ مستقیم‌شان بیش از این قوی شود؟ آیا حاشیه ها و درگیری های آقایان هدایتی، ترکاشوند، خبیری و اتفاقاتِ روزهای گذشته که نشات گرفته از بحرانِ داخلی پرسپولیس بود برانکو را نگران نکرده که مبادا پرسپولس قهرمان نشود یا از صعود در گروه آسیا باز بماند؟ براستی این اتفاقات چه اندازه در کلافگی برانکو و این فرار رو به جلو تاثیر داشت
چهار/ آقای برانکو؛ حرف از صعود در آسیا زدند و گفتند «اگر صعود نکنیم کی‌روش مقصر است». سوال اینجاست که آیا برانکو نبود که پس از قرعه کسی در آسیا بارها از سختی گروه گفت و از ساعتی بعد سناریوی نام گذاری «گروه مرگ» در پرسپولیس برنامه ریزی شد تا سطحِ توقعات را از تیم پایین بیاورند؟ در صورتی که گروه ذوب آهن به مراتب سخت تر از گروه پرسپولیس بود. دلیلِ این همه سروصدا که خصوصاً همکارانِ برانکو برپا کردند آیا برای جلوگیری از یک آبروریزی و حذف از آسیا و قولی که برانکو به هواداران در ابتدای فصل داده بود نبود چه ارتباطی میانِ قولِ ابتدای فصلی که برانکو داد و زمین بی طرف مقابل الهلال وجود دارد؟ آیا مساله عدمِ شهامت و عدمِ باورپذیری برانکو به اوضاع پرسپولیس نیست؟
پنج/ شبهه‌ای در دانشِ برانکو وجود ندارد؛ مربی بسیار بسیار کاربلد. اما برعکسِ برانکو، کی‌روش همانی بود که اجازه نداد کسی در کارش دخالت کند و این اتفاق یک بدعتِ ستودنی بود. اما متاسفانه برانکو هرگز آن اقتدار را نداشت که حتی از یک بی احترامی جلوگیری کند. فاجعه آنجاست حتی برای حفظ منافع شخصی برای طارمی و رضاییان فرشِ قرمز پهن کرد که نه تنها اقتدارِ خودش بلکه قداستِ پیراهنِ پرسپولیس را زیرِ سوال برد. آیا برانکو نبود که با لجبازی ربیع خواه را که بی شک یکی از بدترین بازیکنهای پرسپولیس در نیم فصل بود را به میدان می‌فرستاد تا با این حربه از رضاییان در پست غیرتخصصی استفاده کند تا شاید با این لجبازی به رامین و کی‌روش ضربه بزند؟ آقای برانکو عملکردِ شما در اقتدارِ مربیگری آشکار اسِت، نیازی نیست از فاجعه ی بازیکنانِ اوکراینی و دفاعِ شما از آن انتخاب های ناپاک حرفی مطرح شود. متاسفانه حتی آنقدر اقتدار در برانکو دیده نشد که حتی برخلافِ میل پروفسور و مصاحبه های متعدد مبنی بر نخواستنِ رضاییان جلوگیری شود. آنها که آشکارا از روحیاتِ برانکو آشنا بودند بدونِ آنکه ارزشی به حرف های برانکو قائل شوند برخلافِ میل برانکو رامین را به خانه بازگرداندند. آیا این توهین های زیرپوستی که از داخلِ باشگاه همانندِ زنجیره ای برانکوی آرام را به ستوه آورده در این کلافگی و آشفتگی و مصاحبه ی غیرمنطقی برانکو تاثیر نداشته است؟
شش/ وقتی از آقای گلی مسی در بازی ایران آرژانتین می‌نوشتند، کی‌روش قدرتِ رهبری و باورِ رسیدن به آرزوهای بزرگ را برای تک تک یوزهای ایرانی بازگو می‌کرد. کی‌روش مقابلِ تیمی که هجده لژیونر -بوسنی- داشت نمی‌خواست حذف شود، پس برای تزریقِ باور، شبِ قبل از بازی با بوسنی به تک تکِ بازیکن‌ها گفت «به خانواده‌تان بگویید تا یک هفته دیگر برنمی‌گردیم» . در روزهایی که همه به انتظارِ فروپاشی کی‌روش لحظه شماری می‌کردند او به فکرِ بازی با فرانسه در راند حذفی بود. ما باختیم و حذف شدیم اما باوری را کی‌روش به مردم و بازیکن هایش خورانید که اعتقاد پیدا کردیم رهبری یک مربی با آنچه که از پیشتر می‌دیدیم تفاوت دارد. آنچه که برانکو امروز می‌گوید مبنی بر اینکه «اگر قهرمان نشویم و یا از گروهمان صعود نکنیم فلانی ها مقصر هستند»، همان باوری است که برانکو همین امروز به بازیکنهای جوانِ پرسپولیس تزریق کرد. باورِ فروپاشی و شکست. شکافی بزرگ میانِ افکارِ کیروش و برانکو.
هفت/ آقای برانکو در بخشی دیگر از شاهد گرفتنِ امیر قلعه نویی و حرف های تخصصی در مسائل فوتبال گفتند؛ در این مورد با احترام به سرمربی پرافتخار تراکتور باید نوشت حقیقت آنجاست در قهرمانی ها و افتخاراتِ امیر قلعه نویی کم شبهه نبود و یکی از دلایلِ ورودِ کمیسیون نود، مبارزه با ناپاکی و ورودِ بازرسی های کشور به فوتبال امیر قلعه‌نویی بود. همانی که وقتی به سویش نشانه رفتند چرا با این همه افتخار از کشوری دیگر پیشنهاد نداری اعلام کرد که از تیم ازبکستانی پیشنهاد دارد. چندی بعد مدیر باشگاه اربکی با تعجب اعلام کرد کدام پیشنهاد؟ ما اصلا قلعه نویی را نمی‌شناسیم. آقای برانکو حال که امیر قلعه نویی را مبنی بر اینکه او یکی از دشمنانِ کی‌روش است را یارِغار می‌داند بهتر است که فراموش نکند یکی از بهترین نسل های تیم ملی با سرمربی گری امیر قلعه نویی سوخت. با همه احترام به امیر قلعه نویی اما بهتر نیست برانکو از کسی می‌گفت که با سر نرویم تو حوضِ خالی؟ پیشاپیش منتظر مصاحبه های آقایان قلعه نویی، مایلی کهن، ابراهیمی،درخشان هم هستیم.
هشت/ متاسفانه آقای برانکو با طعنه ای زیرپوستی گفتند «با سوریه جنگ زده 0-0 کردیم» . عمیقاً وقتی این را می‌شنویم متاسف می‌شویم که این جمله را برانکو می‌گوید. فقط خیلی ساده می توان گفت باتلاقی که در آن فوتبال شد جای هیچ حرفی نمی‌ماند. فقط آقای برانکو را با احترام می‌سپارم به وجدانش و سپس می‌سپاریم به صدرنشینی مقتدرانه ی تیم ملی ایران.
نه/ برانکو از موقعیتِ پرسپولیس و حمایتِ هواداران آگاه است اما کاش بداند بهتر است جای شروع یک بلوا راه را برای تیم ملی ایران و یکی از محبوب‌ترین سرمربی های تاریخش باز کند. اعترافِ تلخی است اما دقیقاً تنها انتخابی که ارزشش را دارد کی‌روش است. تیم ملی و این بازیکنهای جوان که با تتو و آیین های مختلف لباس های تیم ملی را به دور از هر هیاهو بر تن می‌کنند نیاز به یک رهبری دارند که اقتدار داشته باشد. اقتداری که مطمئناً با همه ی علاقه و احترامی که به برانکو دارم هرگز او نداشت.