رویداد۲۴- دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا که دائماً به دلیل اتهامات در مورد ارتباط کمپین انتخاباتی‌اش با سازمان اطلاعات روسیه بمباران می‌شود، از پیش روی بر اساس برنامه‌های اصلی‌اش در مورد خاورمیانه عقب‌نشینی کرده است.
به گزارش
رویداد۲۴ به نقل از دبکافایل، ترامپ برنامه خود برای همکاری با مسکو در سوریه جهت مقابله با داعش و خارج کردن سوریه از چنگال آهنین ایران را به تعویق انداخته است.
درحالی‌که دشمنان داخلی گریبان گیر ترامپ شده‌اند، کل سیاست خاورمیانه‌ای او روی هوا است. ائتلاف آمریکایی با متحدان منطقه‌ای، عربستان، مصر، اردن و اسرائیل که بارها در موردش صحبت شده بود نیز بلاتکلیف مانده است.
در میانه عدم اطمینان نسبت به گام‌های آتی دولت ترامپ، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل احتمالاً پیشرفت چندانی در مذاکرات خود با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در مسکو طی روز پنج‌شنبه 9 مارس نخواهد داشت.
منابع اطلاعاتی و نظامی دبکافایل گزارش داده‌اند که حتی اگر پوتین به پایبندی به وعده خود در مورد ممانعت اعزام نیروهای ایرانی و حزب‌الله به مرزهای سوری-اسرائیلی در مقابل بلندی‌های جولان ترغیب شود، او در ممانعت از شکل‌گیری حضور نظامی و دریایی دائمی ایران در سوریه چندان پیش روی نخواهد کرد.
این شرایطی است که مقابل نتانیاهو قرارگرفته:
اول، دولت ترامپ تصمیم گرفته که در مورد سیاست خاورمیانه –و به‌خصوص سوریه- تصمیمی نگیرد.
دوم، برخی مشاوران این رئیس‌جمهور مدعی هستند که بی تصمیمی در واشنگتن می‌تواند به یک مزیت بدل شود. شاید خیلی هم برای مسکو بد نباشد که به‌جای به خطر انداختن جان نیروهای آمریکایی، بار سنگین مقابله با داعش را به دوش بکشد.
سوم، منابع آگاه به دبکافایل گزارش داده‌اند که پوتین منتظر ترامپ نمانده و کار خود را انجام می‌دهد.
روز جمعه سوم مارس، واحدهای عملیات ویژه روسیه شهر پالمیرا در سوریه را از داعش پس گرفتند.
همان روز، نیروهای دموکراتیک سوریه که عموماً از نیروهای کرد سوری و قبایل عرب شمال کشور تشکیل شده‌اند، پذیرفتند که مواضع خود در شهر استراتژیک منجیب را به روس‌ها و نیروهای ارتش سوریه واگذار کنند.
نیروهای دموکراتیک سوریه توسط از سوی آمریکا و به‌عنوان نیروهای پیشروی بالقوه برای مقابله با داعش ایجاد شده، آموزش دیده و مسلح شدند. چرا چنین متحد مهمی برای آمریکا ناگهان مواضع خود را تسلیم روسیه و ارتش سوریه می‌کند؟
بیش از یک دلیل برای این مسئله وجود دارد. نخست اینکه فرماندهان کرد و عرب نیروهای دموکراتیک سوریه ظاهراً تصمیم گرفته‌اند صبوری برای آمدن واشنگتن به میدان را رها کنند، به‌خصوص ازآنجایی‌که تنها تسلیحاتی که از دولت اوباما برای مقابله با داعش دریافت کرده بودند، کلاشینکف‌های ای کی 74 بود.
علاوه بر این دشمن قسم خورده کردها زیر دماغ آن‌ها نفس می‌کشد. اول مارس رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه تهدید کرد که به نیروهای خود که از سال گذشته شمال سوریه را اشغال کرده‌اند، دستور می‌دهد منجیب را تصرف کنند. او گفت: «منجیب شهری است که به اعراب تعلق دارد و نیروهای دموکراتیک سوریه نباید در رقه هم باشند.»
این در حالی است که بر اساس گزارش منابع نظامی آگاه دبکافایل، زمانی که روس‌ها می‌گویند در حال همکاری با ارتش سوریه هستند، آن‌ها به‌واقع منظورشان سپاه پاسداران ایران، شبه‌نظامیان شیعه ایرانی و حزب‌الله است، چراکه پس از شش سال جنگ داخلی، بخش قابل‌توجهی از واحدهای ارتش سوریه تلف شده‌اند یا فقط روی کاغذ وجود دارند.
در چنین شرایطی حتی اگر پوتین به نتانیاهو قول بدهد که نیروهای ایرانی و نیروهای طرفدار ایران را از مرزهای سوریه-اسرائیل دور می‌کند، احتمالاً در موقعیتی نخواهد بود که به قولش عمل کند. با توجه به دور بودن آمریکایی‌ها، آن‌ها تنها شرکای اصلی روسیه روی زمین برای دستیابی به اهداف آینده‌شان در سوریه هستند.