رویداد ۲۴| روح انگیز درّی: مانموهان سینگ، نخستین نخست‌وزیر سیک هند روز پنجشنبه در سن ۹۲ سالگی درگذشت. انستیتوی علوم پزشکی سراسر هند (AIMS) در دهلی که در آنجا بستری شده بود، در بیانیه‌ای اعلام کرد که مانموهان سینگ، نخست‌وزیر سابق، روز پنجشنبه به دلیل شرایط پزشکی مرتبط با افزایش سن درگذشت.
مانموهان سینگ از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۴ برای دو دوره در دولت اتحاد پیشرو متحد (UPA) به رهبری کنگره، نخست وزیر بود. او در چند ماه گذشته در وضعیت نامناسبی قرار داشت.
مقام‌های هندی به مناسبت درگذشت مانموهان سینگ هفت روز عزای عمومی اعلام کردند. همچنین دولت اعلام کرد تمامی رویداد‌های کنگره در این مدت لغو خواهد شد و پرچم ملی به حالت نیمه افراشته در خواهد آمد.
«نارندرا مودی»، نخست‌وزیر هند در واکنش به این درگذشت گفت که خرد و فروتنی مانموهان سینگ همیشه ماندگار است و با خانواده و دوستان و تحسین‌کنندگان او اظهار همدردی می‌کند. مودی همچنین از سینگ به عنوان یکی از برجسته‌ترین رهبران هند یاد کرد. سینگ در دهه ۱۹۹۰ به عنوان وزیر دارایی هند تلاش زیادی برای باز کردن فضای اقتصادی هند به روی جهان و تقویت روابط دیپلماتیک با ایالات متحده کرد. او همچنین گفت که مانموهان سینگ یک «اقتصاددان مورد احترام است که تاثیر قدرتمندی بر سیاست اقتصادی هند گذاشت.»
وزارت امور خارجه آمریکا نیز به درگذشت مانموهان سینگ واکنش نشان داده و او را «یکی از بزرگترین قهرمانان شراکت استراتژیک آمریکا-هند» خواند. سینگ قبل از آنکه در سال ۲۰۰۴ به نخست وزیری هند برسد در سال ۱۹۸۲ به عنوان رئیس بانک مرکزی هند و در سال ۱۹۹۱ به عنوان وزیر دارایی این کشور منصوب شد.
مانموهان سینگ، زاده ۱۹۳۲، ۱۳مین نخست‌وزیر هند بود. او در ۲۲ مه ۲۰۰۴، به عنوان نخستین نخست‌وزیر هند انتخاب شد که از گروهی قومی-مذهبی هندو پیرو آیین سیک بود؛ و تا تاریخ ۲۱ مه ۲۰۱۴ این سمت را بر عهده داشت.
سیک‌ها گروهی قومی-مذهبی هندو پیرو آیین سیک هستند که دینی هندی بر پایه هندوئیسم باستان و یکتاپرستی است. ریشه کلمه سیک در کلمه سانسکریت śiṣya به معنای «جوینده»، «شاگرد» یا «دانشجو» است. مردان سیک عموماً نام خانوادگی سینگ (به معنای شیر) را در نام میانی یا خانوادگی خود دارند، ولی همه افراد دارای نام سینگ، سیک نیستند. آیین سیک جدیدترین دین بزرگ جهان است که در آن قومیت و دین عمیقاً با یکدیگر در پیوندند و در بریتانیا و کانادا قومیت هم محسوب می‌شوند. امروزه، کانادا دارای بیشترین تعداد پیروان آیین سیک نسبت به کل جمعیت در جهان است (۲٫۱٪)، در حالی که ایالت پنجاب و استان بریتیش کلمبیا به ترتیب در هند و کانادا دارای بیشترین تعداد سیک‌ها به کل جمعیت در میان تقسیمات اداری و شهری در جهان هستند. در برخی کشور‌ها مانند بریتانیا، سیک‌ها را به عنوان یک گروه قومی-نژادی مجزا مانند یهودی‌ها در سرشماری‌ها به‌شمار می‌آورند.
سیک‌های بریتانیا بالاترین درصد مالکیت خانه (۸۲٪) را در میان تمامی جوامع مذهبی دارند و دومین گروه مذهبی ثروتمند در بریتانیا (پس از جامعه یهودی) هستند.
خانواده سینگ که در گا در پاکستان امروزی به دنیا آمد، در طول تقسیم هند در سال ۱۹۴۷ به هند مهاجرت کردند. مادرش زمانی که او خیلی جوان بود درگذشت. او توسط مادربزرگ پدری‌اش جمنا دیوی بزرگ شد که با او بسیار صمیمی بود.
سینگ در ابتدا در یک مدرسه محلی تحصیل کرد و در آنجا شروع به مطالعه اردو و پنجابی کرد. در ۱۹۳۷، او در مدرسه ابتدایی دولتی محلی ثبت نام کرد، جایی که تحصیلات متوسطه اردو را تا سن ۱۰ سالگی (کلاس ۴) ادامه داد، پس از آن او و خانواده‌اش به پیشاور نقل مکان کردند. در آنجا، سینگ در مدرسه خلسه ابتدایی ثبت نام کرد. حتی به عنوان نخست‌وزیر سال‌ها بعد، سینگ سخنرانی‌های ظاهراً هندی‌اش را به خط اردو می‌نوشت، اگرچه گاهی اوقات از خط گورموکی نیز استفاده می‌کرد، خطی که برای نوشتن پنجابی، زبان مادری‌اش استفاده می‌شد.
در طی تقسیم هند، سینگ و خانواده‌اش به هالدوانی هند مهاجرت کردند. پدربزرگش سنت سینگ به طرز وحشیانه‌ای در خشونت فرقه‌ای که در طی تقسیم بندی رخ داد، کشته شد، رویدادی که سینگ را در طول زندگی اش آسیب دید. در نتیجه، با وجود درخواست ساکنان محلی، او هرگز برای بازدید از گا برنگشت، زیرا روستا پس از انتخاب وی به عنوان نخست وزیر هند، از ارتباط آن با سینگ بسیار سود برده بود.
سینگ پس از اخذ دکترای اقتصاد از دانشگاه آکسفورد، طی سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹ برای سازمان ملل متحد کار کرد. او متعاقباً زمانی که لالیت نارایان میشرا او را به عنوان مشاور در وزارت بازرگانی و صنعت استخدام کرد، کار بوروکراسی خود را آغاز کرد. در طول دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، سینگ چندین پست کلیدی در دولت هند داشت، مانند مشاور ارشد اقتصادی (۱۹۷۲-۱۹۷۶)، فرماندار بانک ذخیره (۱۹۸۲-۱۹۸۵) و رئیس کمیسیون برنامه ریزی (۱۹۸۵-۱۹۸۷)
سینگ در سال ۱۹۵۸ با گورشاران کائور ازدواج کرد. آنها سه دختر داشتند: آپیندر سینگ، دامن سینگ و امریت سینگ
مانموهان سینگ به عنوان نخستین نخست وزیر هند از سیک‌ها شناخته می‌شود. او معمار و زاییده اصلاحات اقتصادی در سال ۱۹۹۱ بود که هند را از لبه ورشکستگی بیرون کشید و عصری از آزادسازی اقتصادی را آغاز کرد که به طور گسترده بر این باورند که مسیر مسیر اقتصادی هند را تغییر داده است.
در سال ۱۹۹۱، در حالی که هند با یک بحران اقتصادی شدید روبرو بود، نخست وزیر تازه منتخب، سینگ را که عموما به عنوان جهره‌ای غیرسیاسی شناخته می‌شد به عنوان وزیر دارایی وارد کابینه خود کرد. با وجود این واقعیت که سینگ هرگز در انتخابات مستقیم مردمی پیروز نشده بود، به گفته بی‌بی‌سی، او از حمایت گسترده مردمی برخوردار بود، به ویژه به این دلیل که بسیاری او را یک سیاستمدار پاک و دست نخورده از فسادی می‌دانستند که در بسیاری از هندی‌ها وجود دارد.
در انتخابات سال ۲۰۰۹ سینگ پست نخست وزیری را حفظ کرد. طی چند سال بعد، دولت دوم سینگ با اتهامات فساد متعددی در مورد سازماندهی بازی‌های مشترک المنافع در سال ۲۰۱۰ و تخصیص بلوک‌های زغال سنگ مواجه شد. پس از پایان دوره‌اش، او از رقابت برای تصدی پست نخست وزیری در انتخابات عمومی هند در سال ۲۰۱۴ انصراف داد.
مانموهان سینگ به عنوان نخست وزیر سفر‌های متعددی به ایالات متحده داشت. جورج دبلیو. بوش، رئیس جمهور اسبق ایالات متحده، در سال ۲۰۰۶ به هند سفر کرد و سینگ در جریان این سفر توافقی را با واشنگتن بر سر دسترسی پیدا کردن هند به فن‌آوری هسته‌ای آمریکا منعقد کرد.
سینگ برای تقویت روابط هند با روسیه نیز تلاش کرد و یکی از شرکت‌کنندگان منظم در اجلاس سالانه روسیه-هند که از سال ۲۰۰۰ شروع به کار کرد بود.
«دنیس آلیپوف»، سفیر روسیه در هند در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «سهم مانموهان سینگ در کمک به روابط دو جانبه ما بی‌اندازه است.»
ایندیپندنت سینگ را «یکی از محترم‌ترین رهبران جهان» و «مردی با نجابت و مهربانی غیر معمول» توصیف کرد و اشاره کرد که او یک Maruti ۸۰۰، یکی از معمولی‌ترین خودرو‌های موجود در بازار هند را می‌راند. خوشوانت سینگ، نویسنده، وکیل، دیپلمات، روزنامه‌نگار و سیاستمدار هندی، مانموهان سینگ را به عنوان بهترین نخست وزیر هند تحسین کرد و حتی او را بالاتر از جواهر لعل نهرو قرار داد.
او در کتاب «خوشوانت مطلق» خود به حادثه‌ای اشاره می‌کند که در آن پس از شکست در انتخابات لوک سب‌ها در سال ۱۹۹۹، سینگ بلافاصله ۲ لک روپیه (۲۳۰۰ دلار آمریکا) را که از نویسنده قرض گرفته بود، پس داد. برای استخدام تاکسی خوشوانت سینگ او را بهترین نمونه درستکاری نامید و گفت: «وقتی مردم از درستکاری صحبت می‌کنند، من می‌گویم بهترین نمونه مردی است که بالاترین مقام کشور را اشغال می‌کند».
در سال ۲۰۱۰، مجله نیوزویک او را به عنوان یک رهبر جهانی که مورد احترام سایر سران کشور‌ها است، شناخته و او را به عنوان «رهبری که رهبران دیگر دوست دارند» توصیف کرد. این مقاله به نقل از محمد البرادعی اظهار داشت که سینگ «الگوی آن چیزی است که یک رهبر سیاسی باید باشد»
نسخه آسیایی مجله تایم، اما در ژوئیه ۲۰۱۲، روی جلد خود اشاره کرد که سینگ یک «ناتوان» است که به نظر می‌رسد «مایل نیست گردن خود را در مورد اصلاحاتی که کشور را به مسیر رشد بازگرداند».
مانیش تواری، سخنگوی کنگره این اتهامات را رد کرد. لالو پراساد یاداو، متحد حزب سینگ با اظهارات این مجله مخالفت کرد و ضمن تمجید از دولت او، گفت که «آمریکا چه خواهد گفت که اقتصاد خودش در هم شکسته است؟» علاوه بر این، سینگ پس از حملات بمبئی در سال ۲۰۰۸ به دلیل کوتاهی در افزایش امنیت ملی با انتقاداتی مواجه شد.