غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی با انتشار مطلبی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت:
« اول ما خلق الله القلم
پیرو اقدامات ضداخلاقی و ضد بشری دو تن از افرادی که بنده بر اساس نص صحیح قانون اساسی تظلم خواهی به جهت اقداماتی همچون تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب و ایراد تهمت و افترا و ورود به حریم خصوصی و شخصی از آنان طرح شکایت کردم و محکوم به جزای نقدی و شلاق شدند و با علم به اینکه آنان خبرنگار نبوده و اقدامات مجرمانه خود را از طریق سایت غیرمجاز و غیررسمی انجام می‌دادند و به محض محکومیت از طریق رسانه‌های خارجی و خود فروخته شروع به سم‌پاشی علیه قوه قضائیه و نظام مقدس اسلامی کرده و با مظلوم‌نمایی خود را منتسب به جامعه شریف خبرنگاری کردند و حتی یکی از آنان پا را فراتر نهاده و ضمن عدم تشریح اقدامات خلافکارانه خود بیان داشته که اقدام وی در راستای مبارزه با فتنه‌گران بوده است!
این گونه اظهارات سخیف و مضحک صرفا در جهت پوشش بر رفتارهای نابخردانه و ناجوانمردانه خودشان است. واضع و مبرهن است که هیچ صنف و نهادی مصون از قانون نیست و قطعا جامعه بزرگ خبرنگاری و رسانه نیز به هیچ یک از اعضای خود اجازه نخواهند داد به صرف عضویت در این نهاد با آبرو و حیثیت مردم و مسئولین بازی کرده و از فرصت خبرنگاری در جهت انتقام شخصی اقدام کنند. حتی رسم مالوف این بوده است که فعالان فضای رسانه‌ای حرمت قلم را بیش از دیگران پاس می‌دارند. از طرفی این جانب ضمن احترام به رای قضات محترم شخصا مخالف آرائی هستم که بتواند دست‌آویزی برای حمله به سیستم قضائی کشور شود و اعتقاد به آزادی فضای رسانه و قلم داشته و دارم.
البته هیچ‌گاه این دو نفر در جرگه جامعه شریف خبرنگاری و رسانه‌ای تعریف نخواهند شد و بلکه این تصور را ظلمی به این صنف شریف می‌دانم کما اینکه تا امروز هم هیچ مستندی به دادگاه مبنی بر خبرنگار بودن خودشان ارائه نکردند. قلم شرافتی دارد که در این افراد هرگز مشاهده نشده است.
النهایه به پاس سی‌وهشتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و تاسی از مولایم علی (ع) و شیوه‌های رفتاری مقام معظم رهبری که در چنین ایامی زندانیان مجرم قطعی را مورد عفو قرار داده و حکم بر آزادی آن‌ها می‌دهد، اینجانب به عنوان نماینده مردم شریف رشت نسبت به دو نفر از موکلین خود که پذیرفته‌ام نماینده آنان باشم و توجه به سن تقویمی آنان از حق خودم گذشت می‌کنم. که گفته‌اند گذشت صفتی است که هرگز به اجبار در نمی‌آید اما هرگز ظلمی که به بنده و خانواده‌ام روا شده را فراموش نخواهم کرد و حلال هم نخواهم کرد اما رضایت حقوقی می‌دهم.
شایان ذکر است که تصمیم بر رضایت کاملا شخصی بوده و علی‌رغم حجم انبوه تقاضاها مبنی بر اعلام رضایت و ضمن احترام به تمامی آنان متذکر می‌شوم در تصمیم اعلام رضایت هیچ نهاد و سازمان و ارگان و مقام مسئولی اعم از حقیقی و حقوقی دخالتی نداشتند و بر اساس مصالح نظام و انقلاب و در جهت روشن شدن بعضی از حقایق که متاسفانه با روش‌های غیراخلاقی آن را مه‌آلود و غبارآلود کردند، شخصا این تصمیم را اتخاذ کردم که امیدواریم در آینده‌ای نه چندان دور واقعیت‌های تلخ ماجرا که به شکل دیگری آراسته و پیراسته شد برای همگان روشن و تبیین شود. »