دریاچه بزرگ چیتگر که حالا یکی از جاذبه‌های گردشگری تهران به‌حساب می‌آید، روزگاری نه‌چندان دور، جزء اراضی کن بود و به طایفه‌های «بزرگی‌ها» و «کارسازی» تعلق داشت.
در گذشته دره‌ای به نام دره غَمِشی در سینه کوه وجود داشت، باغی با وسعت۵۰ تا۶۰ هزار متر در آن قرار گرفته بود و پایین دست آن هم اهالی در زمینی به وسعت ۴۰۰هزار متر زراعت می‌کردند. در واقع، محل قدیمی دره غَمش، اکنون محدوده دریاچه چیتگر است. دره غَمش تا پایین می‌آمد و به کوهک می‌رفت.