بخشی از این مصاحبه را می خوانید:
جایی گفتید حضور در سینما برایتان سخت شده. دلیل این سختی چیست؟
از این منظر می‌گویم که در سینما اصلا پیشنهادی به من نمی‌شود! ما از نسل بازیگرانی هستیم که زمانی وارد این حوزه شدیم هیچ‌کس نبود و این برایم جای سوال است که چرا سرنوشت امثال من این‌گونه رقم خورد!
خودتان در این باره مقصر بودید یا شرایط؟
خودم دلیلش را فضایی می‌دانم که در آن کار می‌کنم. برای این‌که نظارت مسئولانه‌ای روی عرصه تصویر نیست و تقسیم عادلانه‌ای در بازیگری محصولات فرهنگی انجام نمی‌شود. من بارها درباره این موضوع صحبت کردم و اگر قرار بود به کسانی بربخورد تا ترتیب اثر بدهند حتما تا به حال انجام شده بود، اما متاسفانه انگار گوش شنوایی نیست. مسئولان ذی‌ربط در هر نهادی از جمله خانه سینما افراد خودشان را روی کار می‌آورند و همه چیز را بین خودشان تقسیم می‌کنند، بعد هم که رفتند نوبت به گروه دیگر می‌رسد! ما هم انگار آفریده شدیم که حق عضویت به خانه سینما بدهیم تا دیگران استفاده کنند.
می‌گویند بازیگری که زیاد در تلویزیون دیده می‌شود در سینما نمی‌تواند گیشه را تامین کند، نظرتان درباره این گفته چیست؟
این حرف بسیار غلطی است. این حرف‌ها را کسانی باب کردند که در صورت ورود بعضی از بازیگران به سینما عرصه برایشان تنگ می‌شود. اینها همان تافته‌های جدا بافته‌ای هستند که وقتی در سینما عرصه تنگ می‌شود سرریز می‌شوند به تلویزیون و تئاتر. اینها کسانی هستند که معتقدند در یک بازار بی‌رقیب راحت‌تر می‌شود، برد. من معتقدم که یک بازیگر متعلق به مردم است و مردم خودشان عادل‌ترین قاضی هستند. من بعد از افسانه بایگان که اولین سوپراستار زن بعد از انقلاب است وارد سینما شدم و خوشحالم در تمام سال‌هایی که کار کردم نتیجه‌ای را که می‌خواستم از مردم گرفتم. خیلی‌ها وقتی به من می‌رسند می‌گویند نقش‌هایی که شما بازی می‌کنید خیلی واقعی است، چکار می‌کنید که نقش‌هایتان آن‌قدر واقعی می‌شود؟ شاید بخشی از این موضوع به این خاطر است که من نقش‌هایم را از دل جامعه انتخاب می‌کنم و به قانون «خوب دیدن» در بازیگری اعتقاد دارم. همیشه در کوچه و خیابان به کوچک‌ترین جزئیات و حرکات مردم دقت می‌کنم و آنها را به ذهنم می‌سپارم و همین موضوع باعث می‌شود که نقش‌هایم به مردم جامعه نزدیک شود، چون در واقع وام گرفته از خود آنهاست. این‌که الان بعد از این همه سال تجربه هیچ پیشنهادی را در سینما ندارم حقیقتا ناشی از تنگ‌نظری عده‌ای می‌دانم که فقط می‌خواهند خودشان باشند و بس.
درست است، چون با وجود تولید انبوه فیلم‌های کمدی در سینما از ظرفیت بالای کمیک شما استفاده نمی‌شود!
دقیقا. من می‌گویم مرجانه گلچینی که در سال‌های اخیر خودش را به‌عنوان بازیگری کمدی به مردم شناسانده، چرا در فیلم‌های کمدی نیست؟ انگار من فقط در تلویزیون می‌توانم مردم را بخندانم و در سینما نه.