سالی که انقلاب را اندوهگین کرد

سال 1395 را نیز همچون سالهای گذشته، می توان مملؤ از حوادث گوناگون در نظر گرفت؛ حوادثی که برخی از آنان، اثرات جبران ناپذیری بر روح و روان جامعه و مردمان بزرگمنش آن گذاشت. از حادثه قطار مشهد و کشته شدن جمعی از مردم شریف سرزمینمان گرفته تا فاجعه پلاسکو و شهادت تعدادی از آتش نشانان قهرمان. از قربانی شدن هزاران نفر از هم میهنان درجاده های کشور گرفته تا درگذشت بسیاری از چهره های شهیر هنری و فرهنگی. و بسیاری حوادث ناگوار دیگر که یادآوری آنان، غم و اندوه فراوانی را  حاصل می نماید.

اما حادثه ای که علاوه بر مردم شریف ایران و مردمان آزادیخواه و انقلابی بسیاری از کشورها، انقلاب اسلامی را نیز اندوهگین کرد وفات حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی در دی ماه سال 95 بود. درگذشت شخصیتی که بعد از مرحوم امام خمینی(ره)، او را «مرد شماره دو» انقلاب می نامیدند و بقای نهضت را قرین بقای او می دانستند.

آیت الله هاشمی رفسنجانی را نماد عقلانیت و اعتدال می دانستند، نماد شخصیتی که هیچگاه، خود را مقدم بر نظام ندانست و هر آنچه داشت در طبق اخلاص گذاشت و بارها از حقوق شخصی خود گذشت تا نظام اسلامی و انقلاب، پابرجا بماند. در برهه های مختلف، جناح ها و احزاب کشور، به نوبت با او همراه شدند و یا از او فاصله گرفتند ولی او به مسیر اعتدال و میانه روی خود ادامه داد و ثابت قدم باقی ماند.
او را هدف هتاکی ها قرار دادند، به او تهمت ها زدند، توپخانه افترا و دروغ بر او نشانه رفتند و یکی از بنیانگذاران انقلاب را انگلیسی خطاب کردند اما او خم به ابرو نیاورد و بر مسیر عقلانیت و اعتدال، پای فشرد.

در زمان های حساس، محل رجوع سیاسیون و تصمیم سازان بود، از آبروی خود برای پایان بخشی به انحراف گذشت و در عین مخالفت با زور و استبداد در مقابل قانون متواضع بود.

فقدان آیت الله هاشمی رفسنجانی، اندوه بزرگی برای انقلاب و نظام اسلامی بود و موجب نگرانی بسیاری از دلسوزان و دوستداران انقلاب شد و سال 1395 را همانند سال1368، به عنوان سالی تلخ در حافظه انقلاب اسلامی، ثبت و ضبط کرد.

یاد درگذشتگان سال 1395 و به ویژه حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی و همچنین شهدای آتش نشان را گرامی می داریم.