انتقاد مجله ویک از موضع عجیب ترامپ پس از حملات تروریستی علیه ایران:
رفتار دولت آمریکا با ایران کاملاً افتضاح است. در زمانی که ایران به تعادل رسیده و با میانهروی نسبی و شایستگی رفتار میکند، آمریکا با قساوت و تحریمهای مضاعف جواب میدهد.
رویداد۲۴- رفتار دولت آمریکا با ایران کاملاً افتضاح است. در زمانی که ایران به تعادل رسیده و با میانهروی نسبی و شایستگی رفتار میکند، آمریکا با قساوت و تحریمهای مضاعف جواب میدهد.
به گزارش
رویداد۲۴ به نقل از مجله ویک، مطمئناً بدترین رفتار از سوی دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا بوده که در واکنش به حملات تروریستی در ایران، خود ایرانیها را محکوم کرد چراکه به ادعای او ایران تروریستها را حمایت میکند. اما دموکراتهای سنا که به اعمال تحریمهای بیشتر بر ایران و بهخصوص روسیه رأی دادند نیز از او بهتر نیستند.
طی چند سال اخیر ایران روابط بهشدت سردی با قدرتهای غربی بهخصوص با آمریکا داشته است. در ایران تندروهای محافظهکار و جنگطلبان متخاصم خواستار حداکثر خشونت و مقابله هستند؛ در ایالاتمتحده، گروه مشخصی از افراد نیز دقیقاً در همین مورد نظر میدهد. وابستگی متقابل هر دو گروه چنان آشکار است که بعضی مواقع هر دو به خود زحمت نمیدهند که حمایت خود از پیروزی سیاسی دیگری را پنهان کنند.
اما در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما بهواسطه تلاشهای شدید از سوی بخشهای صلحطلب در هر دو کشور از جنگ آشکار پرهیز میشد. پس از چند مشکل ابتدایی- بهخصوص پس از انتخابات سال 2009 و روی کار آمدن محمود احمدینژاد و حمله سایبری استاکس نت به برنامه هستهای ایران در سال 2010- تنشها بهمرور کاهش یافت. در سال 2013 انتخابات ایران حسن روحانی، یک شخصیت میانهروی اصلاحطلب را روی کار آورد. انتخابات 2012 آمریکا هیلاری کلینتون جنگطلب در مقام وزیر خارجه را کنار گذاشت و جان کری میانهرو این سمت را بر عهده گرفت و چانهزنی دیپلماتیک برای محدود کردن برنامه هستهای ایران را با شدت بیشتری دنبال کرد.
نخبگان ایران سالها است که به دلایل کاملاً قانعکننده به نیات آمریکا شک دارند اما دولت با اکراه به مذاکرات دیپلماتیک چندجانبه پیوست که درنهایت منجر به توافق هستهای شد که مورد حمایت اکثریت مردم ایران بود. این بهترین خبری بود که طی دههها از خاورمیانه شنیده میشد – یک مسیر احتمالی برای یک ملت مسلمان بانفوذ نسبتاً دموکراتیک برای پیوستن دوباره به جامعه جهانی با حقوق و مسئولیتهایی که متضمن آن است.
تندروهای آمریکایی از این توافق به خشم آمدند چراکه به نظر میرسید جنگ تهاجمی برنامهریزی شده آنها را کنار میزد. از زمان نهایی شدن این توافق آنها مانند گربهها ناله میکنند که ایران حامی حماس، حزبالله و دیگر گروههای اینچنینی است. ممکن است که افرادی از این حمایت انتقاد کنند اما خاورمیانه مکانی پر از سختیها است و ساده است که یک کشور حمایت از چنین گروههایی را اجتنابناپذیر ببیند. برای مثال، ایالاتمتحده را ببینید که از دیکتاتوری ظالم و سرکوب گر عربستان (و جنگ شبه نسلکشی آن در یمن) حمایت میکند و گروههای افراطی در سراسر جهان را مسلح کرده است.
ایران هر کاری هم که کرده باشد، زمانی که بحث به مسلح کردن و حمایت از گروهها و کشورهای بدصفت در خاورمیانه میرسد، آمریکا هیچ حامی ندارد. و حال مردم آمریکا دونالد ترامپ را بهعنوان رئیسجمهور انتخاب کردهاند- که همان احمدینژاد آنها است، بهاستثنای اینکه بیمنطقتر از وی است. بدتر اینکه بسیاری از مزایای اقتصادی که در پی توافق هستهای برای ایران پیشبینی شده بود، عملی نشده و دلیل عمده آن نگرانی تجار از عملکرد تندروهای آمریکایی است.
شایان ذکر است، مردم ایران در واکنش به این اقدامات، در انتخابات ماه می سال جاری به سمت انتخاب یک تندروی محافظهکار نرفتند. بلکه برعکس، آنها بار دیگر روحانی را با آرای بیشتری انتخاب کردند.
تنها چند هفته بعد پارلمان ایران و حرم مطهر رهبر انقلاب مورد حمله تروریستهایی قرار گرفت که ظاهراً با داعش در ارتباط هستند. دولت ترامپ در واکنش به این مسئله، دو خط یادداشت صادر کرد که یک خط آن ابراز همدردی و خط دیگرش سرزنش ناپسندانه طرف قربانی بود. دقیقاً در همان روز سنا به لایحه تحریمهای جدید علیه ایران رأی داد و به هشدارهای جان کری مبنی بر اینکه این اقدام توافق هستهای را تضعیف میکند، اهمیتی نداد.