رویداد۲۴| بر اساس آخرین اخبار از جنگ سوریه بشار اسد کشور را ترک کرده و مخالفان به دمشق رسیده‌اند. سقوط دولت اسد با واکنش‌های بسیاری به خصوص از سوی ایرانیان همراه شده است. در ادامه به برخی از این واکنش‌ها در فضای مجازی اشاره می‌کنیم.
محسن رضایی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام نوشت: «سرنوشت سوریه را باید ملت این کشور تعیین کنند. سوءاستفاده بازیگران خارجی از جمله آمریکا و اسرائیل نتیجه‌ای جز تکرار الگوی لیبی، افغانستان و عراق نخواهد داشت.»
سعید جلیلی نوشت: «تاریخ نشان داده است که استکبار حتی در خرابه‌های نظم پیشین نیز از طراحی برای بازسازی نظمی جدید به نفع خود دست نمی‌کشد.
هرچند طوفان‌الاقصی طومار نقشه‌های کهنه و تازه رابه هم پیچید، اما در شرایط بزنگاهی، لحظه‌ای درنگ یا تردید و عافیت‌طلبی کافی است تا استکبارنظمی دیگر را به آینده تحمیل کند»
حمید رسایی، نماینده تندرو مجلس نوشت: «بشار اسد هم می‌خواست به غربی‌ها ثابت کند دنبال جنگ نیست».
عطاالله مهاجرانی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «سقوط؟!
در طول عمر هفتاد ساله ام هشت سقوط را دیدم! عبرت آموز:
١- شاه ایران
٢- گورباچف و شوروى
٣- صدام و حزب بعث عراق
٤- بن على تونس
٥-مبارک مصر
٦-قذافى
٧- على عبدالله صالح یمن
٨- بشار اسد و حزب بعث سوریه
و:
جهان سر به سر حکمت و عبرت است!
و ما اکثر العبر و اقل الاعتبار»
حسام الدین آشنا مشاور فرهنگی رییس جمهور در دولت حسن روحانی نوشت: «همه می‌دانستند در سوریه چه خبر است جز بشار اسد! ظاهرا همه در مورد سوریه با هم هماهنگ کرده بودند؛ فقط ایران در بازی نبود. چه نیرویی می‌تواند در برابر ادامه اشغالگری در غزه، سوریه و لبنان ایستادگی کند؟»
محمدعلی ابطحی فعال سیاسی اصلاح طلب و رییس دفتر رییس دولت اصلاحات در کانال تلگرامی خود نوشت: «من همچنان نظرم این است که سقوط بشار اسد و تسلط گروه‌های افراطی اسلامگرا بر حکومت سوریه بزرگترین اتفاق تعیین کننده در خاورمیانه جدید است. حلقه ارتباطی محور مقاومت عملا قطع می‌شود.
مردم سوریه حتی آنها که از بشار وعملکردش ناراحت بودند، همچنان نگران حضور این گروه شبه داعش هستند که چه بر سرنوشت آنها قرار است حاکم شود. یکبار در رقه این گروه‌ها را تجربه کرده اند.
عراق که هم مرز با اینها خواهد شد آسیب پذیری جدی پیدا می‌کنند.
ایران هم پیوندش با منطقه عملا قطع خواهد شد.
پلن بی از جنگ یکساله مهمتر است. اسراییل می‌تواند مسبب این وضعیت باشد و خود را یکه تاز ببیند.
مجموعه جدید تندرو سوریه تظاهر به دیپلماسی می‌کنند. تعبیر معارض مشروع از عباس عراقچی قابل توجه است.
باید همه، به خصوص ایران و عراق تلاش کنند تا با دیپلماسی قوی با گروه جدید منافع خود را مراقبت کنند.
شرایط دشواری برای همه این منطقه است.»
حمشت الله فلاحت‌پیشه، نماینده پیشین مجلس با هشتک سوریه نوشت: «ایرانیان خوشحال باشند. دیگر کسی حق ندارد دلار‌های ملت را برای حفظ تار‌های عنکبوت هزینه کند.»
بهرام پارسایی، نماینده سابق مجلس نوشت: «تا زمانی که مجلس بودم بدهی سوریه بشار اسد به ایران ۳۰میلیارد دلار بود که بر خلاف اصل هشتادم قانون اساسی به تصویب مجلس نرسیده بود!
به دلار ۷۰ هزار تومان برابر است با
۲٫۱۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ بیش از دو
کادریلیون (quadrillion) یعنی دو هزار تریلیون تومان!
تکلیف این مبلغ کلان چیست؟»
صادق زیباکلام، فعال سیاسی نوشت: «در تمام‌سال‌هایی که ج. ا دور سر بشار اسد تحت عناوینی، چون محور مقاومت یا عمق استراتژیک، اسپند دود میکرد واز شیر مرغ تاجان آدمیزاد برای سر پا نگه داشتن وی دریغ نمیکرد و همچون هسته ای، بی محابا برایش خرج میکرد، حتی یکبار هم مسئولین ما نپرسیدند"رفتار این اسوه مقاومت با مردمش چگونه است؟»
یاسر جبرائیلی تحلیلگر اصولگرا نوشت: «سوریه چگونه به نقطه‌ای رسید که افسر نظامی‌اش چنان محتاج شود که امنیت کشورش را به یک بسته نان بفروشد؟
یکی از خطا‌های راهبردی بشار اسد، تن دادن به سیاست‌های نئولیبرال بود. البته او در سال‌های اخیر شروع به صحبت علیه نئولیبرالیسم کرد.
تا جایی که در اجلاس ۱۹ می ۲۰۲۳ اتحادیه عرب، گفت خاورمیانه را دو خطر بزرگ تهدید می‌کند: صهیونیسم و نئولیبرالیسم.
اما بشار دیر بیدار شد...
سال ۲۰۰۵ بشار با پیروی از دستورالعمل‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، برنامه دهم توسعه سوریه را با شعار "اقتصاد بازار اجتماعی" تدوین کرد و یارانه‌زدایی و خصوصی‌سازی و کاهش خدمات اجتماعی دولت و... آغاز شد. همچون هر کشور در حال توسعه دیگری، این سیاست‌ها منجر به معیشت‌سوزی و نابرابری شد. بله! آوار نئولیبرالیسم به دست خود بشار بر سر اقتصاد سوریه خراب شد.
سال ۹۷ برای تدریس در یک دوره آموزشی برای مدیران سوری، به دمشق دعوت شده بودم. در طول دوره، کتاب دولت و بازار را با آنها مرور کردم. شدت شیفتگی‌شان به اقتصاد بازار حیرت‌انگیز بود. کشور زیر چرخ‌های نئولیبرالیسم له شده بود و افکار مدیرانش همچنان در اسارت این سیاست‌ها بود...»
احمد زیدآبادی فعال سیاسی اصلاح طلب، در کانال تلگرامی خود نوشت: دولت بشار اسد در عرض ده روز تمامی سرزمین‌های تحت کنترل خود را از شمال تا جنوب سوریه از دست داد و سقوط کرد.
برف هم به این سرعت ذوب نمیشود! گویی بر آب بنا شده بود. یا انگار سیل آمد و آن را با خود برد. گرچه سیل هم به این سرعت عمل نمی‌کند!
داستان دقیقاً چه بود؟ توطئه؟ تبانی؟ خیانت؟ حماقت؟
هر چه بود، هیچکس انتظار آن را به این سرعت نداشت. حتی شاخ ساکنان کاخ‌سفید از این شتاب حیرت‌انگیز در آمده است!
از این به بعد چه خواهد شد؟ به نظر می‌رسد فصلی عجیب و غریب و چه بسا بی‌نهایت تراژیک در خاورمیانه آغاز شده است که اذهان شکل‌گرفتهٔ ما با مکانیسم آن بیگانه است. برای فهم آن باید ابتدا ذهن‌ها را شست و این کاری سخت و زمانبر است!
روزگار غریب اکنون است نه آن زمانی که احمد شاملو تصور میکرد!»
پروانه سلحشوری، نماینده پیشین مجلس نوشت: «عاقبت اسد سرنوشت ذلت‌بار تمام دیکتاتورها»
هاتف صالحی، فعال رسانه‌ای اصولگرا نوشت: «بشار اسد منهایِ مردم، «آینه عبرت» حکّامِ مستبدِ منطقه شد.»
امیرحسین ثابتی، نماینده تندرو مجلس در کانال تلگرامی خود نوشت: «با سقوط حکومت بشار اسد، آینده سوریه، منطقه و ایران چگونه خواهد شد؟
این جمله تاریخی شهید سلیمانی انگار برای همین روز‌ها و ساعتهاست: «من با تجربه این را می‌گویم که میزان فرصتی که در بحران‌ها وجود دارد در خود فرصت‌ها نیست. اما شرط آن این است که نترسید و نترسیم و نترسانیم...»
پس از اشغال عراق توسط امریکا نیز خیلی‌ها تصور میکردند که کار منطقه و ایران تمام است، اما هوشمندی جمهوری اسلامی و اتخاذ راهبرد درست منطقه‌ای اش، کاری کرد که آن بحران بزرگ به یک فرصت کم نظیر برای ایران تبدیل شد.
امروز نیز در همان نقطه ایم به شرطی که به جای انفعال، به دنبال تبدیل بحران به فرصت باشیم و چنین رویکردی از دل روزمرگی و گدایی از غرب و اکتفا به حداقل‌ها در نمی‌آید، اولین شرط تبدیل بحران به فرصت، باور داشتن به توانمندی‌های بزرگ کشور و اعتماد به نفس در برابر دشمنان است. نقطه سر خط!»
یاشار سلطانی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب با انتشار عکسی از بشار اسد نوشت: «پایان بشار اسد. دیکتاتورها اینگونه و ناگهان تمام می‌شوند.»
داوود حشمتی، فعال رسانه‌ای اصلاح‌طلب نوشت: «در آخرین انتخابات بشار اسد با ۹۵ درصد آرا پیروز انتخابات شده بود، اما ۳سال بعد از این انتخابات بدون اینکه یک نفر از مررم عادی حاضر به دفاع از او باشد، سقوط کرد. پایان ۵۵ سال حکومت خانوادگی اسد برسوریه امروز درحالی رقم خورد که چشم‌انداز روشنی برای سوریه دیده نمیشود.»