وی ادامه داد: درساختار هلدینگ هفت شرکت در حوزه های کارگزاری، خدمات مالی، لیزینگ و بیمه پیش بینی شده است. درحقیقت ما بعد از سالها صاحب یک شرکت بیمه با نام و سابقه خوب شده ایم و در نظر داریم تدابیری بیندیشیم تا به طور مستقیم یک کرسی در قالب سهام خدمت محور، به بازنشستگان تعلق گیرد .
محمود طهماسبی در ادامه روند فعالیت های این هلدینگ را مثبت ارزیابی کرد و گفت: در کمتر از یکسال از فعالیت این هلدینگ، ارزش روز بازار دارایی های بورسی صندوق به بالای 9 هزار میلیارد تومان در هفته پایانی آذر رسیده است. این امر مدیون بازارگردانی خوبی است که در این مدت اتفاق افتاده است.
مدیرعامل هلدینگ مالی، بورس و بیمه به ضعف های هلدینگ داری اشاره کرد و گفت: هلدینگ داری، فقط انتقال یک مجموعه سهام نیست، تفکر هلدینگ داری باید تقویت شود. در حال حاضر شرکت های به صورت جزیره ای اداره می شوند که اطلاعات شان شفاف و در دسترس نیست. حتی برخی شرکت ها به دلایلی یک مدیر یا تصمیم گیرنده واحد ندارند. مدیران پاسخگو نیستند و شفافیت وجود ندارد، به همان نسبت ساختار ارزیابی و کنترل هم به وجود نیامده است. ساختار انتخاب یا انتصاب مدیران، دولتی و پر از ملاحظات سیاسی است و تفکر اقتصادی بر خیلی از آنها حاکم نیست.
وی در ادامه راهکارهای خروج از این معضل ها را برشمرد و گفت: به نظرم قدم مهمی که مدیران هلدینگ ها باید بردارند پاسخگو کردن و شفافیت سیستم است. مهمترین کمکی که به توسعه شفافیت می توانیم بکنیم باز کردن راه برای بورسی شدن شرکت هاست. اهرم های بورس خودش ضامن سطحی از شفافیت است.
وی درباره شرکت داری در هلدینگ ها گفت: به نظرم مخالفت با شرکت داری پاک کردن صورت مساله مدیریت خوب و درست در شرکت هاست. باید وقت و انرژی را صرف انتخاب هیات مدیره خوب و مدیرعامل خوب در شرکت های کرد نه رد و توسعه تفکر شرکت داری. مدیرعامل خوب و اصول حاکمیت شرکتی درست ضامن عملکرد خوب یک شرکت است.
به گزارش ستاد خبری «گردهمایی صندوق های بازنشستگی؛ پیرشان توسعه ملی»، طهماسبی در پایان راه برون رفت صندوق ها از وضعیت کنونی را مورد بررسی قرار داد و گفت: اصلاح قوانین بازنشستگی، تلاش مضاعف ملی برای خروج از رکود، اصلاح نظام مدیریت صندوق ها و شرکت ها به کاهش مسائل صندوق ها می انجامد، از طرفی اصلاح وضعیت اقتصادی کلان، از توان مدیران صندوق ها خارج است اما مداخله در نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری به همراه خاتمه دادن به انتصاب های سیاسی، قابل اجراست و به عزم مدیریتی نیاز دارد.