آنچه آیپک در مورد مذاکرات بایدن با ایران به کنگره میگوید
هاآرتص، چاپ تل آویو در مطلبی به قلم بن ساموئلز نوشت: کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل، با نفوذترین گروه لابی طرفدار اسرائیل در واشنگتن، شاید مهمترین نماد سیاسی برای مخالفت با توافق هستهای ۲۰۱۵ ایران بود و منابع قابل توجهی را برای کاهش حمایت از توافق دولت اوباما اختصاص داد. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر وقت اسرائیل نیز به شدت این توافق را مورد انتقاد قرار داد.
در حالی که با تلاش دولت بایدن برای احیای توافق پس از خروج یکجانبه دونالد ترامپ، رئیس جمهور وقت آمریکا از این توافق در سال ۲۰۱۸، آیپک به طرز آشکاری جایگاه پایین تری نسبت به قبل دارد، اما همچنان مخالفتش را با احیای توافق حفظ کرده است.
مقامات این گروه اعلام کرده اند که با ورود مجدد به برجام بدون توجه به ایرادات کلیدی آن مخالف هستند. مارشال ویتمن، سخنگوی آیپک میگوید: دولت و اعضای کنگره به خوبی دیدگاههای ما را میشناسند. ما همچنان از دولت بایدن میخواهیم که جامعه بین المللی را در افزایش فشار دیپلماتیک و اقتصادی بر ایران برای پایان دادن به تلاش هایش در راستای دستیابی به سلاح هستهای رهبری کند.
بر اساس یک یادداشت که در کاپیتول هیل منتشر شد و به دست هاآرتص رسید، آیپک از اصولی حمایت میکند تا مذاکرات با ایران کارآمد باشند.
نکته اول این است که نباید به ایران اجازه داد که به توانایی سلاح هستهای دست یابد و آمریکا باید تأکید کند که نمیتواند ایران را به عنوان یک کشور آستانه هستهای بپذیرد. واشنگتن باید به سادگی به دنبال بازدارندگی ایران از برداشتن گامهای نهایی برای دستیابی به سلاح هستهای باشد. آیپک خاطرنشان میکند که ایران سابقه استفاده از مذاکرات را برای متوقف کردن زمان دارد. پس نباید طوری رفتار کنیم که تهران تصور کند مذاکرات میتواند تا بی نهایت ادامه داشته باشد.
آیپک سپس استدلال میکند که ایران اگر برنامه خود را متوقف نکند باید با فشارهای فزایندهای مواجه شود. به زعم آیپک، بر اساس سوابق، ایران فقط در صورت مواجهه با فشارهای اقتصادی تهدیدکننده رژیم یا تهدید معتبر نیروی نظامی امتیاز میدهد. هیچ یک از این شرایط امروز وجود ندارد.
لابی طرفدار اسرائیل همچنین استدلال میکند که به دلیل عدم اجرای کامل تحریم ها، تسهیلات اقتصادی برای ایران فراهم شده است. در این یادداشت آمده است: ادراک ایران از خروج آمریکا از افغانستان، همراه با پاسخهای محدود ایالات متحده به حملات تهران به منافع آمریکا در منطقه، اعتبار پاسخ قهرآمیز آمریکا به تشدید تنشهای هستهای ایران را تضعیف کرده است.
این گزارش ادامه میدهد که کاهش محدودیتها بر برنامه هستهای ایران غیرقابل قبول است. این یادداشت مستقیماً به اصطلاح «توافق کمتر برای کمتر» که طبق گزارشها، دولت بایدن پیش از دور اخیر مذاکرات که در وین به پایان رسید، در حال بررسی آن بود، حمله میکند. آیپک این رویکرد را بهعنوان نقص مهلک و چیزی که باید کاملاً رد شود، توصیف کرده است.
در نهایت، آیپک میگوید نگرانیهای بازرسان آژانس بینالمللی انرژی اتمی باید برطرف شود و امتناع تهران از همکاری هم اختیارات آژانس بینالمللی انرژی اتمی و هم مشروعیت معاهده منع گسترش سلاحهای هستهای را تضعیف میکند. این یادداشت همچنین از دولت بایدن میخواهد تا برای صدور قطعنامهای در شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی به منظور محکوم کردن ایران و ارجاع تخلفات تهران به شورای امنیت سازمان ملل، فشار بیاورد.
علیرغم تشابهات بین آنچه آیپک مطرح کرده با موضع دولت اسرائیل، ویتمن میگوید که موضع آیپک به طور مستقل و بدون هماهنگی با هیچ سازمان یا نهاد خارجی ایجاد شده است.
قانون اول حفرهها
تلاشهای آیپک در حالی صورت میگیرد که مقامات امنیتی، سیاسی و اطلاعاتی سابق اسرائیل در انتقاد از دولت ترامپ به دلیل خروج از توافق و کمپین فشار حداکثری آن بر ایران جرات بیشتری پیدا کردهاند. علاوه بر این، یهودیان آمریکایی عمدتاً حمایت خود را از توافق و مدیریت روابط آمریکا با ایران توسط جو بایدن اعلام کرده اند.
نظرسنجی اخیر GBAO که به سفارش جی استریت انجام شد، نشان داد که ۶۹ درصد یهودیان آمریکایی از ورود مجدد به توافق و ۶۵ درصد از ادامه تلاشهای دیپلماتیک حمایت میکنند.
جرمی بن آمی، رئیس جی استریت میگوید: نتایج نظرسنجیها به معنای به رسمیت شناختن این موضوع است که توافق قبلی مؤثر بوده و موضع اکثریت یهودیان بین سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ درست بوده است. بنابراین، موضعی که آیپک و نخست وزیر وقت، بنیامین نتانیاهو و دولت ترامپ اتخاذ کردند، اشتباه بود. این فقط آن چیزی نیست که ما فکر میکنیم، بلکه اکنون یک واقعیت تاریخی است که برجام کارساز بوده و ایران در قالب آن از امکان دستیابی به سلاح هستهای دورتر شد.
او میافزاید: این یک واقعیت است که تنها یک راه برای محدود کردن و پایان دادن به این تهدید بالقوه وجود دارد و آن دیپلماسی و توافق است. این ایده که یک شکل جادویی از حداکثر فشار یا شمشیربازی قرار است موثر باشد، کارساز نیست. ما دقیقاً به این نتیجه رسیده ایم و سعی داریم آسیبهایی را که مقامات ایجاد کرده اند، ترمیم کنیم. اما مقامات فعلی نیز مانند افراد مبتلا به فراموشی بدون توجه به زمینههای تاریخی عمل میکنند. بن امی میگوید: هدف باید یافتن زمینههای مشترک میان همهی طرفها باشد، به طوری که توقف برنامهی هستهای ایران در دستور کار قرار گیرد.
وی ادامه میدهد: ما در مسیر اشتباهی پیش میرویم. اولین قانون چالهها توقف حفاری است. اجازه دهید حداقل از بدتر شدن وضعیت از طریق دیپلماسی جلوگیری کنیم، سپس میتوانیم ببینیم آیا راهی برای ایجاد یک توافق بهتر وجود دارد یا خیر. در حال حاضر، مهمترین چیز این است که ایرانیها را از پیش رفتن در راهی که در آن هستند، بازداریم.
علیرغم تفاوتهای اساسی بین جی استریت و آیپک، آنها انتظار ندارند که درگیری بین نخستوزیر نفتالی بنت و بایدن مشابه آنچه بین نتانیاهو و باراک اوباما، رئیسجمهور وقت آمریکا بروز کرد، رخ دهد.
من فکر نمیکنم این اشتباه دوباره تکرار شود. در آن زمان، نخستوزیر اسرائیل به کنگره آمد تا با سیاست رئیسجمهور مستقر ایالات متحده مخالفت کند. این یک لحظه مهم بود که تفاهمات دو حزبی را در مورد روابط ایالات متحده و اسرائیل شکست. من فکر نمیکنم که دولت اسرائیل دوباره مرتکب چنین اشتباهی شود و این قطعاً درسی است که آموخته شده است. اما به هر حال، مخالفتها با توافق در اسرائیل و آمریکا ادامه دارد.
هفتمین دور مذاکرات غیرمستقیم روز جمعه در وین بدون هیچ نشانهای از پیشرفت پایان یافت. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا گفت که مذاکرات به این دلیل بدون نتیجه پایان یافت که به نظر میرسید ایران در انجام آنچه برای بازگشت به پایبندی به توافق اولیه لازم است، جدی نیست.
اگر مذاکرات در نهایت با شکست مواجه شود، بن آمی پیشبینی میکند که آیپک و دیگر نیروهای جنگطلب در هر دو دولت اسرائیل و آمریکا ممکن است برای تحریمهای یکجانبهتر یا دریافت مجوز در مورد نیروی نظامی فشار بیاورند.
با این حال، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد فشار حداکثری واقعاً برای متوقف کردن برنامه هستهای ایران موثر است. حتی به نظر میرسد این فشارها نتایج معکوس دارد.
بن آمی تصریح کرد: ما در کنگره با هر گونه تلاش یکجانبه برای ادامه مسیری که بی ثمر است و در نهایت تنش عمیقتری ایجاد میکند و به طور بالقوه ما را به سمت درگیری سوق میدهد، مخالفت میکنیم.