دولتی که رئیس آن طی کمتر از ۴
سال دوازده دیدار با اهالی ورزش ترتیب می‌دهد، نمی‌تواند نسبت به سرنوشت
این پدیده اجتماعی که در تمام دنیا صنعت است و در کشور ما همچنان سرگرمی،
بی‌تفاوت باشد. اما خارج از دایره تحسین دولت بابت این ملاقات‌ها و
همایش‌ها باید یک خواسته به‌حق و منطقی اهالی ورزش را با دولت درمیان
گذاشت.
اینکه قهرمانان پاداش خود را سروقت بگیرند و رئیس‌جمهور شخصاً از
مدال‌آوران ورزش تقدیر کند اتفاق خوشایندی است اما آنچه این روزها اهالی
ورزش طلب می‌کنند، ایجاد فضای امن برای ورود سرمایه‌گذاران به عرصه ورزش
است. تا وقتی قرار باشد دولت از جیب خود برای ورزش هزینه کند و یک سری نور
چشمی به اسم بخش خصوصی و به هوای زدن جیب دولت، وارد ورزش شوند هرگز
نمی‌توان آینده این ورزش را یک آینده صنعتی، سودده، خودکفا و موفق دید.
دولتی که ورزش را دوست دارد، باید برنامه‌ای برای اقتصاد ورزش هم داشته
باشد. خواسته نابه‌جایی نیست.
* این یادداشت در ستون حرف آخر یک‌شنبه ۱۵ اسفند روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.