خاکریزی و تخلیه مخلوط برای زیرسازی آرامگاه شهدای گمنام در حریم پاسارگاد آغاز شده است. پیشنهاد ساخت این آرامگاه چندی پیش از سوی شورای شهر داده شده و شهردار این شهر کوچک پیگیر اجرایی کردن آن است. پاسارگاد همواره یکی از شهرهای شهیدپرور از دیرباز به شمار می‌آمده و به همین دلیل در آرامگاه مادر سلیمان، در 300 متری پاسارگاد شهدای جنگ تحمیلی به خاک سپرده شده‌اند. با این حال، مسئولان شهرداری پاسارگاد تاکید دارند که باید در این محوطه آرامگاه جدیدی بنا کنند.
ساخت آرامگاه شهدای گمنام طرحی است که از سوی شهرداری و شورای شهر پاسارگاد ارایه شده و در حال اجرایی شدن است. اکنون خاکریزی و تخلیه مخلوط برای زیرسازی با غلتک در حریم درجه‌ی دو پاسارگاد آغاز شده است. گفته می‌شود که هنوز جزییات طرح به تصویب میراث‌فرهنگی نرسیده است.
پیگیری‌های خبرآنلاین برای گفت‌وگو با شهردار و فرماندار پاسارگاد طی چند روز گذشته بدون نتیجه می‌ماند. مصیب امیری، مدیرکل میراث فرهنگی استان فارس هم می‌گوید که از همه چیز بی‌خبر است و اطلاعی در مورد این اقدامات ندارد. او می‌گوید برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر با مدیرپایگاه پاسارگاد تماس بگیرید.
حمید فدایی؛ مدیر پایگاه پاسارگاد می‌گوید: «مدت‌هاست که این طرح از سوی مسئولان شهری پاسارگاد مطرح است و در حال حاضر از سوی برخی از مسئولان شهری در حریم درجه دو پاسارگاد اجرایی می‌شود و قرار است ارتفاع و مصالحی که به کار می‌برند، طبق ضوابط و قوانین میراث‌فرهنگی باشد. با این حال همانطور که همه می‌دانند، پاسارگاد ثبت میراث جهانی است. آن‌ها هم ضوابط و قوانینی دارند که همه ما موظف به اجرای آن قوانین هستیم تا پاسارگاد در فهرست میراث‌جهانی باقی بماند.»
این در حالی است که آرامگاه مادر سلیمان و قبرستان مبارک‌آباد در نزدیکی مجموعه کوروش وجود دارد، این دو آرامگاه، محل خاکسپاری بسیاری از شهدای جنگ تحمیلی است و همواره مردم به ویژه روزهای پنجشنبه به زیارت اهل قبور و شهدا می‌روند. بسیاری از مردم امیدوار بودند که شهدای گمنام هم در این آرامگاه آرام بگیرند.
یکی از اهالی پاسارگاد می‌گوید: «شهدا در قلب‌های ما جای دارند و ما دلمان می‌خواهد در قبرستان‌های این شهر در فضایی که بتوانیم به راحتی به دیدار آن برویم و جایی که از هجوم گردشگران به دور باشند به خاک سپرده شوند.»
با این حال به نظر می‌رسد که مسئولان شهری، چندان به ساختار شهری و خواسته‌های مردم توجهی ندارند.
فدایی، مدیر پایگاه پاسارگاد توضیح می‌دهد: «مجموعه پاسارگاد، مجموعه‌ای از سازه‌های باستانی بر جای مانده از دوران هخامنشی است؛ تا کنون این مجموعه با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کرده و ما امیدواریم که مسئولان شهری با همکاری بیشتر بتوانند تا بتوانیم در راه صیانت از میراث ملی اقدامات بیشتری ارایه دهیم.»
پاسارگاد همواره یکی از شهرهای ایران بوده که کمتر به آن از نظر شهری توجه شده است. ساخت زیرگذر پاسارگاد همواره یکی از دغدغه‌های جدی مردم پاسارگاد است که بارها و بارها از مسئولان شهری خواستند به نتیجه برسد.
یکی از ساکنان قدیمی نزدیک مجموعه پاسارگاد می‌گوید: «این زیرگذر یک سال است که کارش متوقف مانده در حالی که پاسارگاد با وجود گردشگران نوروزی نیاز به زیرساخت‌هایی دارد که از حجم گردشگران کاسته شده و رفت و آمد و تجمع در آن کم شود. با این حال شهرداری توجهی به اینگونه مسایل ندارد.»
از سوی دیگر کارخانه رب در حریم پاسارگاد، چندین سال است، تبدیل به دغدغه جدی مسئولان میراث‌فرهنگی شده است و همچنان این مجموعه را در خطر خروج از فهرست میراث جهانی قرار داده است.
فدایی می‌گوید:«مسایلی که ما در پاسارگاد با آن رو به رو هستیم، یکی دو تا نیست. میراث جهانی معیارهایی دارد که تخطی از آن‌ها بسیار به ضرر هویت ملی و مردم می شود، در پرونده کارخانه رب ما توانستیم تا یک حدودی جلو ببریم.»
برای گرفتن اطلاعات بیشتر در زمینه ساخت این آرامگاه؛ با محمد نصیری، معاون میراث‌فرهنگی فارس تماس گرفتیم، اما او پاسخ‌گو نبوده و طی پیامی اعلام می‌کند که با روابط عمومی هماهنگ کنید. این در حالی است که بعد از دوران محمود احمدی‌نژاد، مدیران سازمان میراث فرهنگی مکلف به پاسخ به خبرنگاران حوزه هستند و مانع حقوقی در این زمینه وجود ندارد.
مجموعه پاسارگاد، دربرگیرنده ساختمان‌هایی چون آرامگاه کوروش، باغ پادشاهی پاسارگاد (کهن‌ترین چهارباغ ایرانی)، کاخ دروازه، پل، کاخ بارعام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب‌نماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، ساختارهای دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، محوطه مقدس و تنگه بلاغی است.این مجموعه، پنجمین مجموعه ثبت‌شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که در نشست یونسکو که در تیرماه سال ۱۳۸۳ در چین برگزار شد به دلیل دارا بودن شاخص‌های فراوان با صد در صد آرا در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.
با این حال مردم پاسارگاد که به دلیل بی‌آبی، دیگر امکان کشاورزی و دامداری را ندارند، از این شهر کوچ می‌کنند و دوستداران میراث‌فرهنگی امیدوار بودند که با گسترش صنعت گردشگری در این شهر، جوانان بار دیگر اشتیاق به ماندن در این شهر را پیدا کنند با این حال متاسفانه از سوی مسئولان مربوطه اقدام جدی در این زمینه انجام نمی‌شود.