رویداد ۲۴ | خدیجه غبیشاوی: به گزارش الحره، اعلامیه‌هایی در خیابان‌های دمشق دیده می‌شوند؛ برخی از آنها «حجاب زن مسلمان» را تبلیغ می‌کنند و برخی دیگر «پوشش زن آزاده». اولی، زنی را نشان می‌دهد که کاملا پوشیده است و هیچ جای بدنش مشخص نیست و معیار‌های پوشش شرعی را مشخص می‌کند، اما دومی زنی را نشان می‌دهد که تی شرت سفیدی پوشیده که روی آن تصویر پرچم انقلاب سوریه نقش بسته است و نوشته شده که زنان باید «هرچه می‌خواهند بپوشند.»
آنطور که طلال مصطفی، استاد جامعه شناسی می‌گوید، این دو تصویر منعکس کننده درد زایمانی است که جامعه سوری در آن قرار دارد. وی در گفت‌و‌گو با الحره می‌گوید: تحرکات در سطح سیاسی، در نهایت بر وضعیت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در سوریه انعکاس پیدا می‌کنند به همین خاطر، ما افرادی را می‌بینیم که در اعلامیه‌هایی در تناقض با یکدیگر در خیابان‌ها به دیوار میزنند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه دولت جدید سوریه دارای خصلت اسلامی است و این امر به صورت بروز شوک‌های فرهنگی در جامعه سوریه، منعکس شده است، تاکید کرد: در میان گروه‌های مسلح نیز اخلافاتی در این زمینه میان معتدلین و افراطیون وجود دارد.
وی همچنین گفت که سوریه دارای موزاییک متنوعی از طبقات، فرقه‌ها و گروه‌ها است که ممکن است تفاوت‌هایی در سطح شهر یا روستا، و گاهی در یک خانه وجود داشته باشد، به طور مثال در یک خانه یک خواهر محجبه است در صورتی که خواهرش حجاب ندارد.
این جامعه شناس در ادامه یادآور شد: حتی کسانی که در سوریه با حجاب هستند، بین آنچه زنان در دمشق، حلب، حماه یا درعا می‌پوشند تفاوت می‌بینند چرا که هر شهر ویژگی‌ها و میراث فرهنگی و اجتماعی خاص خود را دارد.
همچنین، علبا سعید بازیگر سوری از مطرح شدن موضوع پوشش زنان تعجب کرد و در اظهارنظری آن را دخالت در آزادی زنان در سوریه و ابتدایی‌ترین حقوق آنها دانست و تاکید کرد این مساله در گشوری که انقلابی برای آزادی طلبی انجام داده است، غیرقابل قبول است.
در پاسخ به او، یکی از کاربران نوشته بود: «دعوت به حجاب داوطلبانه است» و هیچ کس زنان را مجبور به پوشیدن لباس خاصی نمی‌کند. وی در ادامه به این نکته اشاره کرد که در فرانسه، کشوری سکولار، پوشیدن نقاب ممنوع است و برای آن جریمه در نظر گرفته شده است و در ادامه نوشت که «آزادی ادعایی کجاست؟»
مصطفی معتقد است که اگر اختلافات در چارچوب تکثرگرایی و آزادی بیان و عقیده بدون خشونت باقی بماند، می‌تواند بیانگر یک «وضعیت سالم» باشد. وی در ادامه گفت که اسلام گرایان تندرو در زمان حکومت بشار اسد می‌ترسیدند در انظار عمومی بیرون بیایند و در مورد عقاید خود آزادانه صحبت کنند، اما آنها اکنون از حق خود برای بیان عقیده خود استفاده می‌کنند.
مصطفی همچنین گفت که برخی در سوریه می‌گویند: «ما نمی‌خواهیم مانند افغانستان شویم، جایی که زنان مجبور به نقاب زدن هستند و برخی دیگر نیز می‌گویند ما می‌خواهیم مانند ترکیه شویم، جایی که زنان می‌توانند هر چه می‌خواهند بپوشند».
او معتقد است که بهترین الگو در کشور همان چیزی است که سوری‌ها در مورد آزادی عقیده و بیان، از جمله پوشش، توافق دارند و این یکی از مواردی است که قانون اساسی هر کشوری باید شامل آن باشد.
درد زایمانی که سوریه بعد از بشار اسد می‌گذرد، مسئله حجاب یا عدم حجاب، شاید اولویت امروز مردم سوریه نباشد، اما در پایان می‌تواند موضوع مهمی باشد که منعکس کننده کثرت گرایی و آزادی مورد نظر سوری‌ها باشد.