تحلیل رویداد۲۴ از برندگان بهترین های صنعت سینمای جهان در سال 2017؛
مراسم اسکار بهترین فیلم در حالی آغاز شد که سایه سنگین سیاست بر سر آن سنگینی می‌کرد.
رویداد۲۴-
مازیار وکیلی: مراسم اسکار بهترین فیلم در حالی آغاز شد که سایه سنگین سیاست بر سر آن سنگینی می‌کرد. پیروزی دانلد ترامپ و پیگیری سیاست‌های نئو محافظه‌کارانه او خصوصاً درباره مسائل نژادی و مهاجرتی تاثیرش را بر روی مراسم اسکار امسال گذاشته بود. هالیوود به عنوان قلب تپنده صنعت سرگرمی و تبلیغات آمریکا قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا یک‌پارچه علیه دانلد ترامپ موضع گرفته بودند و جز کلینت ایستوود و جان وویت هیچ‌یک از هنرمندان نامدار مشغول به کار در هالیوود حاضر به حمایت از ترامپ نشده بودند.
این رودرویی ترامپ و هالیوود پس از صدور فرمان مهاجرتی ترامپ شدیدتر شد و عملاً اسکار امسال را بدل به محملی برای مخالفت با سیاست‌های انزواطلبانه ترامپ کرد. پیروزی دو بازیگر رنگین پوست و فیلم فروشنده به عنوان بهترین فیلم خارجی زبان بخشی از واکنش بدنه هالیوود به سیاست‌های ترامپ بود. در میان فیلم‌هایی که امسال بیشترین کاندیداتوری را برای اسکار کسب کرده بودند لالالند با چهارده نامزدی و مهتاب با هشت نامزدی جدی‌ترین رقبا به حساب می‌آمدند که در نهایت جوایز را میان خودشان تقسیم کردند. لالالند با دریافت شش اسکار عملا موفق‌ترین فیلم مراسم امسال بود.
موزیکال رویایی و عاشقانه دمین شزل که از همه جهت چه به لحاظ انتقادی و چه به لحاظ کسب جوایز یک موفقیت عظیم برای او به حساب می‌آمد، جوایز بهترین کارگردانی، طراحی صحنه، بازیگر زن نقش اول، ترانه فیلم ، فیلمبرداری و موسیقی را از آن خود کرد و مهتاب هم جوایز بهترین فیلم، فیلم‌نامه اقتباسی و مردمکمل را تصاحب کرد تا عملاً این دو فیلم موفق‌ترین فیلم‌های مراسم امسال باشند. درباره چرایی پیروزی مهتاب در بخش بهترین فیلم باز هم باید مسائل سیاسی را مدنظر قرار داد. لالالند یک فیلم سینمایی درخشان و غیر سیاسی است که صرفاً به خود سینما نظر دارد. در حالی که مهتاب فیلمی است درباره مصائب و مسائل سیاه پوستان در جامعه آمریکا. به نظر می‌رسد ظهور ترامپ و رشد گرایشات نژادپرستانه در جامعه آمریکا، هالیوود و روشنفکران آمریکایی را به شدت نگران کرده است.
بعد از پیروزی ترامپ اخبار متعددی درباره حمله سفیدپوستان حامی ترامپ به مهاجران و رنگین پوستان گزارش شده. این اتفاقات و مواضع انزواطلبانه ترامپ که رگه‌های پررنگ نژادپرستی در آن دیده می‌شود باعث شد اعضای آکادمی به مهتاب توجه ویژه داشته باشند و آن را به لالالند که فیلم بهتری است ترجیح دهند. به طور کل لیست فیلم‌هایی که در بخش بهترین فیلم امسال کاندیدا شده بودند نشان از گرایش اعضای آکادمی به مسائل رنگین پوستان و مهاجران داشت. در بخش بهترین کارگردانی پیروزی دمین شَزِل قطعی به نظر می‌رسید. کارگردان جوانی که بدون شک آینده سینمای آمریکاست و کارگردانی فیلمی با عظمت و بزرگی لالالند آن هم در این سن شک و شبهه‌ای برای بردن جایزه توسط او باقی نمی‌گذاشت. رقبای او علی‌رغم کار متفاوتشان در فیلم‌هایی که ساخته بودند هیچ‌کدام رقیبی برای شزل محسوب نمی‌شدند.
در چهار بخش بازیگری فضای متفاوتی حاکم بود. در بخش بازیگران مرد و زن مکمل برندگان کاملاً قابل پیش‌بینی بودند. دو رنگین پوست برای دو فیلم متفاوت برنده این جایزه شدند. ماهرشلا علی برای مهتاب و وایولا دیویس برای حصارها. با پیروزی علی و دیویس در مراسم امسال طلسم اسکار نگرفتن بازیگران رنگین پوست پس از سال‌ها سرانجام شکست. عدم کاندیداتوری خیل عظیمی از بازیگران رنگین پوست در سال‌های گذشته کار را به جایی رسانده بود که بازیگران رنگین پوست بحث تحریم مراسم اسکار را پیش کشیدند و اعلام کردند تا زمانی که تبعیض‌ها برداشته نشود و نگاه نژادی در آرای اعضای آکادمی وجود داشته باشد به تحریم مراسم فکر خواهند کرد. اما درخشش ماهرشالا علی و وایولا دیویس عملاً بحثی باقی نگذاشت و رای دهندگان آکادمی را مجاب کرد که آن‌ها را برنده اسکار امسال اعلام کنند. اما در بخش بازیگران مرد و زن اصلی رقابت سختی بین دو تن از کاندیداهای هر رشته جریان داشت. کیسی افلک و رایان گاسلینگ در بخش بهترین بازیگر مرد نقش اول و ایزابل هوپر و اما استون در بخش بازیگر زن نقش اول.
در بخش بهترین بازیگر مرد نقش اصلی داوران اجرای خوددار و تکان‌دهنده کیسی افلک در نقش مردی منزوی که مسئولیتی سخت روی دوشش قرار می‌گیرد را به اجرای پرشور رایان گاسلینگ ترجیح دادند و در عوض در بخش بهترین بازیگر زن اصلی اجرای لطیف و عاشقانه اما استون را به اجرای سرد اما درخشان ایزابل هوپر ارجح دانستند و جایزه را به اما استون تقدیم کردند. بعد از مهتاب و لالالند ستیغ اره‌ای و منچستر کنار دریا با کسب دو اسکار موفق‌ترین فیلم‌های امسال بودند. هر چند جوایز منچستر کنار دریا در بخش‌های اصلی فیلم‌نامه و بازیگر مرد اصلی به دست آمد و از این جهت باید آن را بالاتر از ستیغ اره‌ای قرار داد که دو جایزه فنی را ازآن خود کرد. ورود و شیر را باید مهم‌ترین بازنده‌های مراسم امشب دانست که اولی علی‌رغم نه کاندیداتوری تنها یک اسکار در بخش‌های فنی به دست آورد و دومی با شش کاندیداتوری هیچ جایزه‌ای نگرفت و دست خالی مراسم را ترک کرد.
در یک نگاه کلی باید گفت مراسم امسال اسکار در فضایی به شدت سیاست‌زده برگزار شد و سایه سنگین ترامپ روی سر مراسم احساس می‌شد. پیام واضح اعضای فعال در هالیوود برای سیاست‌مداران کاخ سفید تنها یک چیز بود، بدنه هالیوود با شما همکاری نخواهد کرد و همراه نخواهد شد. حال باید منتظر سال‌های آینده نشست و دید این چالش‌ها بین ترامپ و هالیوود چه سمت و سویی پیدا خواهد کرد. هر چند سیاست هیچ‌گاه دخالت چندانی در سینمای آمریکا نداشته است و این دو در بسیاری از مواقع مسیرهای متفاوت و چه بسا متضادی را نسبت به هم پیموده‌اند.