گزارش گاردین به بهانه همزمانی سفر ترامپ به عربستان و انتخابات ایران؛
هفته گذشته در شرایطی که دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا در مراسم رقص شمشیر در ریاض شرکت کرده و پابهپا میکرد، 800 مایل آنطرف تر، هزاران تن از جوانان به خیابانها آمده و با رقصی هماهنگ جشن برپا کرده بودند.
رویداد۲۴- هفته گذشته در شرایطی که دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا در مراسم رقص شمشیر در ریاض شرکت کرده و پابهپا میکرد، 800 مایل آنطرف تر، هزاران تن از جوانان به خیابانها آمده و با رقصی هماهنگ جشن برپا کرده بودند.
به گزارش
رویداد۲۴ به نقل از گاردین، اکثریت مردم ایران پیروزی قاطع حسن روحانی، رئیسجمهور اصلاحطلب این کشور در انتخابات را جشن گرفتند؛ پیروزی کسی که به انزوای بینالمللی ایران پایان داد و آزادیهای بیشتری را در داخل فراهم کرد. آنها همچنین برای دموکراسی در منطقهای جشن میگرفتند که حق رأی مردم بسیار محدود است. بسیاری از نهادهای حکومتی از رقیب روحانی در این انتخابات حمایت میکردند اما بههرحال او پیروز شد.
عربستان یکی از انبوه کشورها در خاورمیانه است که سعی میکند ژست دورهای خود نسبت به دموکراسی را حفظ کند. در چرخش قدرت از یک پادشاه به پادشاه دیگر، احتمال برپایی صندوقهای رأی بسیار کمتر از برپایی رقص شمشیر است.
بااینحال روز پس از مراسم رقص شمشیر، زمانی که ترامپ سخنرانی خود در ریاض را ارائه کرد، او هیچ حرفی نداشت جز تهدید ایران و پشت منتقدانی پنهان شد که رأیگیری در ایران را یک نمایش تبلیغی میدانند. درست است که در ایران قدرت نهایی در دست رئیسجمهور نیست و این جایگاه متعلق به آیتالله علی خامنهای، رهبر معظم ایران است، اما رئیسجمهور میتواند تأثیر قابلتوجهی بر اقتصاد، روابط بینالملل و هنجارهای داخلی داشته باشد.
هرکسی که اهمیت این انتخابات را انکار میکند، باید تفاوت ایران تحت ریاست جمهوری محمود احمدینژاد در خلال سالهای 2005 تا 2013 با ایران تحت ریاست جمهوری حسن روحانی را در نظر بگیرد.
سوزان مالونی، تحلیلگر موسسه بروکینگز میگوید: «انکار برگههای رأی 41 میلیون ایرانی –همانطور که دولت ترامپ و برخی از حامیانش بلافاصله منکر شدند- بیانگر یک اشتباه محاسباتی خطرناک در خاورمیانه است.» وی در ادامه افزود: «فروش چند میلیارد دلاری تسلیحات و گردهماییهای تجملی خودکامگان هشتادساله نمیتواند تأمینکننده «آینده بهتری» باشد که ترامپ در سخنرانی ریاض از ایجادش در منطقه خبر داد.»
شادی مردم در خیابانهای تهران ناشی از امید در کشوری با نرخ بیکاری و تورم بالا بود. باوجودآنکه توافق هستهای تاریخی روحانی مورد استقبال مخالفان انزوای ایران قرار گرفت، هنوز نتوانسته باعث مزایای اقتصادی که مردم امیدش را دارند، شود. تحریمهای یکجانبه آمریکا حتی پس از لغو ممنوعیتهای بینالمللی همچنان ادامه دارد.
اقتصاد در مرکزیت نقطه ضعف روحانی در تبلیغات انتخاباتیاش بود؛ او حال برای ایجاد رشد اقتصادی بیش از پیش تحتفشار قرار دارد. روحانی نیازمند سرمایهگذاری خارجی و مشارکت بیشتر از سوی دولتهایی است که خواهان نادیده گرفتن پیام ترامپ هستند.
اگر کشورهای غربی که تلاش بسیاری برای نهایی کردن توافق هستهای داشتند، بخواهند شاهد موفقیت اصلاحطلبان ایران باشند، باید به این نکته توجه داشته باشند که مجبور به ارائه چه امتیازی به صندوقهای رأی هستند.