«برجام» ایران را در برابر «مادر همه بمب‌ها» مصون کرد

رویداد۲۴- روزنامه اسرائیلی هاآرتص طی گزارشی به تحلیل اقدام اخیر رئیس‌جمهوری آمریکا در استفاده از مادر همه بمب‌ها علیه هدفی نسبتاً کوچک مانند داعش در افغانستان پرداخته و متذکر می‌شود که قرار بود این بمب 16 میلیارد دلاری برای هدف قرار دادن تأسیسات هسته‌ای زیرزمینی ایران مورد استفاده قرار گیرد اما با توجه به توافق هسته‌ای چنین امکانی وجود ندارد.

به گزارش رویداد۲۴ به نقل از هاآرتص، توجیه استفاده از سلاح نادری مانند «سلاح عظیم انفجار هوایی جی‌بی‌یو-۴۳/بی» (GBU-43/B MOAB) معروف به مادر همه بمب‌ها علیه دشمنی نسبتاً کوچک اصلاً آسان نیست. هدف واقعی از این حمله به افغانستان ارسال یک پیام بود.

زمانی که این بمب که قوی‌ترین بمب غیرهسته‌ای محسوب می‌شود، به‌واسطه دستور رئیس‌جمهور جدیدی که در مبارزات انتخاباتی خود از انزوا و پرداختن به مسائل داخلی سخن می‌گفت، پرتاب می‌شود، حامل پیامی است که ورای ستان ننگرهار افغانستان می‌رود.

دلیل رسمی استفاده از این بمب ویران کردن یک تونل زیرزمینی در افغانستان که نیروهای داعش از طریق آن علیه ارتش آمریکا و افغانستان عملیات انجام می‌دادند عنوان شده است. بااین‌حال این نخستین بار از زمان ساخت این بمب (سال 2003) نیست که نیروهای آمریکا با یک دشمن جدی زیرزمینی روبرو می‌شوند. در موردهای قبلی از مهمات کوچک‌تری استفاده می‌شد. تولید هر بمب جی‌بی‌یو-۴۳/بی بالغ‌بر 16 میلیارد دلار هزینه می‌برد. این بمب بزرگ‌تر از آن است که از یک جت جنگنده معمولی شلیک شود و در عوض توسط یک هواپیمای بزرگ حمل‌ونقل که توسط نیروهای ویژه استفاده می‌شود، پرتاب می‌شود.

تنها 15 عدد از این بمب‌ها تولید شده و آن‌ها برای یک مأموریت متفاوت حفظ شده بودند. قرار بود این بمب به همراه نفوذگر مهمات انبوه یا ام‌اُپی (MOP) با شناسه GBU-57A/B که برای نفوذ به صخره و بتن‌آرمه و منفجر کردن زیرزمین طراحی شده‌اند، برای حمله احتمالی آمریکا به تأسیسات هسته‌ای زیرزمینی ایران استفاده شود. در حال حاضر توافق هسته‌ای ایران در حال اجرا است و «نفوذگر مهمات انبوه» و مادر همه بمب‌ها را می‌توان علیه اهداف دیگر مورد استفاده قرار داد.

درحالی‌که مقامات پنتاگون تأکید می‌کنند استفاده از این سلاح ویژه به‌واسطه اختیارات فرماندهان عملیاتی انجام شده، قابل‌باور نیست که چنین مهمات استراتژیک نادر و ویرانگری بدون نظر نهایی رئیس‌جمهور مورد استفاده قرار گرفته باشند. این یک انتخاب فنی-تاکتیکی سلاح نبوده، بلکه یک پیام بوده است.

کمتر از یک هفته پس‌ازآنکه دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری امریکا دستور پرتاب 59 موشک به خاک سوریه را دارد، یک هفته پس‌ازآنکه وی دستور حرکت یک گروه ناو جنگی در اقیانوس آرام به سمت کره شمالی را داد و یک روز پس‌ازآنکه در کاخ سفید میزبان دبیر کل ناتو، اتحاد نظامی که در مبارزات انتخاباتی‌اش آن را «منسوخ شده» خوانده بود و حال آن را «با ارزش» می‌داند، حال وی دستور شلیک سنگین‌ترین بمب جهان را می‌دهد. این رئیس‌جمهوری است که در فاصله یک هفته از انزواطلبی به سمت طرح‌ریزی ابرقدرتی جهان رفته است.

حتی اگر مادر همه بمب‌ها واقعاً بهترین بمب برای این عملیات بود، بازهم سخت است که بپذیریم از چنین سلاح نادری در برابر دشمنی نسبتاً کوچک استفاده شود. نیروهای داعش کمتر از دو سال است که در افغانستان و پاکستان فعال شده‌اند و نه‌تنها با نیروهای آمریکایی و نیروهای دولتی افغانستان در جنگ هستند، بلکه مورد حمله دشمن اصلی آمریکا در این کشور یعنی طالبان نیز قرار گرفته‌اند.

بخشی از مسئله این است که ترامپ عاشق چیزهای بزرگ براق است، زمانی برج‌ها و حال موشک‌ها و بمب‌ها، و حال که قدرت را به دست گرفته، به نظر می‌رسد اشتیاق عجیبی برای استفاده هرچه بیشتر از آن را دارد. 

و مطمئناً در این میان پیامی وجود دارد. برای مردم در آمریکا، پیام این است که این دولت علیه رژیم اسد تیراندازی نمی‌کند- هنوز هدف اصلی داعش است و فقط سعی دارد از سلاح‌های بهتر و بزرگ‌تری نسبت به دوره اوباما استفاده کند. برای کرملین، کیم جونگ اون و ایرانیان، پیام این است که این رئیس‌جمهور هیچ تردیدی در استفاده از هر آنچه زرادخانه‌های آمریکا ارائه می‌کنند، ندارد. البته اینکه آیا برنامه‌ای هم در این میان وجود دارد، هنوز مشخص نیست.