رویداد۲۴| آصف ثانی: مثل اغلب ارتباطات دیگر دستگاه‌های اطلاعاتی با رسانه ها، ماجرای انتشار اطلاعات عملیات‌های موساد در رسانه‌ها هم «کاملا» کنترل شده است. در غریب به اتفاق نمونه‌های ارتباط کارکنان موساد با رسانه ها، این کارکنان موساد یا کسانی که ادعا می‌کنند کارمند موساد هستند، تماس اول را برقرار می‌کنند و به رسانه انتخاب شده اطلاع می‌دهند که می‌خواهند در مورد موضوع خاصی با آنها گفتگو کنند.
علاوه بر این باید در نظر گرفت که موساد، با سابقه طولانی در تولید فیلم و داستان و کتاب و روایت در مورد فعالیت‌های جاسوسی اش، همان طور که اخیرا در گفتگو با شبکه سی بی اس آمریکا به آن اشاره شده است، جهان را به عنوان یک صحنه نمایش درنظر می‌گیرد که در آن صحنه گردان اصلی است. با چنین زمینه ای، آنچه بعد از حمله اسرائیل به لبنان در مورد عملیات بیسیم‌ها و پیجر‌های حزب الله منتشر شده، بخشی از پیوست رسانه‌ای این عملیات است که در اختیار بسیاری از رسانه‌ها و حالا در اختیار سی بی اس قرار گرفته است. در یک مصاحبه با برنامه شصت دقیقه شبکه سی بی اس، آن طور که مجری برنامه می‌گوید «دو افسر بازنشسته شده که در طراحی عملیاتی به عمر بیش از ده سال دخیل بوده اند، در مورد ماجرای انفجار واکی تاکی (بی سیم ها) و پیجر‌های حزب الله توضیح داده اند که البته هیچ اطلاعات تازه‌ای به آنچه قبلا در مورد این عملیات‌ها منتشر شده بود اضافه نمی‌کند.
دو نفری که با سی بی اس در این مورد صحبت کرده اند می‌گوید آلوده کردن و فروختن واکی تاکی و پیجر‌های دارای مقادری از مواد منفجره به نیرو‌های حزب الله، یک عملیات قدیمی بوده است که اجرایی کردن آن برای «روز مبادا» باقی مانده بود.
در این مصاحبه‌ها گفته شده است که حدود ۱۶ هزار واکی تاکی و پیجر دارای مواد منفجره به حزب الله فروخته شده، بعدا، در جریان حمله اسرائیل به لبنان، ابتدا واکی تاکی‌ها و بعد با فاصله یک روز پیجر‌هایی که در اختیار نیروی‌های حزب الله بوده است، منفجر شده و بعد از آن هم حسن نصر الله رهبر حزب الله هدف قرار گرفته است. مواد منفجره‌ای که در واکی تاکی‌ها و پیجرها جاسازی شده بود در باتری این دستگاه‌ها قرار داشته که تولید یکی از کارخانه‌های موساد است. گفته می‌شود که هیج امکانی برای کشف این مواد منفجره در باتری دستگاه‌ها وجود نداشته است.
در گفت و گوی اخیر، افرادی که خود را افسران سابق موساد معرفی می‌کنند می‌گویند هدف این عملیات نه کشتن نیرو‌های طرف مقابل، بلکه زمین گیر کردن آنها بوده است: «افراد پیامی رمز گذاری شده دریافت می‌کردند که به آنها می‌گفت برای باز کردن پیام دو دکمه را روی پیجر فشار دهند، بعد دستگاه منجر می‌شد. اگر آنها این دو دکمه را فشار نمی‌دادند هم باز دستگاه منفجر می‌شد.»
واکی تاکی‌ها و پیجرها معمولا در جیب جلیقه یا شلوار قرار داشتند بنا بر این آنها می‌توانستند در زمان انفجار آسیب قابل ملاحظه‌ای به قلب یا اعضای اصلی دیگر بدن بزنند. افرادی که با سی بی اس مصاحبه کرده اند می‌گویند: «هدف این نبود که آنها به آسانی کشته شوند، وقتی کسی می‌میرد، مرده است و تمام! اما با مقدار اندکی مواد منفجره، ما کاری کردیم که تمام لبنان دچار آشوب و پریشانی شود. آسیب دیدگان را به بیمارستان می‌بردند و در آنجا افرادی باید از آنها مراقبت می‌کردند. این به معنی صرف هزینه و درگیر کردن نیرو‌های آنها بود. علاوه بر این، این عملیات ترس را در آنها بیدار کرد. گفته می‌شود که روز بعد از این عملیات مردم لبنان از روشن کردن کولر خودداری می‌کردند، چون می‌ترسیدند که در کولر‌ها هم مواد منفجره جاسازی شده باشد»
شاید یکی از مهم‌ترین سوالاتی که در مورد عملیات واکی تاکی‌ها و پیجرها وجود داشته است این است که حزب الله چگونه این دستگاه را خریده است و چه کسی در رسیدن آنها به دست حزب الله نقش داشته است، موضوعی که قبلا توسط نیویورک تایمز افشا شده است در مصاحبه با سی بی اس یک بار دیگر مطرح می‌شود: «ما (موساد) واکی تاکی‌ها و پیجرها را به آنها (حزب الله) فروختیم. ما مجموعه‌ای از شرکت‌های جعلی ایجاد کردیم که انتهای آنها به شرکت «گلد اپولو» (شرکتی که در نهایت پیجرها به نام آن تولید شده بود) می‌رسید. ما مجموعه‌ای از محتوای تبلیغاتی در مورد این پیجرها تولید کردیم و تمام آنها را در نهایت در کارخانه‌های موساد ساختیم و مقدار کمی مواد منفجره در بدنه آنها جاسازی کردیم. هیچ راهی نبود که حزب بفهمد که با موساد معامله می‌کند. ولی مشتری‌های دیگر برای خرید پیجرها تماس می‌گرفتند از فروختن خودداری کردیم تا در نهایت آنها را به حزب الله بفروشیم. برای این کار قیمت معقولی هم تعیین کردیم که شک برانگیز نباشد.»