رویداد۲۴| روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی هزینه‌ای که مهاجران افغانستانی مقیم ایران به کشور تحمیل می‌کنند را برآورد کرد.
این روزنامه نوشت: جمعیت افغانستانی مقیم ایران از جمعیت خیلی کشورها بیشتر است. به واقع ما شاهدِ یک ملیتِ دیگر در دلِ ملتِ خود هستیم.
این جمعیت به عدد شماری وزیر کشور حداقل ۶ میلیون نفر است. این رقم از جمعیت ۸۵ کشور جهان که شهروندان خود را بشمارند بیشتر است. حتی کشورهای پرآوازه‌ای، چون دانمارک و اکراین و نوروژ و سنگاپور و… این را رسانه‌ها اعلام کرده‌اند، اما رقمی که از افواه می‌شود شنید بالاتر از این رقم‌هاست. گاه ۵۰ درصد هم بر این جمعیت اضافه می‌کنند.
مهمتر از تعداد، میزان هزینه کرد برای آنان است که گفته می‌شود از بودجه ۵۰ کشور بیشتر است. یعنی بودجه هر کدام از این کشورها، کمتر از آنی است که ایران برای همین ۶ میلیون افغانستانی هزینه می‌کند. اگر آمار واقعی بالاتر باشد رقم هزینه هم بالاتر خواهد رفت. در حساب سرانگشتی هم هزینه هر شهروند اتباع از شهروند ایرانی اگر بیشتر نباشد کمتر هم نخواهد بود. او مثل ایرانی کار می‌کند، خانه دارد، زندگی دارد. از همه امکانات استفاده می‌کند و مالیات هم نمی‌دهد. اگر در حوزه‌ای کمتر برخوردار باشد با حساب مالیاتی که نمی‌پردازد، سر به سر می‌شود.
حضوری چنین سنگین درحالی است که کشور ما به اندازه بیشتر از تصور مشکل دارد. وضعیت انرژی و حامل‌های انرژی خوب نیست. سفره‌مان چنان پر و پیمان نیستند که میهمان بی‌خبر و بی‌حساب سر آن بنشیند. محاسبه ناپذیری وضعیتِ اقتصادی به پدیدآمدن مشکلات اجتماعی می‌انجامد که سهم میهمانان ناخوانده در آن انکار ناپذیر است. بی‌قراری رفتاری و نزاع‌های فردی و جمعی و خشونت زاینده و رو به افزایش و…همگی باصدای رسابه مااطلاع می‌دهندکه حال‌مان ناخوش است.
در این حال ناخوش هم اضافه شدن مشکلات مهاجران همسایه، چند قوز بالای قوز است. این صورت ساده ماجراست. با این نگاه که همه چیز را عادی ببینیم، اما اگر زیرِ «نیمکاسه» سیل‌وار آمدن همسایگان، «کاسه» طالبان و جریانات نامطلوب باشد که هزار واویلا خواهد داشت. صورت مسئله چنان تغییر خواهد کرد که پاسخ را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. آن وقت موضوع فراتر از اجتماعی- اقتصادی، جنبه هویتی و امنیتی هم خواهد یافت.
آیا مسئولان محترم دولت امروز حواسشان ششدانگ جمع همه زوایا هست؟ آیا برای جبران چشم بستن‌های آگاهانه پیشین، امروز چشم‌ها باز و دست‌ها برای تدبیر امور گشاده است؟ آیا انسداد فیزیکی مرز‌ها چنان قوی پایه است که از آمد و رفت‌های مکرر- که اسکندر مؤمنی آن را در شمار مشکلات مسئله می‌داند- جلوگیری کند؟
امیدواریم چنین باشد و الا اگر تقویم مهاجرپذیری، چون سال‌های اخیر ورق بخورد، رقم مغلطه‌ای در دفتر شاهد خواهیم بود که شاید برگ‌های دفتر را به باد دهد. مراقب هستیم آیا؟
نزدیک ۳۰ میلیارد ارث پدر و مادرم را بنام دین و ... همین نهادهای مدعی اسلام ناب بردند و خودم با بهترین مدرک خانه نشینم و دیگر چیزی ندارم که برای کار یا ازدواجم هزینه کنم
دختر ۱۷ ساله غلط می‌کند وقتی کار و خانه ندارد پنجمین فرزندش را در ایران بدنیا می آورد که ایرانی با انواع مالیات ها و با تورم و با تراکنش بانکی و .. هزینه آن را بدهد
من در این سن با وجود فرزند یک رزمنده جنگ بودن چیزی جز رنج از کشورم حاصل نشد و آنوقت آموزش و پرورش ایران گفته برای هر کودک افغانی ۴۲ میلیون هزینه می‌کند
ایران شده سفره جهان اسلام. لبنان و افغانستان و یمن و سوریه و فلسطین و ... همه باید از جیب ایران و از غارت معادن و جنگل و ... بخورند
بعد فلسطینی هایی که مصرف گوشت سرانه اونها ۹۷ کیلو در ساله و برای ایرانیها ۳ کیلو ، برمیگردن میگن ایران دستشویی است و فقط پولش خوب است و امن نیست و خون ایرانی نجس است
جناب لاریجانی و محسن رضایی هم می‌گویند لبنان و سوریه را بازسازی میکنیم پولش را هم از موی مردم ایران و از حذف حق معلول و کارگر و یتیم و بیوه و پرستار و معلم ایرانی جور میکنیم و قبل از بازسازی به هر خانواده لبنانی ماهیانه ۳۰۰ دلار میدهیم و آنها در بهترین بیمارستان‌های ایران رایگان درمان میشوند مثل قبل
دیگه مسئولین به چه زبانی بگویند هدفی جز نابودی ایران و ایرانی و هویت ایران ندارند
در کشور اندونزی مسلمان فقط ۷۰۰ نفر افغانی بطور موقت رفتند صدای نمایندگانشان درآمد
کجای دنیا بک سوم کشور دیگر را میزبانی می‌کنند آن هم برای ۴۰ سال.
اگر طالبان بد است چرا با آنها دوستی میکنید اگر خوب است خب مردمشان تشریف ببرند.
خود افغانی ها آیا حاضرند یک سوم جمعیت ایران را میزبانی کنند به مدت ۴۰ سال؟
حتی یک آب را هم دریغ کردند و ایران با این همه هزینه کرد برای آموزش و بهداشت و خوراک و انرژی و .... چه تحویل گرفته ؟ اعتیاد ، فقر ، تورم ، قتل و تجاوز
چرا مردم ایران باید تاوان جنگ در دیگر کشورها را بدهند پدر خودم ۸ سال جنگید و عمری من و خانواده ام به‌خاطر آن سختی کشیدیم نه سهمیه دادند و نه چیزی و ۴ سال پدرم را اذیت کردند که ارث تو به ما میرسد و تو دزد ارثت هستی. کجای دنیا بجای تقدیر از رزمنده کشور او را متهم به دزدی می‌کنند و اموالش را میگیرند و هزینه مردم کشورهای دیگر می‌کنند
آتش جهنم برای مسئولان ما کم است خدا خانه اخرتشان را ویران کند
این هم از افغانی‌ها که