محققان در مطالعات خود به بررسی ۱۱۳ مطالعه قبلی که شامل بیش از ۱۱ هزار بیمار سرطانی بزرگسال بود پرداخته و دریافتند ورزش یا رفتاردرمانی و آموزش درمانی بیش از تجویز دارو برای مقابله با خستگی و فرسودگی ناشی از سرطان مؤثر است.
کارن موستیان، سرپرست تیم تحقیق از مؤسسه سرطان ویلموت نیویورک، در این باره می‌گوید: «ورزش و روان درمانی و تلفیق این دو باهم به بهترین شکل در روند درمان خستگی و فرسودگی ناشی از سرطان عمل می‌کند و به مراتب بهتر از درمان دارویی است.»
به گفته وی، پزشکان باید ورزش و درمان‌های روانشناختی را به عنوان اولین راهکار درمان و به جای دارو بکار گیرند.
تیم تحقیق اذعان می‌کند که فرسودگی و خستگی ناشی از سرطان مشکلی بسیار رایج در بین بیماران سرطانی، هم در طول درمان و هم بعد از درمان است.
انجمن سرطان آمریکا این نوع خستگی را وضعیتی متمایز از خستگی معمول عنوان می‌کند. در این نوع خستگی حتی با وجود استراحت، خستگی برطرف نمی‌شود. فرد در دستان و پاهایش احساس سنگینی زیادی دارد و آنقدر احساس خستگی می‌کند که حتی ساده‌ترین کارها نظیر خوردن غذا هم برایش سخت و دشوار می‌شود.