گاردین در گزارشی به کشفیات جدید از اولین اجداد شناخته شده انسان پرداخته که اطلاعات جالب توجه و البته تامل برانگیزی در آن وجود دارد. به نظر می‌رسد آنها حدود 540 میلیون سال قبل زندگی می‌کرده‌اند. کشف فسیل ساکرایترز کورنریز در واقع نقطه امیدی برای کشف اطلاعات جدید درباره مراحل اولیه تکامل است.
دهان گشاد، بدنی کیسه مانند و بدون مقعد!
شما نمی‌توانید در آلبوم‌های خانوادگی‌تان اثری از آثار این اجداد اولیه بشر پیدا کنید. با این حال این موجود ماقبل تاریخ با کیسه‌ای مانند بدن، یک دهان گشاد و بزرگ و البته بدون مقعد می‌تواند بهترین کاندید برای اجداد اولیه انسان باشد.
به نظر می‌رسد این موجود حدود 540 میلیون سال قبل می‌زیسته. این موجود قدیمی‌ترین عضو شناخته شده از گروه بزرگ حیوانات با عنوان دومدهانیان است که شامل مهره داران -از جمله انسان- ستاره‌های دریایی، جوجه تیغی و یک گروه دیگر از جانداران است.
در حالی‌که بسیار بعید به نظر می‌رسد این گونه جدید کشف شده به طور مستقیم و قطعی جد انسان باشد اما دانشمندان می‌گویند این موجود می‌تواند به اجداد بشر بسیار شبیه و نزدیک باشد.
در نتیجه کشف این موجود می‌تواند نقطه امیدی برای به دست آوردن اطلاعات جدید درباره مراحل تکامل انسان محسوب شود. سایمون کانوی موریس ،پروفسور پالیئو بایولوژی دانشگاه کمبریج در این باره می‌گوید: "در واقع به نظر ما این فسیل می‌تواند نزدیک‌ترین ، قدیمی‌ترین و ابتدایی‌ترین گونه از دومدهانیان باشد"
او در ادامه می‌گوید: "می‌توانیم بگوییم این فسیل می‌تواند نقطه شروع تکاملی باشد که در نهایت به موجوداتی مانند خارپشت ، ستاره دریایی و خرگوش رسیده است."
اجداد انسان زیر میکروسکوپ
این فسیل در شهرستان ایکس ایکسنگ، استان شا‌آنکسی مرکزی چین کشف شده که به دلیل شکل کیسه مانندش ساکرایترز کورنریز نامیده شده است. مشخصات ظاهری آن در بدن کروی و دهان گشاد و بزرگش خلاصه می‌شود. از قرار این موجود یک میلیمتری در بستر دریا می‌زیسته و بین دانه‌های شن لانه می‌کرده و طریق حرکت او لول خوردن درست مانند حرکت کرم‌ها بوده است.
پروفسور کانوی موریس که اطلاعات این گونه کشف شده را در مجله نیچر (Nature) منتشر کرده درباره این موجود می‌گوید: "وقتی شما به این موجودات زیر میکروسکوپ نگاه می‌کنید آنها مانند دانه‌های کوچکی از برنج سیاه و سفید به نظر می‌آیند و بسیار غیر عادی هستند. با این حال به محض اینکه آنها را زیر میکروسکوپ الکترون قرار می‌دهید ، جزئیات آنها بسیار فوق‌العاده خواهد شد.
موجودی با چندین و چند دهان
جزئیات به دست آمده از این موجود با تکنینک‌های مختلفی مشخص شد. در این جزئیات چین و چروک‌های بسیاری در دور دهان او دیده شد که بنا به گفته محقق، می‌تواند به دلیل دهان گشاد حیوان باشد که به او کمک می‌کند تا شکارهای بزرگ خود را ببلعد. درست مانند انسان این موجود از تقارن دو طرفه‌ای برخوردار است. به زبان ساده‌تر اینکه دو نیمه متقارن دارد.
پروفسور موریس کانوی اطلاعات جدیدی درباره این فسیل کشف شده می‌دهد مبنی بر اینکه "این موجود حین خوردن قادر بوده است مقادیر زیادی آب را قورت بدهد که این مسئله می‌تواند به دلیل وجود دهنه‌های متعدد در هر دو طرف بدن او باشد. به نظر ما این می‌تواند پیش سازه‌ای از آبشش باشد که در ماهی‌ها وجود دارد."
پروفسور کانوی موریس در تعریف کشفیات خود اینطور ادامه می‌دهد: "منافذی که در سرتاسر بدن این موجود وجود دارد ، بسیار رمز آلود است.
اگرچه از طرفی به نظر می‌رسد آنها ویژگی امنیتی برای این گونه داشته‌اند تا از او در برابر دانه‌های شن و ماسه محافظت کنند اما در عین حال امکان دارد از این منافذ ماده چسبناکی آزاد می‌شده و یا اینکه چنین منافذی نقش سنسور داشته‌اند.
موجودی فاقد مقعد!
جالب‌ترین نکته درباره این موجود تازه کشف شده این است که در سطح بدن او چیزی به عنوان مقعد دیده نمی‌شود. هر چند پروفسور موریس معتقد است که این امکان وجود دارد تیم تحقیق کننده هنوز موفق نشده باشد این قسمت را در بدن او شناسایی کند اما همچنین بر این نکته تاکید می‌کند که دیگر موجودات مانند کرم‌هایی مثل آکولز هم به عنوان موجوداتی که هیچ سوراخی در سطح بدنشان وجود ندارد شناخته شده‌اند.
پروفسور موریس در این مورد می‌گوید: "این چیزها بسیار کوچک هستند. شما می‌توانید در ذهنتان یک کیسه گوارشی را با یک سوراخ در اطرافش تجسم کنید."
کشفیات هیجان انگیز
عمران رحمان محقق در موزه تاریخ طبیعی دانشگاه آکسفورد که از جمله کارشناسان این تحقیقات است درباره چنین یافته‌های هیجان انگیزی اینطور توضیح می‌دهد: "این موضوع بسیار جالب است و برای من یک فسیل غافلگیر کننده محسوب می‌شود. اینها به ما کمک می‌کنند تا مطالعات خود را در مراحل تکامل دومدهانیان تکمیل کنیم که بزرگترین گروه مهره‌داران هستند که اتفاقا انسان هم به همین گروه تعلق دارد. بنابراین این یک قدم رو به جلوی بزرگ برای درک تکامل تاریخی انسان است."
این محقق ماجرای کشف فسیل جدید را در ادامه اینطور توضیح می‌دهد:
"اندازه کوچک این فسیل به طور خاص قابل توجه است. فسیل‌های کشف شده قبلی از دومدهانیان که جوان‌تر هم بودند معمولا چند سانتیمتری طول داشتند. اما این نوع جدید کشف شده ،چشم‌انداز جدیدی را ایجاد می‌کند مبنی بر اینکه شاید برخی از این قدیمی‌ترین جانداران در اندازه‌های میکروسکوپی وجود داشته‌اند."
پروفسور موریس اما این اتفاق را نوری بر تاریکی این معمای پایدار می‌داند: "همین می‌تواند دلیل آشکاری باشد بر تفکری که معتقد است حیوانات به اصطلاح بر اساس ساعت مولکولی ظهور کرده‌اند. رویکردی که تخمین می‌زند تاریخ تکامل از سرعت در انباشت تفاوت‌های ژنتیکی نشات می‌گیرد. اگر در واقع این حیوانات بسیار بسیار کوچک بوده‌اند پس فقط می‌توانستند در شرایط بسیار خاص و متفاوتی محفوظ بمانند. به این ترتیب آنها اساسا بر اثر پروسه فسیل شدن محفوظ مانده‌اند و به این دوران آمده‌اند. سوال اینجاست که آیا امکان دارد در پس این تاریخ عمیق و پر رمز و راز ،مکشوفات فراموش شده‌ای به دلیل اندازه بسیار کوچک این موجودات وجود داشته باشد؟"