رویداد۲۴- یکی از ویژگیهای انسان دلسوز و مجاهد، تحمل مشکلات و صبوری در برابر پیشامدهای ناگوار است. شخصی که معتقد به هدف معینی باشد و در مسیری که منجر به آن هدف می شود حرکت نماید به سادگی از دایره صبوری خارج نمی شود و با استقامت دربرابر مشکلات و هجمه ها، هرچند به صورت محدود؛ ولی کارساز، به پیگیری اهداف تبیین شده می پردازد.
خالی کردن کارزار و در اصطلاح؛ «جاخالی دادن»، رویه انسان های «زبون» می باشد که در هنگام مواجهه با مشکلات و هجمه ها و کارشکنی ها، اولین گزینه منتخب آنان، فرار از معرکه و خالی نمودن میدان برای مهاجم است که علاوه بر «وادادگی»، بر قدرت مهاجم نیز می افزاید.افرادی که ادعای پیروی عقیده ای را دارند و در برابر هجمه ها، تصمیم بر ترک میدان می گیرند، همانند «پشه» هایی هستند که در برابر وزش کوچک ترین «نسیم»، یارای مقابله ندارند؛ چه رسد به مقاومت در برابر وزش «تندباد».
سالهاست که در فضای سیاسی کشور، عده ای هستند که در هنگامه مشارکت سیاسی و حضور سرنوشت ساز، بر طبل خروج از میدان و تحریم مشارکت می کوبند. اینان کسانی هستند که به واسطه عدم دلسوزی برای سرنوشت کشور و بی تعهدی به نظامی که با خون دلها بر سر کار آمده است و با مجاهدت ها، حفظ شده است، تصمیم به رهاسازی امور تصمیم گیری به حریف می گیرند و موجبات قدرت گیری جریان متحجر را فراهم می آورند.
افراد مذکور، در مواجهه با رد صلاحیت های گسترده، ایده تحریم انتخابات را می دهند و در برخورد با روزهای تاریخ ساز، پیشنهاد عدم مشارکت را مطرح می نمایند، چراکه از طبیعت دلسوزانه برای نظام اسلامی، تُهی هستند و حاضرند با هزینه سازی بیهوده، فضای سیاسی کشور را مشوش نمایند؛ هرچند به بهای خسران ملت باشد و دود این تحریم، بر چشم مردم فرو رود.
رهبر جریان اصلاحات بر حضور گسترده درانتخابات مجلس نهم تاکید کرد، اما عده ای «غفلت زده سیاسی»، انتخابات را تحریم کردند و لذا بر سر کار آمد مجلسی که امثال رسایی و کوچک زاده ها در آن، هتاکی به بزرگان را در برنامه روزانه خود، تعبیه نموده بودند و کمتر افرادی بودند که جوابگوی این همه «وراجی» باشند.
رهبر جریان اصلاحات، با وجود قلع و قمع اصلاح طلبان در فرایند تایید صلاحیت، بر حضور گسترده در انتخابات مجلس دهم تاکید کرد و اصلاح طلبان هم بر همین ایده، پای فشردند، لذا بر سر کار آمد مجلسی که اصلاح طلبان فراوانی دارد و رئیس و نواب رئیسش، از لیست امید هستند و مسبب اتفاقات مثبت فراوانی شده اند.
هنر دلسوزان نظام و بزرگانی همچون سید محمد خاتمی اینست که صبورند و دارای تحمل فراوان، و به راحتی عرصه مبارزه را رها نمی کنند.با وجود مشکلات فراوان و هجمه های گسترده، حمایت از آرمان های انقلاب و اهداف اولیه آن را مورد بی اعتنایی قرار نمی دهند و از کمترین فرصت ها، بیشترین دستاوردها را حاصل می نمایند.
رهبر جریان اصلاحات در روزهای منتهی به سی و هشتمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، با بیان اینکه راهپیمایی 22 بهمن، می تواند بسیاری از دسیسه ها را خنثی کند توصیه کرده است که مردم ایران در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، با شکوه تمام و متحد، در راهپیمایی حضور یابند، حتی اگر از بعضی سیاست ها و تخریب ها دلخور هستند.
رئیس دولت اصلاحات می خواهد بگوید حضور در راهپیمایی و مشارکت در جشن پیروزی انقلاب، به مثابه اعتقاد به آرمان های اولیه انقلاب اسلامی و پایبندی به اصول نظام جمهوری اسلامی است و به معنای تایید تمامی رویه های موجود نیست، بلکه تلاشی است برای بازگرداندن امور بر ریل اصلی خود، که اگر با خالی کردن میدان، همراه گردد باعث قدرت گیری بیشتر متحجرین و منحرفان از اصول اولیه انقلاب خواهد شد.
اما این بار هم توصیه رهبر اصلاحات، با مخالفت برخی از «افراد بی قید و بند سیاسی» به اصول انقلاب و آرمان های جریان اصلاحات روبرو شده است. رسانه های نوپایی همچون «آمدنیوز» که ژست روشنگری و دلسوزی برای نظام اسلامی به خود می گیرند و از خارج کشور، مدیریت می شوند، دست به حمله ای همه جانبه علیه این توصیه زده اند و در مسیر عدم حضور مردم در راهپیمایی، به اقدامات مختلف تفرقه انگیزانه توسل جسته اند.
آمدنیوزها می کوشند از احساسات و دلخوری مردم از برخی عملکرد های موجود را به صورت دلسردی از نظام، نمایش دهند، شکایت از وضعیت موجود را به صورت ناامیدی از آرمان های انقلاب، تصویر سازی نمایند و امید باقی مانده به تصحیح وضعیت فعلی را امیدی واهی جلوه نمایند. با اینکه هیچ عایدی از تحریم و عدم مشارکت سیاسی نداشته اند اما باز هم بر عدم حضور، تاکید می نمایند و مردم را ترغیب به بی تفاوتی و بی توجهی نسبت به آینده کشور و مملکت می کنند.
مقصر اصلی روی کار آمدن مجلس فاجعه آمیز نهم، تحریم کنندگان انتخابات بودند. مقصر اصلی قدرت گیری متحجران و فضا یابی هتاکان، «عقب نشینان» و «پاپَس ِکشانی» بودند که با خود گفتند «این مملکت، درست شدنی نیست.» با آنکه دیدند حضور توام با وحدت در انتخابات ریاست جمهوری، منجر به روی کار آمدن روحانی به جای جریان افراطی شد، و با آنکه در سال 94، دیدند حضور توام با تدبیر، منجر به خانه تکانی مجلس شورای اسلامی شد اما هنوز هم برخی از آنان، بر تحریم مشارکت سیاسی، تاکید می نمایند. آیا اگر با تحریم انتخابات، سرهنگ ها رئیس جمهور شده بود خیانت به ملت نبود؟ آیا اگر با عدم مشارکت، متحجرانی همچون مجلس هفتم، هشتم و نهم وارد مجلس می شدند، خیانت به نظام اسلامی نبود؟ آیا اگر بر اثر تحریم حضور در راهپیمایی، فضا برای تخریب رئیس جمهور و دولت اعتدالگرای او فراهم میشد و عدهای جاهل و نافهم، با حضور در جایگاه، با فراغ بال بر علیه رئیس جمهور، شعار میدادند خیانت به ملت و آرمانهای آنان نبود؟
خواست اپوزیسیون، فروپاشی نظام اسلامی است و این آرزو، با عدم مشارکت مردم و ناامیدی، محقق می شود و راهکار آن، تاکید بر عدم مشارکتهای مدنی و قانونی موجود و دلسرد نمودن مردم، از آرمان های اولیه انقلاب است. آمدنیوزها، قطعا نه موافق پیشنهاد سید محمد خاتمی برای «آشتی ملی» هستند و نه موافق توصیه او برای حضور مردم در راهپیمایی 22 بهمن؛ چراکه با اصل نظام و آرمان های اولیه آن، مخالف هستند و راه پیشبرد اهداف شوم خود را نیز تاکید بر «تفرّق» میان مردم و دلسردی آنان از انقلاب اسلامی تعیین کردهاند.
اینو دیگه میفهمید..