رویداد۲۴- ممکن است ترامپ و نتانیاهو علاقه‌ای به توافق هسته‌ای ایران نداشته باشند، شاید با آن کنار نیامده باشند، و شاید در اجرای آن رویکرد تهاجمی‌تری نسبت به دولت اوباما داشته باشند، اما تلاش‌ها برای «پاره کردن» آن به‌طور رسمی پایان یافته است.
به گزارش
رویداد۲۴ به نقل از جروزالم پست، آیا چالش‌های پیچیده ایران از سوی همه فراموش شده است. بخش عمده توجه رسانه‌ها در نخستین نشست بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا طی روز چهارشنبه به مسئله اسرائیل-فلسطین معطوف بود.
اظهارنظر اندک این دو شخصیت در مورد ایران بر هدف ممانعت از هسته‌ای شدن ایران متمرکز بود و ترامپ گفت که باید اطمینان بیابد که جمهوری اسلامی «هرگز» به سلاح هسته‌ای دست نمی‌یابد.
آنچه در این میان گم شد همان چیزی بود که رخ نداد.
یکی از اهداف اصلی نتانیاهو طی دو سال گذشته که البته وی را تا درگیری علنی با دولت اوباما کشاند، مسدود یا لغو کردن توافق هسته‌ای ایران بوده است. او این توافق را یک اشتباه تاریخی خواند.
ترامپ در دوره‌ای که نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود بارها پیام «پاره کردن» این توافق را مخابره کرده و آن را بدترین توافق تاریخ خوانده بود.
اما زمانی که وی انتخاب شد و سؤال‌ها در مورد توافق ایران آغاز شد، نشانه‌هایی از جریان یافتن یک تغییر به چشم می‌خورد.
این تغییر حال رسمیت یافته است: برجام پابرجا می‌ماند. حال این مسئله، هم سیاست ترامپ و هم نتانیاهو است.
ممکن است ترامپ و نتانیاهو علاقه‌ای به توافق هسته‌ای ایران نداشته باشند، شاید با آن کنار نیامده باشند، و شاید در اجرای آن رویکرد تهاجمی‌تری نسبت به دولت اوباما داشته باشند، اما تلاش‌ها برای «پاره کردن» آن به‌طور رسمی پایان یافته است.
بااین‌حال می‌توان گفت این بزرگ‌ترین پیشرفت روز چهارشنبه نیست.
بزرگ‌ترین پیشرفت، نبود هرگونه اظهارنظری از سوی ترامپ و نتانیاهو در مورد گام‌های مشخص در جهت تغییر رفتار ایران بود و تنها شاهد وعده مبهم ترامپ در مورد اینکه هرگز اجازه هسته‌ای شدن ایران را نمی‌دهد، بودیم.
لفاظی های تهاجمی ترامپ و تهدیدهای ضمنی وی احتمالاً برای اینکه ایران محدودیت‌های توافق هسته‌ای در سال‌های آینده را مدنظر قرار دهد، کافی باشد.
اما بزرگ‌ترین نگرانی همیشه این است: در ژانویه 2026 و 2031 که ابعاد این محدودیت‌ها رو به پایان خواهد بود، چه اتفاق رخ می‌دهد؟
مشکل اینجا است که ترامپ نمی‌تواند هیچ تضمینی بدهد که ایران از نظر قانونی در آینده به سمت تولید سلاح هسته‌ای نمی‌رود چراکه در آن زمان، او رئیس‌جمهور نیست. حتی اگر او برای دور دوم هم رئیس‌جمهور شود، دوره ریاست جمهوری‌اش در ژانویه 2025 پایان می‌یابد. محاسبه این مسئله سخت نیست.
اگر ایران به واقع اولویت اصلی اسرائیل و آمریکا بود، می‌توانستند بیانیه‌های دقیقی در مورد تلاش مشترک و تعریف اقداماتشان در واکنش به نقض جزئی این توافق از سوی ایران و جزئیات دقیق اقداماتشان برای دائمی کردن محدودیت‌های اعمال شده بر برنامه هسته‌ای ایران ارائه کنند.
آن‌ها دست‌کم می‌توانستند از اقدامات مشخص خود در سازمان ملل برای ممانعت از آزمایش‌های موشکی ایران که اخیراً چند باری از سوی ایران انجام شده، خبر بدهند.
در حال حاضر توافق هسته‌ای ایران هیچ تأثیری بر این آزمایش‌ها ندارد و دیگر قطعنامه‌های سازمان ملل نیز تنها «خواستار» اجتناب ایران از انجام چنین آزمایش‌هایی می‌شود اما مانع آن‌ها نمی‌شود.
نشست روز چهارشنبه نتانیاهو و ترامپ به‌هیچ‌وجه شامل اقدامات جدید مشخص علیه ایران نمی‌شد.