رویداد۲۴- سپیده اجلالی: چندی پیش رئیس مرکز تحقیقات
سوختگی دانشگاه علوم پزشکی ایران اعلام داشت که خودسوزی در ایران در حال
افزایش است و سالی ۳۰ هزار بیمار بر اثر سوختگی بستری می‌شوند، در حالی
فقط هزار و ۳۵۰ تخت سوختگی در کل کشور وجود دارد.
فاطمی با بیان اینکه ایران در سال ۳۰ هزار
بیمار سوختگی دارد، گفت: این آمار نسبت به جمعیت ایران بسیار بالاست، زیرا
این ۳۰ هزار نفر بیماران بستری هستند که سوختگی‌های شدید و وسیع داشتند.
او با اشاره به افزایش خودسوزی در کشور
گفت: خودسوزی در برخی استان‌ها مانند ایلام، کردستان، کرمانشاه، سیستان و
بلوچستان و شمال خوزستان بسیار شایع است و جزو فجیع‌ترین نوع سوختگی‌ها
حساب می‌شود. افرادی که خودسوزی می‌کنند به علت اینکه درصد بالایی از
بدنشان می‌سوزد، بیشتر از دیگر بیماران در معرض مرگ و میر هستند.
پیداست که با توجه به مصاحبه اخیر
محمدجواد فاطمی، رئیس مرکز تحقیقات سوختگی دانشگاه علوم پزشکی ایران، آمار
خودسوزی در ایران به ویژه در شهرهای گرم و خشک افزایش یافته است.
در تشریح تفضیلی همین امر
لیلا ارشد، مددکار اجتماعی و مدیر مؤسسه خانه خورشید، به خبرنگار
دیده بان ایران گفت:
به طور معمول در شهرهای ایلام و کردستان و سیستان و بلوچستان میزان خودکشی
ها و خودسوزی ها زیاد بوده است به طوری که ایلام به اولین شهر در دنیا در
خصوص میزان خودکشی(به ویژه در زنان) مبدل شد.
وی ادامه داد: خودسوزی جزء بدترین و
دشوارترین نوع خودکشی محسوب می شود و فردی که اقدام به خودسوزی می کند در
واقع فرد با این اقدام، عمق درد خود را بدین وسیله بروز می دهد.
این جامعه شناس در رابطه با کنترل این نوع
آسیب اجتماعی بیان کرد: بنده معتقدم در وهله اول لازم است گروهی از
روانشناسان و جامعه شناسان کشور به تحقیق و پژوهش این نوع از آسیب اجتماعی
بپردازند تا آنگاه تصمیم گیری برای کنترل این آسیب صورت گیرد. البته از
عمده دلایل افزایش خودسوزی در این مناطق می توان شرایط نامناسب اقتصادی،
شرایط نامناسب جوی و خشکی هوا، آلودگی به مین، بیکاری و شرایط نامناسب
اشتغال در این مناطق نام برد.
ارشد همچنین خاطرنشان کرد: کم بودن میزان
امید به زندگی و تحصیلات، نداشتن مهارت های اجتماعی کافی مانند ارتباط بین
فردی، رابطه خلاق و خودشناسی نیز از عوامل انجام خودسوزی است.
مدیر مؤسسه خانه خورشید گفت: از عمده
دلایل کاهش این آسیب اجتماعی فرهنگ سازی کردن آن است و رسانه ها نقش به
سزایی در این امر را دارند. مقداری از آموزش و جلوگیری از این امر برعهده
خانواده و آموزش و پرورش است چراکه اگر خانواده ای در درون خود نحوه مبارزه
با مشکلات را به فرزندان خود آموزش دهد و همچنین رسانه ها و آموزش و پرورش
نیز به یاری خانواده ها بشتابند در جامعه کمتر با این قبیل مسائل مواجه
خواهیم بود.
این فعال زنان در پایان بیان کرد: 3 مرحله
جهت جلوگیری یا پیشگیری از این قبیل آسیب ها وجود دارد. اولین شیوه این
است که به تمامی افراد جامعه به دور از موقعیت و زمان و مکان آموزش های
پیشگیری از آسیب های اجتماعی داده شود و همچنین مهارت های مراقبت از خود و
یا مقابله با مشکلات را آموزش می دهیم.
دومین مرحله این است که در مدارس و به طور
کلی در سطح شهر به شناسایی افرادی که با خلاء های روحی و روانی مواجه
هستند و یا در گذشته در خانواده تحت آزار و اذیت قرار گرفته اند اقدام کنیم
و به درمان و مشاوره آن ها بپردازیم.
و سومین مرحله نیز همان روشی است که
امروزه جامعه با آن سر و کار دارد. پس از انجام گرفتن کار و رخ دادن حادثه و
آسیبی به جامعه ، آنگاه به فکر راه چاره و حل آن می پردازیم که این روش،
روش چندان مناسبی جهت کاهش آسیب های اجتماعی در جامعه نیست.
باید توجه داشت که در جامعه ای که این 3
مرحله انجام شود، قطعا در آن جامعه روند بروز و ظهور آسیب های اجتماعی کند و
کاهش می یابد فلذا باید این 3 مرحله در دستور کار سلامت جامعه قرار گیرد.