سیدحسن خمینی نوشت:
بسمه تعالى
انا لله و انا الیه راجعون
درگذشت یار بى همانند و فرزند معنوى امام، حضرت آیت الله حاج شیخ اکبر هاشمى رفسنجانى رضوان الله تعالى علیه و حشره الله مع انبیائه و اولیائه چنان سنگین و ناباوارانه بود که تنها لطف الهى مى‌تواند تسلى بخش جان و روح ما باشد. کیست که از انقلاب اسلامى ایران خاطره‌اى داشته باشد و در آن حضور مؤثر و کم‌مانند هاشمى را نیابد. همراهى این مجاهد خستگى‌ناپذیر از قبل از شروع انقلاب با امام خمینى و حضور در هر صحنه‌اى که امام مى فرمود، در لحظه لحظه زندگى ایشان مشهود و متجلى است.
از فرماندهى دفاع مقدس تا مدیریت سازندگى کشور، از شوراى انقلاب تا ریاست مجلس، از نقش بى بدیل در تعیین رهبرى پس از امام تا ریاست خبرگان و مجمع تشخیص مصلحت نظام، از زندان و رفتن تا پاى اعدام تا نمایندگى امام براى حل هر معضله و بحران، از ترور فیزیکى توسط فرقان تا ترور شخصیت توسط دشمنان و نابخردان، همه و همه گواه و رد پاى هاشمى در تاریخ این مرز و بوم است.
هاشمى قامت رعناى گفتمان آزادى‌خواه و معتدل در جامعه افراط زده ماست. فرزند روستاى دوردست رفسنجان که هوش سرشار، استعداد ناب، قدرت تحلیل شگرف و شجاعت مثال زدنى را همراه با عشق به پیامبر و اهل بیت ایشان، اسلام، ایران و امام، در جان و روح خویش نهادینه ساخته بود. فقدان آیت الله هاشمى نه تنها درگذشت استوانه محکم خردورزى بود بلکه فقد خوبى هایى است که از امام براى ما به یادگار مانده بود. ایمان وى به مردم این سرزمین و انتخاب صحیح ایشان و امید به آینده درخشان این سرزمین براى هر آشناى وى ملموس بود وبهترین شاهد براى این مدعا حضور چندین باره وى در عرصه هاى مختلف انتخابات و کسب رأى از مردم ایران است. هاشمى در میان ما زنده است. با ما خواهد ماند. و در جان و روان ایران جریان خواهد داشت. چراکه به فرموده امام هاشمى زنده است چون نهضت زنده است. اینجانب این مصیبت جانکاه را به همه مردم ایران، مقام معظم رهبرى و به فرزندان و همسر مقاوم و مجاهدشان و به همه دوستداران ایشان تسلیت گفته، براى ایشان حشر با اولیاء الهى و امام و شهیدان مسئلت دارم.