آینده سیاسی احمدینژاد چه خواهد شد؟/ او از یک شهروند عادی شدن هراس دارد
رویداد۲۴ آنچه از امروز احمدی نژاد در حاشیه صحنهی سیاست ایران مشاهده میکنیم بخصوص از میانه اسفند ماه به بعد شخصیتی فاقد هرگونه سمت و جایگاه دولتی در هر رده ایست. زمانیکه میزان حضور قانونی او در مجمع تشخیص مصلحت نظام به اتمام برسد با وجود عملکرد چند سال اخیر دیگر بعید است که او در دوره بعدی نیز حضور داشته باشد و پس از آن او یک شهروند کاملا عادیست دقیقا همان چیزی که از آن هراس دارد و از سال ۹۲ تاکنون برای بقای سیاسی و خبری خود تلاشهای نسبتا موفق، اما کم اثری داشته است.
او پس از پایان دوران ریاست جمهوری با انتشار منشور بهار که تلاش ناکام احمدی نژاد برای مانیفست سازی و تبدیل شدن به یک جریان اندیشهای بود سعی در ایجاد نوعی ساز و کار حزبی، اما بدون چارچوبهای رسمی را داشت که چندان شانس و مردم با او یار نبودند. حلقههای موسوم به حلقهی بهار از تجمع هوادار اندک او در شهرها و شهرستانها نیز به قول محمدمهاجری بیشتر اهل بزم اند تا اهل رزم! نتیجتا میتوان ادعا کرد که احمدی نژاد تنهاست، او نه آنقدر محبوبیت و توانایی اجماع سازی عمومی دارد که در مواقع حساس نقش نیم بند خاتمی در مباحث مربوط به آشتی ملی را بازی کند نه مورد تایید و اعتماد نظام است که دوباره در ساختار قدرت به او جایی بدهند، رد صلاحیت او نیز بنظر میرسد دیگر بصورت دائم العمر درآمده است.
او یک ولگرد سیاسی است، به همه جا ممکن است هجوم ببرد، هر حرفی را بزند، توهم توطئهی حصر و ترور داشته باشد و سفرهای تفریحی خارج از کشور برود و برای جلب توجه بیشتر امکان دارد حتی دست به رفتارهایی تندتر از قبل در مقابل نظام بزند. از سوی دیگر اگر احمدی نژاد تصور میکند این حرفها در حکومت دیگری به کار او میآید و آرزوی شکست جمهوری اسلامی را دارد که سخت در اشتباه است. صحبتهای اخیر او درباره بررسی احتمال محصور شدنش نیز بیشتر آرزوی احمدی نژاد است که دوباره به اخبار رسمی بازگردد و بعید نیست در روزهای آینده حرفهای بیشتری در این زمینه از او بشنویم.
او دیگر ایده و برنامهای برای آزمون و خطا و حتی جلب توجه جامعه نیز ندارد که بتواند طیفی و یا قشری و یا طبقهای را با خود همراه کند و در صورتیکه دولت رئیسی نیز بتواند برخی مشکلات خارجی و اقتصادی را حل کند دیگر امثال احمدی نژاد توان رقابت با حاکمیت را نخواهند داشت نتیجتا احمدی نژاد در ده سال آینده بازنشستگی را هر روز بیشتر احساس میکند و سن عددی او نیز به مرور اجازه تحرک سیاسی و اجتماعی را از وی سلب میکند.