رویداد۲۴ | داوود حشمتی: همین حالا که این یادداشت را می‌خوانید، جریان تندرو یا درحال برگزاری تجمع بدون مجوز خود را در مقابل «شورای عالی فضای مجازی» است، و یا این تجمع به پایان رسیده است. آنها خواهان بستن و محدودیت بیشتر فضای مجازی هستند. همچنان که دیگر همفکران آنها در مجلس به دنبال احیای «طرح صیانت» هستند و یا حزب نزدیک به تفکرشان، شریان (شبکه راهبردی یاران انقلاب اسلامی) بیانیه‌ای صادر می‌کند و برای کسانی که به نظرش فرماندهان مقاومت مانند یحیی سنوار را «ترور شخصیت» کردند، خواستار برگزاری دادگاه نظامی می‌شود. در نهایت هم سخنگوی قوه قضائیه از بازداشت سه نفر و تذکر به تعدادی از افراد خبر می‌دهد.
جریانی در کشور هست که تلاش می‌کند دیگران را شبیه خود کند. آنها هر روز خواهان محدودیت بیشتر در زمینه‌های اجتماعی هستند. همین دیروز رئیس‌جمهو در پاسخ به خبرنگاران درباره رفع فیلترینگ گفت: «به همه حرف‌های خود پایبند هستیم و در مورد فیلترینگ وزیر ارتباطات اطلاعات را جمع‌آوری کرده و همراه با مجلس و قوه‌قضاییه در حال جمع‌‌بندی هستند.» او تاکید داشت که «روند قبلی به نفع مملکت نیست و برای برگرداندن آن در حال تفاهم هستیم که با یک نگاه مشترک جلو برویم.»
اما جریان مخالف در شبکه‌های اجتماعی «ایتا» و «ویراستی» تبلیغات یک تجمع در مقابل شورای‌عالی فضای مجازی را پخش کرده و از مردم می‌خواهد «جهت مقابله با پرچم نفوذ فرهنگی رژیم صهیونیستی در کشور» در روز چهارشنبه 2 آبان در مقابل مرکز ملی فضای مجازی تجمع کنند. آنها در پوستر خود نوشته‌اند: «پهنای‌باند فاضلاب سکوهای خارجی را به طور کامل ببندید.» همچنین خواهان بسته‌شدن «واتساپ، تلگرام، اینستاگرام، ایکس، فیلترشکن‌ها» هستند.
بیشتر بخوانید:
مهدی جمالی نژاد کیست؟| باخت دولت به لابی «پایداری»؛ یک استانداری دیگر واگذار شد
برگزارکنندگان این تجمع – که به صورت رسمی مشخص نیست چه کسانی هستند، اما از کانال‌هایی که این تبلیغات در آن منتشر می‌شود می‌توان حدس زد «اوامرشان» از کجا صادر می‌شود- نوشته‌اند: «با چفیه، پرچم‌های جبهه مقاومت اسلامی و عکس شهدا در تجمع مردمی شرکت خواهیم کرد.»
تحولات اخیر در منطقه با واکنش‌ّ‌های متفاوت و متعارضی در بین کاربران ایرانی روبرو شده است. پیش از این، همان‌طور که اشاره کردیم جامعه ایران در این زمینه منفعل بود و وظیفه واکنش به تحولات در فلسطین و لبنان برعهده حاکمیت و نهادهای فرهنگی وابسته به آن بود. اما در چندماه اخیر، با بالا گرفتن تنش‌ها میان ایران و اسرائیل، شاهد واکنش‌ّهایی در میان کاربران هستیم که بسیار از واکنش تراز و مورد علاقه و مورد تبلیغ حاکمیت دور و حتی در مقابل آن است. ابراز این واکنش‌ّها، ظاهراً گروه‌های فوق‌الذکر را برانگیخته که در مقابل شورای عالی مجازی تجمع کنند تا شبکه‌های اجتماعی به عنوان محمل این ابراز عقاید بسته‌تر شوند.
چند روز قبل هم حزب شریان از دستگاه قضایی خواسته بود به جای دادگاهی کردن برخی افراد که نظرشان (هرچند غلط) در مورد شهید سینوار گفته بودند، «دادگاه نظامی تشکیل داده و با خاطیان برخورد قاطع و عبرت‌آموز» داده باشد. مشکل اما در جای دیگری است.
زمانی که ترامپ اورشلیم را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت شناخت، اینسوی جهان ساعات پایانی شب بود، اما مردم ترکیه در بسیاری از شهرها به خیابان ها ریختند و اعتراض کردند. این سو اما در ایران خبری از اجتماع مردمی به این شکل نبود. مگر آنکه بعدها یک تجمع اعتراض توسط نهادی در جاهایی مانند نماز جمعه برگزار شود.
در تمام دنیا مردم از هر منظر که به مساله فلسطین و غزه نگاه می‌کنند، سراسر درد و رنج می‌بینند و با آن همراهی می کنند. جنایتی که مردم از نقض حقوق بشر در غزه می‌بینند، رفتار نژاپرستانه صهیونیست‌ها در مواجهه با مردم فلسطین، از هر زاویه‌ای که نگاه می‌شود برای مردم جهان همراهی و همدلی با آنها ایجاد می‌کند. اما در ایران، شاهد رفتار مشابهی نیستیم.
کمتر از یک ماه قبل بود که بعد از شهادت سیدحسن نصرالله، خیابان طالقانی تهران -از تقاطع وصال تا فلسطین- مملو از گل طبیعی شده بود. برگزارکنندگان این برنامه اینگونه تبلیغ می کردند که این گلها توسط مردم تهران برای یادبود شهید نصرالله تقدیم شده است. اما نگاهی به حجم گلها و یکدستی مدل‌ها سفارش‌دهنده را مشخص می‌کرد. خاصه آنکه در فضای توئیتر هم نقدهایی به متولیان فرهنگی یک سازمان دست اندرکار این امورمنتشر شده بود.
کاربری در توئیتر با نام بردن از یکی از معاونان سازمان ... نوشته بود: «حاجی جان اون پولا پول ابوی محترم هم بود باز اسراف بود. اینها پول مستضعفین این مملکت است. کاش به میزانی که از بودجه عمومی پولی میگیرید این نهادها مجبور بودن پاسخگو باشند.»
یکی از کانال‌های تلگرامی هم با انتشار ویدئویی از این مراسم «گل بازی» نوشته بود: «هزینه‌کرد بی‌حساب و کتاب بیت‌المال در چنین اقدامات ضعیفی است که علاوه بر هدردادن پول، اثر مثبتی هم به جای نمی‌گذارد چه بسا به یک اقدام ضدفرهنگی نیز بدل می‌شود به خصوص آنکه دروغ هم چاشنی کار شده است. اینکه متولیان اقدامات فرهنگی سازمان ... نمی‌دانند بودجه هنگفت خود را چگونه هزینه کنند دلیلی بر آن نیست که پول را در جوی آب بریزند که صرفا بخواهند این پول هزینه بشود و گزارش آن را به مدیران بدهند. این اقدامات بی‌اثر فرهنگی نمونه روشنی از چرایی بی‌نتیجه‌بودن اقدامات بسیاری از نهادهای حاکمیتی در مقوله فرهنگ است. اساسا این رسمی است که در اروپا و کشورهای دیگر مرسوم است و مردم در مکانی یادبود گل هدیه می‌کنند و در ایران مرسوم نیست.»
سئوال این است: نهاهای فرهنگی در ۳۰ سال گذشته چه سیاستی اعمال کردند که امروز به وضعیتی دچار شدیم که یک عده به نبال بستن و محدود کردن بیشتری فضای مجازی هستند که صدای اسرائیل نباشد و دیگری خواهان برپایی دادگاه نظامی؟
اگر کوتاهی و قصوری هم هست، (که هست) از نهادهای فرهنگی است که به حمدالله با آمدن و رفتن دولتها هم هیچ تغییری نمی‌کنند و بر سرجای خود استوار نشستند. اما جلوی این نهادها هیچ تجمعی برگزار نمی‌شود. راه‌حل هم زدن در دهان افراد و محدودیت بیشتر نیست.