رویداد۲۴-سومین مرحله از مسابقات اتومبیلرانی «ناسکار» در بریتانیا برگزار شد و این مسابقات شاهد درخشش یک راننده ایرانی بود که توانست در رقابتی جذاب با نفر اول این رقابت‌ها با کسب نایب قهرمانی از خط پایان عبور کند.مسابقه‌ای که 120 هزار نفر تماشاگر از نزدیک شاهد نایب قهرمانی میثم طاهری بودند که در میان شور ایرانیان حاضر با پرچم سه رنگ کشورمان دور افتخار زد. میثم طاهری اولین راننده ایرانی بود که در این مسابقات شرکت کرد، او اهل تاکستان است و پس از سال‌ها زندگی در ایران هم اکنون چند سالی است به دوبی مهاجرت کرده ولی عشق به وطن باعث شده تا در تمامی رقابت‌های بین‌المللی با نام کشورمان شرکت کند و پرچم مقدس ایران را روی ماشین خود نصب کند. میثم که همواره در ارتباط با فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی ایران است در خانواده‌ای پرورش یافته که اعضای آن علاقمند به خودرو، مسابقات ماشین سواری و مکانیک خودرو بوده‌اند. او رانندگی حرفه‌ای را از پنج سال گذشته در پیست‌های دوبی آغاز کرد. علاقه میثم به مسابقات 24 ساعته و رقابت‌های GT باعث شد که دراین تورنمنت شرکت کند. تلاش‌های او بی نتیجه نماند و توانست پس از حضور در مسابقات بین‌المللی اسپانیا در مرحله سوم مسابقات «ناسکار» در انگلیس مقام دوم را کسب کند و با پرچم ایران بالای سکوی قهرمانی برود. در ادامه گفت‌وگوی «ایران» با این جوان خوش‌صحبت را با همدیگر می‌خوانیم.
جایگاه 13 و 17 در مرحله اول و دوم مسابقات
این جوان ایرانی با اشاره به برگزاری مرحله سوم مسابقات «ناسکار» در جنوب شرقی انگلستان می‌گوید: «محل برگزاری این مرحله از مسابقات برای رانندگی با ماشین‌های با قدرت بالا محسوب می‌شود چون پیست بسیار پیچیده بود و زاویه‌های مختلفی داشت به این دلیل کنترل ماشین‌ها نسبت به مسیر صاف و مسطح بسیار سخت‌تر بود اما به هر حال نتایج به دست آمده تا اینجا برای من راضی کننده بود.»
میثم طاهری بیان می‌کند: «البته به خاطر مسائلی از سوی مسئولان برگزار کننده اذیت و مجبور شدم کارم را از آخر پیست یعنی نفر 25 آغاز کنم اما با این وجود به نتیجه دلخواه رسیدم. در 2 مسابقات پیشین از 25 نفر شرکت کننده در جایگاه 13 و 17 قرار گرفتم و در کل در پایان مرحله سوم امتیازات خوبی برای قهرمانی در کل مسابقات کسب کردم و می‌توانم با خیالی آسوده‌تر امتیازات مسابقات بعدی را جمع کنم و شانسم را برای قهرمانی بالاتر ببرم.»
8 مسابقه آخر امتیازات دو برابر می‌شود
او درخصوص تعداد مسابقات در طول سال می‌افزاید: «مسابقات «ناسکار» در 6 هفته و با انجام 24 مسابقه در کشورهای مختلف برگزار می‌شود که تاکنون 8 مسابقه به پایان رسیده و 16 مسابقه باقی مانده است. البته مسئولان برگزار کننده برای 8 مسابقه آخر امتیازات دو برابر در نظر می‌گیرند که این موضوع حساسیت مسابقات را در هفته‌های پایانی بیشتر می‌کند. مسابقه بعدی مان در کشور هلند برگزار می‌شود که شباهت بسیاری به پیست «ناسکار» امریکا دارد که مسابقه بسیار سخت و خطرناکی است چون احتمال تصادف در این پیست بسیار بالاست تا حدی که در طولانی‌ترین فاصله راننده‌ای اگر تصادف کند قطعاً با او برخورد خواهید کرد.»
این اتومبیلران ایرانی ادامه می‌دهد: «برای اولین بار است که در چنین پیستی رانندگی خواهم کرد اما فکر می‌کنم بتوانم نتیجه بگیرم. در حال حاضر مشغول تمرین هستم تا به نتیجه دلخواه دست یابم. مسابقه بعدی در کشور آلمان برگزار می‌شود، محل برگزاری این مرحله بسیار عالی است و تجربه رانندگی در این پیست را دارم و در این پیست با خودروهای پورشه و بی ام و رانندگی کردم. مسابقات بعدی به ترتیب در ایتالیا و بلژیک برگزار می‌شود که پیست بلژیک یکی از بهترین پیست‌های دنیا محسوب می‌شود و مورد علاقه من است چرا که تجربه رانندگی در این پیست را هم دارم.»
ایستادن بر سکوی نایب قهرمانی با حضور 120 هزار تماشاگر
طاهری با اشاره به جو فوق العاده‌ای که در مرحله سوم مسابقات حاکم بود، می‌گوید: «به عنوان اولین ایرانی بر روی سکوی نایب قهرمانی «ناسکار» قرار گرفتم که این تجربه بسیار خوبی برای من به حساب می‌آید البته این موضوع که اولین ایرانی حاضر در این مسابقات هستم را دوست ندارم. استقبال مردم در این مسابقات بسیار زیاد بود و این استقبال و تشویق به من کمک بسیاری کرد، در پیست انگلیس حدود 120 هزار نفر برای تماشای این مسابقه جمع شده بودند، جمعیت زیادی همانند استادیوم فوتبال برای دیدن این مسابقه به پیست آمده بودند. مرحله سوم مسابقات «ناسکار» فستیوال بزرگ ماشین‌های امریکایی بود و علاقه‌مندان به این رشته به اینجا آمده بودند و جو بسیار جالبی بود. در چنین جوی بتوانی روی سکوی قهرمانی بروی، قطعاً رضایتبخش است.»
از دست دادن قهرمانی با یک دهم ثانیه اختلاف
او بیان می‌کند: «امکان قهرمانی در مرحله سوم را داشتم اما رسیدن به سکوی قهرمانی ریسک بالایی می‌طلبید. بنابراین ترجیح دادم که ریسک نکنم، به هر حال ما درصدی از ریسک را می‌توانیم قبول کنیم و بیشتر از آن ارزش ندارد. مسابقه تنگاتنگی داشتم و با یک دهم ثانیه در جایگاه دوم ایستادم. نتیجه یک مسابقه برای من چندان ارزشمند نیست و باید بتوانم کل مسابقات را با یک نتیجه خوب به پایان برسانم. قهرمانی در پایان سال برای من ارزشمندتر است و برای این موضوع تلاش خواهم کرد.»
دوست دارم بیشتر برندهای ایرانی را در اینجا تبلیغ کنم
طاهری از سختی‌های راه این گونه می‌گوید: « نمی دانم باید از کجا شروع کنم و چگونه سختی‌هایم را بگویم اما همه می‌دانند که رشته اتومبیلرانی رشته کم هزینه‌ای نیست و اگر نتوانی هزینه‌ها را تأمین کنی دوام نمی‌آوری. تا به اینجا همه هزینه‌ها را به تنهایی تأمین کردم. کار شخصی ام کامپیوتر است و تاکنون این گونه هزینه‌هایم را تأمین کرده‌ام البته کمی سخت می‌شود و این مسابقات «ناسکار» هزینه‌بر است و تاکنون هزینه مسابقات بعدی را تأمین نکردم اما تلاشم را می‌کنم تا یک اسپانسر خوب ترجیحاً از ایران پیدا کنم چون دوست دارم بیشتر برندهای ایرانی را در اینجا تبلیغ کنم.»
او بیان می‌کند: «تمرینات بسیار سنگینی برای خودم در نظر گرفتم و در حال حاضر با خودروی کارتینگ تمرین می‌کنم که رانندگی با این مدل خودرو بسیار سخت است و در حرارت 45 درجه دبی حدود 5 ساعت در پیست تمرین می‌کنم و با این وضعیت در روز 3 کیلو وزن کم می‌کنم اما با تمام این شرایط سخت در حال تلاش هستم. هم کار می‌کنم هم مسابقه می‌دهم و این موضوع موجب می‌شود تا فشار زیادی را تحمل کنم البته دلیل تحمل این فشار علاقه زیادی است که به اتومبیلرانی دارم.»
قهرمانی را از من گرفتند و به راننده دیگری دادند!
این راننده ایرانی با اشاره به سختی‌هایی که پشت سر گذاشته می‌گوید: «مسیر بسیار طولانی‌ای را در این سال‌ها طی کردم. بودجه کافی نداشتم و به این خاطر نتوانستم این رشته را به صورت آکادمیک یاد بگیرم و یا نتوانستم خودروهای بهتری بخرم به این دلیل مسیر طولانی تری را طی کردم اما اذیت نشدم. از کارتینگ شروع کردم و از ماشین‌های اجاره‌ای در پیست‌ها کارم را آغاز کردم، برای رسیدن به ورزش مورد علاقه ام سماجت به خرج دادم و آهسته آهسته پیش رفتم و با گذشت زمان نتیجه بهتری گرفتم.»
طاهری ادامه می‌دهد: «یک کارتینگ قدیمی مدل 2005 خریدم که به درد مسابقه نمی خورد اما با آن شروع به تمرین کردم و در مسابقات قهرمانی دبی شرکت کردم و چندین بار هم نتیجه خوبی گرفتم. سال بعد درآمد بیشتری داشتم و توانستم کارتینگ بهتری بخرم و در مسابقات DD2 که مسابقات کارتینگ دو دنده به حساب می‌آمد نتایج بهتری گرفتم. آهسته آهسته پیش رفتم تا اینکه زمان آن فرا رسید تا کار جدیدی را تجربه کنم. در پیست ابوظبی مسابقاتی برگزار شد و من به عنوان اولین شرکت کننده برای حضور در این مسابقه ثبت نام کردم و به صورت اقساط یک خودرو خریداری کردم، این مسابقه از 12 بخش تشکیل می‌شد که من 11 بار بر روی سکو رفتم و قهرمان شدم اما به دلیل ایرانی بودن قهرمانی را از من گرفتند و به راننده دیگری دادند!»
او بیان می‌کند: «من جام قهرمانی را دریافت کرده بودم و همه چیز تمام شده بود که یک باره بهانه آوردند و جام را از من گرفتند البته من چندان ناراحت نشدم چرا که آن قهرمانی برای من ارزش زیادی نداشت، من تجربه خوبی از این مسابقات به دست آوردم و همان جا ماشینم را فروختم و تصمیم گرفتم در مسابقات بین المللی شرکت کنم و بیرون از امارات مسابقه بدهم. در همان سال با خودروی تویوتا در طول روز در 4 مسابقه شرکت می‌کردم تا حدی که وقت نمی کردم از ماشینم خارج شوم چرا که باید بلافاصله در مسابقات بعدی شرکت می‌کردم، در یک مسابقه برنده شدم اما نتوانستم روی سکو بروم و دوستم برای گرفتن جایزه روی سکو رفت چون باید برای مسابقه بعدی می‌رفتم و نمی توانستم از ماشینم پیاده شوم.»
او ادامه می‌دهد: «در سال بعد در مسابقات استقامت شرکت کردم و در سال 2005 به عنوان مارشال (آتش‌نشان) در مسابقات بین المللی استقامت شرکت کردم و جان راننده‌ها را نجات می‌دادم و کارم این بود، البته به عنوان داوطلب آنجا می‌رفتم. آرزویم این بود تا روزی در این مسابقات شرکت کنم. با ماشین بی ام و از مسابقات 24 ساعته بارسلونا کارم را آغاز کردم و نتیجه خوبی گرفتم، این مسابقات را پیش بردم و تجربه ام را بالاتر بردم. کارتینگ را خیلی دوست دارم چرا که خالص‌ترین نوع اتومبیلرانی است چرا که هیچ تجهیزاتی ندارد و تنها راننده سوار 4چرخ می‌شود و یک فرمان در دست دارد با یک کوتور. 3 سال در تمام مسابقات 24 ساعته حضور یافتم که احساس کردم کافی است، امسال مسیرم را تغییر دادم و تصمیم گرفتم در مسابقات «ناسکار» شرکت کنم.»
بالا رفتن سکو با در دست داشتن پرچم ایران بهترین حس زندگی‌ام است
این راننده ایرانی با افتخار در مورد ملیت خود می‌گوید: «من همیشه گفته ام که به ایرانی بودنم افتخار می‌کنم، به عنوان یک ایرانی مسابقه می‌دهم و هیچ زمان دوست نداشتم با پرچم دیگری در مسابقات حاضر شوم و همیشه دوست داشتم پرچم ایران را بالا ببرم. ما ایرانی‌ها عرق ملی بالایی داریم و همیشه دوست داریم نام ایران را بزرگتر و بهتر به گوش جهانیان برسانیم. بالا رفتن سکو با در دست داشتن پرچم ایران بهترین حس زندگی ام است و آن لحظه برای من ارزش خاصی دارد.»
طاهری بیان می‌کند: «دوست دارم رانندگان دیگری از ایران در مسابقات بین المللی شرکت کنند و دلم نمی‌خواهد اولین و تنها راننده ایرانی باشم و حقیقتا از آن تیتر خوشم نمی‌آید و زمانی که در اخبار می‌گویند اولین و تنها راننده ایرانی دلگیر می‌شوم چرا که دوست ندارم اولین و تنهاترین باشم دلم می‌خواهد 10 ایرانی دیگر با من باشند و با یک تیم بزرگ ایرانی در مسابقات سطح بالا حضور یابیم و به دنیا نشان دهیم که ما ایرانی‌ها لیاقت و استعداد این را داریم و می‌توانیم در مسابقات سطح بالای اتومبیلرانی شرکت کنیم. هیچ دلیلی وجود ندارد که ما ایرانی‌ها نتوانیم به بهترین جایگاه در اتومبیلرانی برسیم و نباید این موضوع برای جهانیان سورپرایز بزرگی باشد. ما باید بپرسیم که چرا تاکنون نتوانستیم به این جایگاه برسیم؟ یا چرا تاکنون کسی نبوده؟ این موضوع برای من اهمیت زیادی دارد.»
قطعاً این پایان راه نخواهد بود
او که اهداف بزرگی در سر دارد در مورد اهدافش این گونه صحبت می‌کند: «مسیر طولانی در پیش دارم و اهداف بزرگتری در سر دارم. مثال معروفی وجود دارد که می‌گوید در هنگام هدف باید کمی بالاتر نشانه بگیری، من همیشه بالا تر نشانه گرفتم. یک مقصد و هدفی برای خودم تعیین می‌کنم و ممکن است در لحظه اول امکان پذیر نباشد اما تمام تلاشم را می‌کنم به آن برسم. اهل وقت تلف کردن نیستم. خودرویی که دارم برای 15 سال پیش است و در این گرمای هوا کولرش کار نمی کند، سرمایه ام را می‌گذارم و جایی که ارزش دارد هزینه می‌کنم و پا پس نمی کشم.»
این جوان ایرانی بیان می‌کند: «قصد ندارم از خودم تعریف کنم بلکه هدفم این است آن افرادی که دوست دارند مسیر من را ادامه دهند بدانند که نباید هیچ موضوعی جلودار رسیدن به هدف مورد نظرشان باشد. بعضی‌ها می‌گویند هزینه این رشته بالاست و نمی توان از پس آن برآمد اما من معتقدم که تمام این حرف‌ها بهانه است چرا که من هم زورم نمی رسید و نمی توانستم هزینه کنم اما تمام این مسائل به اراده بستگی دارد. همه هدف‌ها سختی‌های خودش را دارد اما رسیدن به نتیجه بسیار شیرین است.»
طاهری با اراده‌ای قوی تر در مورد برنامه‌هایش می‌گوید: «برنامه آینده ام این است که در مسابقات «لمان» فرانسه که یک مسابقه 24 ساعته بزرگ به حساب می‌آید، شرکت کنم و حضور در این مسابقه آرزوی من است و تمام تلاشم این است تا به این موضوع برسم. در سال آینده امیدوارم در مسابقاتی که شبیه به فرمول یک است شرکت کنم. در حال صحبت با تیم‌ها هستم و در صورت حمایت مالی از کشورم در مسابقات «ناسکار» امریکا حضور خواهم یافت چرا که «ناسکار» امریکا مسابقات به روزتری است و ماشین‌های پرقدرت تری در این مسابقات حضور دارند و شرط حضور در آن حمایت مالی است .امیدوارم که بتوانم از سوی برندهای ایرانی مورد حمایت قرار بگیرم.»
آرزوهای بزرگ و کوچک برای ایران و ایرانی
او می‌افزاید: «یک آکادمی در دبی راه اندازی کردم و آرزویم این است که بتوانم این آکادمی را در ایران تأسیس کنم. دوست دارم این تجربه را در اختیار دیگران قرار دارم چرا که وظیفه هر فردی است که تجربیاتش را به دیگران انتقال دهد. البته برخی‌ها معتقدند که این تجربه من است اما من به این موضوع اعتقاد ندارم و دوست دارم همه از این تجربیات استفاده کنند مخصوصاً هموطنانم. می‌توانم آموزش‌های خوبی بدهم تا این مسیر برای سایر هموطنانم باز شود. امیدوارم روزی مسابقات بین المللی در ایران برگزار شود چرا که امکانش وجود دارد و کشور ما به دلیل جاذبه‌های زیاد پتانسیل بالایی در برگزاری مسابقات بزرگ اتومبیلرانی دارد.
آشنایی با سری مسابقات «ناسکار»
مسابقات «ناسکار» با بیش از 3 کلاس در سراسر جهان طرفداران بسیاری را نسبت به مسابقات فرمول یک به خود جلب کرده است. واژه ناسکار به معنای انجمن ملی برای سرمایه‌گذاری مسابقات اتومبیلرانی است. بر اساس قوانین، در این مسابقات مسیر مشخصی به صورت رفت و برگشت با حداکثر سرعت در نظر گرفته می‌شود و میانگین دو رقم ثبت شده به عنوان حداکثر سرعت رسمی یک خودرو محاسبه و ثبت می‌شود. با فراگیر شدن اتومبیل در میان اقشار متوسط جامعه در سال‌های پیش از جنگ جهانی دوم، مسابقات اتومبیلرانی غیر قانونی و خیابانی بتدریج به معضلی فراگیر در بسیاری از شهرهای امریکا مبدل شد. بسیاری از رانندگان بر این عقیده بودند که خودروهای کوچک و سریع گزینه بهتری برای تقویت و فرار از تعقیب پلیس هستند و از این رو تقویت خودروهای دست دوم ارزان قیمت برای شرکت در مسابقات خیابانی و سایر فعالیت‌های غیر قانونی، یکی از تفریحات نه چندان سالم جوانان امریکایی در سال‌های قبل از جنگ جهانی دوم محسوب می‌شد. از این رو به منظور نظم بخشیدن به این رقابت‌های غیر قانونی و خطرناک، بتدریج مسابقاتی در سال 1948 برگزار شد. یکی از مکانیک‌های با تجربه به نام «بیل فرانس» که سابقه شرکت در برخی از این رقابت‌ها را در کارنامه‌اش داشت، برای نظم بخشیدن و منسجم کردن مسابقات مختلف دست به کار شد و با جلب نظر سایر فعالین مسابقات، قوانین پایه‌ای رقابت‌های «ناسکار» را شکل داد. در شرایطی که کمپانی های خودروسازی امریکا قادر به ساخت محصولات سریع و ارزان قیمت برای شرکت در مسابقات «ناسکار» نبودند، هواداران خواستار حضور سریع خودروهای پیشرفته خیابانی در پیست رسمی شدند و بدین ترتیب اولین دوره رقابت‌های «ناسکار» بدون حضور اتومبیل‌های صنعت خودروسازی در سال 1948 برگزار شد. در آن دوران اعمال تغییرات روی خودروها با هدف افزایش کارآیی و ایمنی مجاز بود و بدین ترتیب رقابت پایان ناپذیر از خودروهای خیابانی آغاز شد. طولی نکشید که محبوبیت «ناسکار» مرزهای جغرافیایی را هم درگیر این رقابت کرد و اولین مسابقه بیرون مرزی «ناسکار» در سال 1952 و در خاک کشور کانادا در مسیر 800 متری در نزدیکی آبشار نیاگارا برگزار شد. دوام فنی مناسب خودروها از ابتدا به عنوان یکی از مهم‌ترین اصول رقابت‌های «ناسکار» به حساب می‌آمد، از این رو خودروهای شرکت کننده 1952 طول پیست را 200 دور می‌پیمودند تا شرایط برای تفکیک خودروهایی که به روش‌های اصولی و غیراصولی تقویت شده بودند، فراهم شود. مشهورترین رقابت‌های «ناسکار» به کلاس‌های مختلفی دسته‌بندی می‌شود که به دسته «اسپرینت کاپ» مشهور است. از میان 36 رقابت «ناسکار» این مسابقه جزو پرطرفداران کلاس اتومبیلرانی به حساب می‌آید. فصل «اسپرینت کاپ» در طول 10 ماه در سال برگزار می‌شود. جیمی جانسون در سال‌های اخیر با کسب 5 عنوان قهرمانی پی در پی از سال 2006 تا 2010 مرد شکست ناپذیر و افسانه‌‌ای «اسپرینت کاپ» به حساب می‌آید. کمپانی «نکست تله» حمایت مالی این رقابت‌ها را برعهده گرفته است و بدین ترتیب نام رسمی جام این رقابت به «نکس تله کاپ» تغییر یافت. در سال 2011 قوانین مربوط به مرحله تعیین خط هم چون امتیازدهی بر اساس رقابت‌های «ناسکار» تغییر کردند، در روش جدید به کلیه رانندگان اول تا چهل و سوم به ترتیب چهل و سه امتیاز تعلق می‌گیرد اما بالاترین امتیاز‌ها از آن رانندگان سریع خواهد بود. کلاس پر طرفدار زیرمجموعه مسابقات «ناسکار» سری رقابت‌های «نیشن واید» است، در این رقابت که از نظر جوایز مادی و مسابقه‌ای در سطح پایین‌تری نسبت به رقابت‌های «اسپرینت کاپ» قرار می‌گیرد، شماری از رانندگان جوان‌تر با حضور در این کلاس به کسب تجربه برای حضور در «اسپرینت کاپ» می‌پردازند. سومین کلاس زیرمجموعه «ناسکار» رقابت‌های مخصوص وانت‌های تقویت شده است که در سطح ملی برگزار می‌شود. سابقه این اتومبیل‌های جذاب به سال 1995 باز می‌گردد. مسابقات «ناسکار» در کلاس‌های دیگری هم برگزار می‌شود که این کلاس‌ها از اهمیت کمتری نسبت به کلاس‌های اشاره شده برخوردارند.