گزارش رویداد۲۴ از رفتار سیاسی رقبای احتمالی روحانی در انتخابات 96
برنده رقابت جلیلی و احمدی نژاد کیست؟
رقیب حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری96 چه کسی است؟ آیا محمود احمدی نژاد به رقابت جدی با حسن روحانی می اندیشد؟ اعلام کاندیداتوری غیررسمی و زودهنگام سعید جلیلی چه معنایی دارد؟ تحرکات انتخاباتی محمد باقر قالیباف با چه هدفی صورت می گیرد؟ برای پاسخ به این سوالات باید محاسن و معایب ورود هر کدام از این شخصیت های سیاسی به رقابت با حسن روحانی را بررسی کرد.
رویداد۲۴- رقیب حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری96 چه کسی است؟ آیا محمود احمدی نژاد به رقابت جدی با حسن روحانی می اندیشد؟ اعلام کاندیداتوری غیررسمی و زودهنگام سعید جلیلی چه معنایی دارد؟ تحرکات انتخاباتی محمد باقر قالیباف با چه هدفی صورت می گیرد؟ برای پاسخ به این سوالات باید محاسن و معایب ورود هر کدام از این شخصیت های سیاسی به رقابت با حسن روحانی را بررسی کرد.
در نگاه اول به نظر می رسد از بین قالیباف،احمدی نژاد و سعید جلیلی احتمال حضور محمد باقر قالیباف به صحنه انتخابات ریاست جمهوری آینده کمتر از دو نفر دیگر است.
قالیباف به دلیل اینکه در حافظه کوتاه مدت مردم ایران از روحانی شکست خورده به راحتی حاضر نخواهد بود دوباره و با همان رقیب دست و پنجه نرم کند.
با این وجود به نظر می رسد حضور سعید جلیلی در انتخابات آینده و رقابت وی با حسن روحانی محتمل تر از احمدی نژاد خواهد بود.
نکته مهم در این زمینه این است که جلیلی که در سال92 به موفقیت خاصی نرسید چرا و به چه دلیلی و به چه استراتژی قصد دارد در انتخابات ریاست جمهوری آینده حضور پیدا کند.
مذاکره کننده سابق هسته ای کشورمان همواره نشان داده در فضای سیاسی کشور به صورت چراغ خاموش حرکت می کند و همواره روی توده ای کردن فضای انتخابات و اقدامات جریان ساز برنامه ریزی می کند.
با این وجود جلیلی به سه دلیل مهم قصد دارد در انتخابات آینده حضور پیدا کند و سه سناریو برای حضور خود تدوین کرده است.
دلیل نخست حضور جلیلی در انتخابات آینده این است که وی احساس می کند اگر در انتخابات ریاست جمهوری92 اندکی با برنامه تر حضور پیدا کرده بود می توانست با حسن روحانی به دور دوم انتخابات برسد و در آنجا حسن روحانی را شکست دهد.
این احساس همواره و در طول سه سال گذشته همراه جلیلی بوده و هیچ گاه از ساحت فکری وی دور نشده است.
به همین دلیل وی با علم به اینکه راه بسیار دشواری برای رسیدن به ریاست جمهوری در پیش دارد تلاش می کند با اعلام کاندیداتوری زود هنگام خود با برنامه ریزی بلند مدت تا خرداد96 زمینه توده ای کردن فضای انتخابات را از هم اکنون مهیا کند.
دلیل دوم حضور جلیلی در انتخابات آینده، موفقیت تیم مذاکره کننده هسته ای دولت حسن روحانی به رهبری محمد جواد ظریف بوده است.
شاید هیچ کس به اندازه جلیلی از اینکه محمدجواد ظریف مشکل لاینحل هسته ای را یک شبه حل کرد نگران و ناراحت نیست.
بدون شک سیاست های جلیلی در حین مذاکرات هسته ای سبب کش دار شدن مذاکرات در گذشته شده بود.
نکته ای که در مناظرات انتخاباتی سال92 نیز از سوی رقبای جلیلی برعلیه وی به کار برده شد.
محسن رضایی در مناظرات انتخابات ریاست جمهوری در پیشگاه میلیون ها ایرانی به صراحت عنوان کرد که زمینه توافق در «مذاکرات بغداد» مهیا شده بود اما عدم توانایی جلیلی در مدیریت مذاکرات مانع از این مهم شده بود.
از سوی دیگر علی اکبر ولایتی با انتقاد از مشی جلیلی در مذاکرات عنوان کرد وی به جای استفاده از حربه های سیاسی در مذاکرات صرفأ به سخنرانی و نطق می پرداخته است.
همین انتقادات کافی بود که افکار عمومی سعید جلیلی را یکی از موانع مهم به توافق نرسیدن ایران و قدرت های جهانی در پرونده هسته ای قلمداد کنند.
این در حالی است که سیاست های هنرمندانه محمد جواد ظریف در به نتیجه رساندن مذاکرات جلیلی را بیشتر تحت فشار قرار داده بود.
در نتیجه یکی از دلایل حضور جلیلی در انتخابات ریاست جمهوری آینده دفاع از عملکرد خود در مذاکرات هسته ای و سیاه نمایی سیاست های قدرت های جهانی در این زمینه خواهد بود.
جلیلی هیچ گاه دوست نداشته تحت الشعاع محمد جواد ظریف قرار بگیرد.
دلیل سوم حضور جلیلی در انتخابات به فقدان کاندیدای تأثیرگذار در اردوگاه اصولگرایی باز می گردد.
اصولگرایان که به هیچ عنوان از حسن روحانی و برخی سیاست هایش مانند درهای باز جهانی دل خوشی ندارند به دنبال به صحنه کشاندن یک شخصیت هم وزن سیاسی در مقابل روحانی هستند.
با این وجود محمود احمدی نژاد و حضور و یا عدم حضورش در انتخابات ریاست جمهوری آینده را باید سرنخ بسیاری از استراتژی های اصولگرایان قلمداد کرد.
احمدی نژاد مدت هاست در یک حالت «خیز سیاسی» قرار گرفته و به دور خود حصارهای محسوس و نامحسوس خودخواسته کشیده تا از تیررس منتقدان در امان بماند.
احمدی نژاد هم اکنون حکم یک «فنر» را دارد که هر لحظه احتمال پرتاب شدن وی وجود دارد.
با نگاهی به عقبه و گذشته احمدی نژاد می توان به این نتیجه رسید که وی هر زمان که سکوت اختیار کرده و اهدافش برای دیگران نامشخص بوده است در نهایت با یک جنجال بزرگ نیت پنهان خود را آشکار کرده است.
احمدی نژاد همواره افکار عمومی را متوجه مسیری خاص می کند، اما در نهایت یک مسیر دیگر را برای رسیدن به اهداف خود انتخاب می کند و باعث گمراهی افکار عمومی می شود.
از سوی دیگر با تأمل و دقت در اخباری است که گاه و بی گاه در رسانه های مختلف درباره احمدی نژاد مطرح می شود و سپس توسط وی،دفترش و یا یکی از نزدیکان وی تکذیب می شود می توان به سرنخ های مهمی درباره برنامه آینده وی پی برد.
اغلب این اخبار در ابتدا به جنبه های منفی از احمدی نژاد و اقدامات وی پرداخته است، اما در نهایت و با تکذیبی که به صورت تعمدی از جانب دفتر وی صورت می گیرد به نوعی پاکیزه و پاستوریزه می شود و به افکار عمومی این گونه القا می شود که مخالفان احمدی نژاد قصد مخدوش کردن چهره وی را دارند.
در نتیجه این اخبار در نهایت به بزرگ کردن و مظلوم نمایی از چهره احمدی نژاد منجر می شود.
به نظر می رسد تیم رسانه ای وی برنامه بلند مدتی برای احیای چهره احمدی نژاد و خنثی کردن تمام انتقاداتی که از وی صورت می گیرد در نظر گرفته است.
در شرایط کنونی تیم رسانه ای احمدی نژاد به افکار عمومی چنین القا می کند که احمدی نژاد عطای سیاست را به لقای آن بخشیده و گوشه عزلت برگزیده است.
این چنین سکوت و عزلت نشینی از روی تعمد است.
وی تلاش می کند خود را حاشیه نشین و راکد جلوه دهد تا رقبا نتوانند حرکات بعدی وی و همراهانش را پیش بینی کنند و فرصت نداشته باشند برای برنامه های وی چاره اندیشی کنند.
احمدی نژاد هم اکنون به مانند بازیگردان صفحه شطرنجی است که هیچ گونه حرکتی نمی کند و تنها به نظاره صحنه بازی نشسته است.
در نتیجه رقبا نمی دانند در ذهن این بازیگردان چه می گذرد.بازی نکردن،خلاف قاعده بازی شطرنج است اما وی به این بی قانونی تن می دهد که به اهداف بلند خود دست پیدا کند.
با این وجود در شرایط کنونی این سوال مهم مطرح می شود که در صورتی که جلیلی و احمدی نژاد به صورت همزمان در انتخابات آینده حاضر شوند چه اتفاقی رخ می دهد.
در پاسخ به این سوال باید سه احتمال را در نظر گرفت.
نخست اینکه جلیلی با جریان سازی زود هنگام و با دوقطبی کردن فضای انتخابات حسن روحانی را به صورت جدی به چالش بکشد.
در چنین شرایطی اصطکاک سیاسی بین دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا به بالاترین میزان خود در ده های اخیر خواهد رسید.
از یک سو اصلاح طلبان و طیف های میانه رو از تمام تلاش خود را عدم موفقیت جلیلی استفاده خواهند کرد و از سوی دیگر طرفداران جلیلی به صورت همه جانبه به انتقاد از سیاست های دولت حسن روحانی و اصلاح طلبان خواهند پرداخت.
سناریو دوم جلیلی که سناریو پیچیده ای خواهد بود شبیه سازی احمدی نژاد است.جلیلی به احتمال زیاد تلاش خواهد کرد خاطره جریان سازی احمدی نژاد در سال84 را برای مردم ایران زنده کند.
جلیلی به دنبال این است که خود را فردی مردم دوست و وطن پرست جلوه بدهد و به شکلی رفتار کند که مردم احساس کنند یک قهرمان ملی جدید ظهور کرده که هیچ گونه خصوصیات منفی احمدی نژاد در او وجود ندارد اما می تواند به آرمان های احمدی نژاد که خود موفق به اجرایی کردن آن نشد جامه عمل بپوشاند.
مسأله در این زمینه هنگامی پچیده می شود که جلیلی برای پیشبرد برنامه های خود در انتخابات آینده از احمدی نژاد نیز کمک می گیرد.
بدون شک حضور همزمان جلیلی و احمدی نژاد در انتخابات در نهایت به سود جلیلی تمام خواهد شد.
دلیل این مسأله نیز این است که افکار عمومی در چنین شرایطی دست به مقایسه می زند و در نتیجه اقدامات منفی گذشته احمدی نژاد سبب تطهیر سیاسی جلیلی برای ریاست جمهوری می شود.
سناریو سوم جلیلی اما زمانی اتفاق می افتد که محمد باقر قالیباف و یا در حالتی بعیدتر علی لاریجانی وارد رقابت های انتخاباتی شوند.
در چنین شرایطی جلیلی تلاش خواهد کرد خود را کاندیدی متمایز نسبت به دیگران جلوه بدهد و همین تمایز می تواند برگ برنده وی برای رسیدن به هدف از پیش تعیین شده باشد.
سابقه تاریخی نشان داده که افکار عمومی هرگاه بین دو شخصیت نزدیک به هم دچار تردید شوند به شخص سومی رأی می دهند که با دیگران متفاوت باشد.
وای دروغ گفتید اونم دولت راست گویان