چرا موتلفه از میرسلیم حمایت نکرد؟

انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم به پایان رسید اما گویا حاشیه‎های انتخابات دست از سر اصولگرایان بر نمی‎دارد. حزب موتلفه اسلامی که داعیه نیم قرن فعالیت سیاسی دارد در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری نامزد حزبی معرفی کرد و همه انتقادها را نیز به جان خرید اما ساعات پایانی تبلیغات ریاست جمهوری با تغییر موضعی غیرمنتظره تصمیم خود را تغییر داد و در بیانیه‌ای از سیدابراهیم رئیسی به جای سیدمصطفی میرسلیم حمایت کرد. 

حمایتی که ساعتی ار انتشارش نگذشته بود که میرسلیم در بیانیه دیگری، اعلام کرد از عرصه کاندیداتوری کناره گیری نکرده است. دو اتفاقی که انتظارش را نه حامیان موتلفه داشتند نه حتی مخاطبان رسانه‎ها. حدس و گمانه‎های زیادی پس از آن مطرح شد. با گذشت 10 روز از آن اتفاقات، یک عضو شوراری مرکزی موتلفه به شرح ماوقع پرداخت.

حمیدرضا ترقی ضمن دفاع از اقدام شبانه موتلفه در حمایت از ابراهیم رئیسی توضیح داد که موتلفه نمی‎خواست وحدت شکن باشد.

مشروح این گفت و گو را در ادامه بخوانید.

حزب موتلفه اسلامی از ورود حزبی به انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم چند هدف داشت، نخست آنکه نظام حزبی را وارد رقابت های انتخاباتی کند، در واقع می خواست مزیت های معرفی نامزد حزبی و فعالیت حزبی را در انتخابات برای مردم شفاف و روشن کند. هدف دوم این بود که حزب خودش بتواند با استفاده از این فرصت به سمت برنامه ریزی و تدوین برنامه برای اداره کشور حرکت کند. سوم اینکه بتوان با ارائه یک الگوی مطلوب و مناسب در مناظرات و رقابت های انتخاباتی، تفاوت رفتار حزبی در مناظرات را با رفتارهای غیرحزبی مشخص کرد. چهارم اینکه با نقد منصفانه و ارائه راهکارهای حل مشکلات کشور بتوان بر گفتمان های حاکم و فرد پیروز در انتخابات تأثیر گذاشت. 

مجموعه این اهداف به نظر ما در فرآیند انتخابات تحقق پیدا کرد و به عمده این اهداف توانستیم برسیم. آقای میرسلیم از یک چهره ناشناخته برای مردم، به یک چهره شناخته شده برای افکار عمومی تبدیل شد که اگر احتمال رأی آوری‌اش بالا بود، میزان رأی مردم نسبت به او در نظرسنجی‌ها خیلی افزایش پیدا می کرد. ولی چون به طور طبیعی هم دولت مستقر روی آنتن بود و از امکانات تبلیغاتی وسیع و گسترده ای در افکارعمومی برخوردار بود و هم نامزد دیگر اصولگراها یعنی آقای رئیسی توانسته بود از یک جایگاه و پایگاه اجتماعی قابل توجهی برخوردار باشد، به خاطر وحدت اصولگرایان طبیعی بود که آقای میرسلیم دیگر به مرحله رأی آوردن نمی توانست برسد. 

بنابراین حزب برای اینکه وحدت اصولگرایان را هم حفظ کرده باشد از آقای رئیسی در پایان تبلیغات ریاست جمهوری حمایت کرد و انصراف را به عهده خود آقای میرسلیم گذاشت. آقای میرسلیم هم بنا به مصالحی خواست رأیش را فریز کند، لذا انصراف نداد و ماند تا رأی کسانی که به او اعتماد کرده بودند و مشارکت شان را حفظ کند.

آقای میرسلیم نامزد مستقلی بود که فقط اتکا به آرای خودش داشت. آقای رئیسی نامزد حزب موتلفه بود.

بیانیه حزب نافی نامزدی آقای میرسلیم در انتخابات ریاست جمهوری نبود. یعنی آن بیانیه نگفت که آقای میرسلیم انصراف داد یا انصراف می دهد؛ بلکه حمایت حزب موتلفه از آقای رئیسی را اعلام کرد، آقای میرسلیم هم بعد از انتشار بیانیه حزب نگفت «نامزد حزب موتلفه است»، بلکه اعلام کرد «همچنان نامزد انتخابات ریاست جمهوری است».

خیر، در آن لحظه مقداری به خاطر فشردگی سفر به طور کامل هماهنگ نشد. اما از قبل موضع حزب در قبال نظر نهایی روحانیت مشخص بود، بر همین اساس وقتی که جامعتین در حمایت از آقای رئیسی بیانیه دادند؛ حزب براساس همان اصول قبلی که داشت، نمی توانست در رقابت های انتخاباتی وحدت شکن باشد یا وحدت را نادیده بگیرد.

ابتدا بنای اصولگرایان این بود که همه نامزدها در صحنه انتخابات تا آخر باشند؛ چون تصور می شد که انتخابات به دور دوم کشیده می‎شود. اما بعد از مناظره سوم، از روز یکشنبه منتهی به انتخابات، در نظرسنجی ها تغییراتی به وجود آمد و مشخص شد اگر آقای قالیباف کنار نرود ممکن است آقای رئیسی نتواند رأی مناسب را برای پیروزی بیاورد. تحلیل هم این بود که با کنار رفتن آقای قالیباف و بقیه به آرای آقای رئیسی اضافه می شود و احتمال پیروزی را بالاتر می برد. در چنین شرایطی دیگر حزب موتلفه تابع نظر جمع و حفظ وحدت اصولگرایان بود بنابراین مطابق سیاستش عمل کرد.

بله، مذاکراتی انجام شد ولی از صبح روز پنجشنبه 28 اردیبهشت به طور قانونی امکان انصراف نبود. وقتی همه تعرفه ها چاپ می شود دیگر امکان آنکه نامزدی اعلام انصراف کند وجود ندارد. انصراف تا قبل از 8 صبح پنجشنبه امکانپذیر بود. اما وقتی تا ساعت 12 شب روز چهارشنبه 27 اردیبهشت آقای میرسلیم در برنامه گفتگوی ویژه خبری بود، امکان این وجود نداشت که بخواهد تصمیم جدیدی بگیرد.

بله، دیدار که مرتب بود. دبیرکل و بقیه اعضای شورای مرکزی حزب موتلفه با آقای میرسلیم دیدار داشتند.

خیر همانطور که عرض کردم بعد از 8 صبح روز پنجشنبه 28 اردیبهشت به بعد امکان انصراف نامزدها به لحاظ قانونی وجود نداشت.

تبادل نظر برای هماهنگی که باید انجام شود؛ بحث های سفر.

در مجموع از دیدارهای طبیعی بود.

خیر، موردی نبود که بخواهد دلجویی انجام شود. آقای میرسلیم تابع نظر حزب بود و طبق نظر حزب عمل کرد.

نظرات بعضی افراد را نمی شود نظر کل حزب تلقی کرد.

وقتی حزب رسما بیانیه می دهد، ممکن است برخی اشخاص نظر موافق و مخالف داشته باشند اما نظر موافق و مخالف اشخاص دیگر ملاک نیست ملاک بیانیه رسمی حزب است.

فکر نمی کنم این موضوع ربطی به بیرون حزب داشته باشد.

خیر، من اصلا آن روزها مشهد بودم در تهران حضور نداشتم.

بله، 2 جلسه شورای مرکزی تشکیل و در جلسات صحبت شد. مستنداتش هست. بعد هم این مباحث داخلی حزب است و ربطی به بیرون ندارد.

این تحلیل هایی که در بیرون مطرح می شود هیچ کدام موضوعیت و مصداقی در داخل حزب موتلفه ندارد. در مقابل اراده حزب ایستادن، حرف های مربوط به احزاب غربی است؛ در موتلفه اقناع و احساس تکلیف مبنای کار است. بعد از انتخابات ریاست جمهوری جایگاه آقای میرسلیم نسبت به گذشته تغییری نکرد. آقای میرسلیم قبل از انتخابات ریاست جمهوری رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه بود، الان هم رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه است.