رویداد۲۴- دومین مناظره انتخابات ریاست جمهوری سال 96 در حالی برگزار شد که این مناظره با مناظره نخست تفاوت‌های معناداری داشت. در نگاه اول به نظر می‌رسید هر سه کاندیدای اصولگرا با استراتژی و برنامه حمله به دولت وارد مناظره دوم شده بودند و در یک مسیر حرکت می‌کردند.
نکته مهم در این زمینه انتقال بار انتقاد به دولت از قالیباف به میرسلیم بود که در مناظره دوم چهره بهتری نسبت به مناظره نخست از خود نشان داد. از سوی دیگر ابراهیم رئیسی که در هفته گذشته از سوی هواداران قالیباف موردانتقاد قرارگرفته بود که چرا قالیباف را در مناظره نخست در مقابل روحانی و جهانگیری تنها گذاشته است، این بار انتقادات صریح‌تری به دولت آقای روحانی وارد کرد.
این در حالی است که اسحاق جهانگیری برخلاف مناظره اول مرد نخست مناظره نبود و بیشتر تلاش می‌کرد دست آوردهای دولت را برای مردم تشریح کند. بااین‌وجود حسن روحانی عملکرد قابل‌قبول‌تری نسبت به مناظره نخست از خود نشان داد و تا حدودی وظایف جهانگیری در مناظره اول را به دوش کشید.
نکته مهم دیگر مناظره دوم اظهارات بجا و مناسب مصطفی هاشمیطبا در حمایت از دولت آقای روحانی بود که از تأثیرگذاری زیادی برای مخاطبان تلویزیونی برخوردار بود. بااین‌وجود سه نکته مهم در مناظره دوم مشهود بود که برگ برنده نهایی انتخابات را مشخص خواهد کرد.
نخست اینکه به نظر می‌رسد هر سه کاندیدای اصولگرایان از یک اتاق فکر تغذیه می‌شود و به همین دلیل تلاش می‌کنند وظایف حمله به دولت روحانی را بین خود تقسیم کنند. به‌عنوان‌مثال مصطفی میرسلیم که در مناظره نخست و همچنین فضای انتخابات تلاش کرده بود چهره‌ای اخلاقی از خود نشان بدهد در مناظره دوم به مرد نخست اصولگرایان تبدیل‌شده بود تا به شکلی متفاوت به انتقادات اصولگرایان از دولت حسن روحانی شکل اخلاقی و معنوی بدهد.
از سوی دیگر به نظر می‌رسید اصولگرایان در پازل بازی خود جای میرسلیم و قالیباف را در مناظره دوم تغییر داده بودند تا قالیباف که احتمالاً کاندیدای نهایی اصولگرایان خواهد بود در تیررس انتقادات اسحاق جهانگیری قرار نگیرد.
شرایط به‌گونه‌ای رقم خورد که برخلاف انتظار افکار عمومی که منتظر چالش بین قالیباف و جهانگیری باشند، این اتفاق رخ نداد و میر سلیم خود را سپر بلای دو کاندیدای اصولگرای دیگر کرد تا کمترین آسیب‌ها به آن‌ها وارد شود.
مسئله دوم به چگونگی حضور حسن روحانی به‌عنوان رئیس‌جمهور مستقر در مناظرات انتخاباتی بازمی‌گردد. روحانی که در مناظره نخست از همه توانایی خود استفاده نکرد و بیشتر بار مناظره را به دوش جهانگیری انداخته بود در مناظره دوم مرد نخست گفتمان اعتدال‌گرای کشور بود و عملکرد قابل قبولی از خود نشان داد.
نکته مهم درباره روحانی این است که وی مناظره اول و شاید همه مناظره‌ها را جدی نگرفته بود و از گوشه و کنار نیز شنیده می‌شد که ممکن است در مناظره‌های انتخاباتی شرکت نکند. بااین‌وجود روحانی در مناظره‌های انتخاباتی شرکت کرد و درمجموع نیز عملکرد خوبی از خود نشان داد.
حسن روحانی باید این نکته را در نظر داشته باشد که مناظره‌های تلویزیونی برای مردم دارای اهمیت است و وی باید آن را بسیار جدی بگیرد. بدون شک عدم جدی گرفت مناظره‌های تلویزیونی عواقب ناخوشایندی برای او خواهد داشت.
مسئله سوم درباره اسحاق جهانگیری است که به‌احتمال‌زیاد درنهایت از صحنه انتخابات کنار خواهد کشید. جهانگیری باید این نکته را در نظر داشته باشد تا آنجا که ممکن است نباید اجازه بدهد حسن روحانی به‌عنوان بخت نخست پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری هزینه انتخاباتی بپردازد و بلکه باید تلاش کند هزینه‌های سنگین را به جان بخرد و زمینه‌ساز پیروزی حسن روحانی در انتخابات شود.
بدون شک هزینه‌های انتخاباتی کنونی ممکن است پیامدهای گسترده‌ای در طول دولت آینده حسن روحانی داشته باشد. جهانگیری باید اقتدارش در مناظره اول را در مناظره دوم نیز تکرار می‌کرد و عقب نمینشست.
بدون شک وظیفه یک کاندیدای مکمل در فضای انتخاباتی کمک به پیروزی کاندیدای نهایی یک جریان سیاسی است. نکته دیگر اینکه باید به حرکت صعودی ابراهیم رئیسی از ابتدای انتخابات تاکنون دقت کرد. وی کم‌کم از یک چهره صرف اخلاقی و مذهبی خارج‌شده و دیدگاه‌های رادیکال خود را بروز و ظهور می‌دهد.
رئیسی که خود را قطب دیگر انتخابات ریاست جمهوری سال 96 و در مقابل روحانی می‌داند به‌خوبی به این نکته پی برده که به دلیل فقدان تجربه مدیریتی بالا باید به‌جای تشریح برنامه‌های خود برای مردم تلاش کند حسن روحانی و دست آوردهای دولتش را موردانتقاد قرار بدهد تا به این وسیله خود را درصحنه انتخابات بالا بکشد. بااین‌وجود رئیسی این نکته را فراموش کرده که پس از تجربه احمدی‌نژاد مردم ایران بسیار هوشیار شده‌اند و بیش از آنکه از کسی به‌صورت کورکورانه حمایت کنند به عواقب انتخاب خود فکر می‌کنند.