رویداد۲۴| علی پور محمدی مدیر مسئول پایگاه خبری نامه نیوز درباره مهمترین ویژگیهای یک مدیر رسانه به شفقنا رسانه میگوید: مهمترین مسالهای که رسانه با مردم و حاکمیت دارد، اعتماد است. یک بخشی از مساله اعتماد به درست بینی و درست گویی و اینکه ما در انتقال پیام، رویههای وفاق و همدلی را رعایت کنیم، برمی گردد. ضمن اینکه آرمانهای حاکمیت و منافع حاکمیت را در بخشهای مختلف رعایت کنیم.
او ادامه میدهد: مهمترین ویژگی مدیران رسانهها این است که باید اهل تعامل باشند و از انحصارگرایی فاصله بگیرند، اینکه صرفا یک مدیر با آدمهای محدود خودش کار کند و صرفا مخاطبان محدودی را در نظر بگیرد، متأسفانه آفتی بوده که رسانههای ما در دوران اخیر به آن دچار شدهاند.
این فعال رسانهای تاکید میکند: مساله دوم شناخت نسل جدید، فضای جامعه و فضای جدید رسانه است. اگر دقت و وسواسی که بنگاههای اقتصادی در انتخاب مخاطب، دسته بندی مخاطب، انتخاب رسانه و … برای برندینگ و اقناع مخاطب دارند، مدیران دولتی بکار گیرند حتما وضعیت بهتری خواهیم داشت
پورمحمدی با اشاره بر اهمیت شناخت نسل جدید برای مدیر رسانه بیان میکند: برای اولین بار است که در فضای جامعه با پنج نسل متفاوت روبرو هستیم، بالاخره ما با انواع و اقسام نسلها و انواع نگاهها در ارتباطیم، اگر یک مدیر رسانه این فضا را نشناسد و بخواهد در همان نگاه دهه ۳۰ یا ۴۰ متوقف شود، حتما ما مدیر موفقی نخواهیم داشت.
او ادامه میدهد: مدیر رسانه نباید دنبال تسویه حساب سیاسی باشد. خیلی از ضربهها و عدمپیشرفت رسانهها به خاطر همین مساله بوده، اینکه مدیران سیاسی دنبال تسویه حساب سیاسی با رقیب سیاسی شان بودند و جامعه هزینه مالی و روانی زیادی بابت این مساله پرداخت کرد. همچنین یک مدیر باید بر تمام ابعاد یک رسانه از مخاطب تا بحث اقتصادی و مدیریت اشراف داشته باشد.
او در بیان ارزیابی انتصابات اخیر مدیران رسانهای میگوید: هر جا انتصابات ما از جنس رسانه بود اصطکاک کمتری داشتیم، اما هر گاه فردی سیاسی بر سرکار آمد، معمولا رسانه نتوانست تعاملات خوبی با مردم و حاکمیت داشته باشد. اینکه صرفا یک نفری زمانی مدیریت رسانه را داشته، نباید تنها معیار ما در انتصابات باشد، بلکه باید در حال حاضر رسانه دار و به فضای جامعه و رسانه آشنا باشد.
او روایت میکند: در دورانهایی ما مدیران ضد رسانه داشتیم که تعامل خوبی با رسانه نداشتند و سیاستمدار بودند و به رسانه ضربه زیادی زدند. همچنین در دورانی مدیرانی بر سر کار آمدند که نه رسانه ارتقا پیدا کرد و نه ایدهای داشتند به نوعی دوران خنثی بود و مدیران رسانه نه ضد رسانه بودند و نه دنبال ارتقای رسانه.
او میگوید: در دوران جدید امیدواریم با معیارهای ذکر شده، مدیران آشنا به رسانه وارد عمل شوند و فضای خوبی ایجاد شود.
پورمحمدی درباره آینده رسانههای دولتی و حاکمیتی میگوید: واقعیت موجود رسانهها این است که در دوران خنثی گیر کرده اند و در حال درجا زدن هستند. مدیران باید از تجربیات قبلی درس بگیرند و دنبال نگاه توسعهای همچون به روز شدن و شناخت مخاطب و تسلط بر مدیریت رسانه باشند و تا این نگاه توسعه را نداشته باشند مطمئن باشند همچنان معیشت کارکنان، اقتصاد رسانه و جذب مخاطب در آن رسانه در حال در جا زدن است. همچنین تا نگاه توسعه گرایی نداشته باشیم و از روزمرگی بیرون نیاییم، پیشرفتی نخواهیم داشت.
او میگوید: ما از منظر جذب مخاطب و تاثیر گذاری در منطقه و بین الملل عقب افتادیم و در رسانههای بین الملل و روایت دست اول خیلی جایی نداریم. همچنین تعاملی هم با بنگاههای رسانهای دنیا نداریم.
او توصیه میکند: دعوای سیاسی، نگاه بسته و انحصار طلبی باعث فاصله ما از اصل موضوع توسعه طلبی میشود. اگر میخواهیم مخاطب جدی و تاثیرگذاری بین المللی داشته باشیم، باید دنبال رسانه جدی و سرمایه گذاری در این حوزه باشیم تا بتوانیم یک رسانه قابل قبول داشته باشیم.
او در پایان بر اهمیت مساله شهروند خبرنگار میپردازد و میگوید: رسانههای ما به ویژه رسانههای دولتی باید در جذب مخاطب، بحث شهروند خبرنگار را جدی بگیرند و از این موضوع نترسند و تعاملاتشان با مخاطب باید دو طرفه باشد. حتما با انحصار گرایی عملکرد رسانه محکوم به شکست میشود.