فضای فکری مسئولان دولت با بدبختیها و مشکلات فاصله دارد/ فضای فکری مردم، فضای ناامنی اقتصادی است
رویداد۲۴ حشمت الله فلاحت پیشه درخصوص اظهارات رئیس مجلس شورای اسلامی و رئیسجمهور مبنی براینکه مشکلات اقتصادی فعلی به دولت روحانی بازمیگردد، گفت: یکی از بزرگترین بیماریهای مدیریت سیاسی در ایران این است که دولتها ناتوانیهای خودشان را در عمل به تعهدات و وعدههای انتخاباتی به گردن دولت گذشته میاندازند، خاص این دولت هم نیست در دولتهای گذشته هم کم و بیش این کار صورت گرفته است.
این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: اتفاقا همین عدم تحقق وعدهها و شعارها از سوی مسئولان باعث سرخوردگی میان مردم و اعتراض همیشگی در محافل سیاسی و رسانهای در ایران بوده و هست که چرا سیاستمداران هنگام انتخابات وعدههای کلان میدهند، اما زمانی که به قدرت میرسند، گناه ناکارآمدی خودشان را گردن پیشینیان میاندازند؟ به همین دلیل در زمان انتخابات سیاستمدارن ایرانی آمدند یک فکر تازه کردند؛ وعدههای ۱۰۰ روزه را مطرح کردند که به ویژه در طول حداقل ۳ دوره اخیر انتخابات ریاست جمهوری در ایران ما از کاندیدا این وعدهها را زیاد شنیدهایم.
وی ادامه داد: بر اساس نگرش تازهای که شکل گرفت، کاندیداها آمدند چند نوع وعده بر مبنای زمانبندی ارائه کردند؛ یک برنامه کوتاهمدت که ۱۰۰ روزه نام گرفت، میانمدت که بر اساس بودجه یکساله نوشته میشود و یک برنامه بلند که اتفاقا ابتکار خوبی بود. اما این وعدهها هم همچون وعدههای انتخاباتی دیگر خدمتی به ملت ایران نکرد و به یکی از بدیهای سیاست ایران تبدیل شد.
فلاحتپیشه یادآور شد: کاندیدهها وعده میدادند طی ۱۰۰ روز سیاستهای جدید و بسیاری از معضلات اصلی اقتصادی را به کنترل درمیآورند، سپس در برنامههای میانمدت که یکساله هستند اقتصاد کشور را در شرایط پایداری قرار میدهند و بعد از آن وعدههای مدینه فاضلهای بیان میکنند که رأی بیاورند، اما متاسفانه این وعدههای ۱۰۰ روزه در دولتهای اخیر محقق نشد و علاوه بر آن وعدههای میانمدت به نتیجه نرسید و در وعدههای بلندمدت هم مشاهده میکنیم هر سال اوضاع اقتصادی کشور غیرقابل دفاعتر میشود.
بیشتر بخوانید: مقصر جلوه دادن دولت قبلی نشانه ناکامی دولت سیزدهم در مسائل اقتصادی است/ دولت و مجلس پاسخگوی افکار عمومی باشند
وی افزود: در دولت آقای رئیسی همین اتفاق افتاده و مشاهده میکنیم خود ایشان و اغلب کاندیداهایی که در کنار ایشان مناظره میکردند و امروز جزو دولت هستند هر کدام از آنها به تنهایی وعده بازسازی ایران و پایداری اقتصادی را در ۱۰۰ روز اول دادند که تا امروز نه تنها در طول ۱۰۰ روز اول بلکه در ۲۵۰ روز هم نتواستند این مشکلات را تعدیل کنند و حتی مشکلات دیگری به اقتصاد کشور وارد شده است. اعتقادم بر این است در این وسط روز از نو برای مردم و روزی از نو برای سیاستمداران است، چراکه سیاستمداران ضرری نمیکنند؛ بالاترین حقوقها و ارتقاءها را میگیرند.
این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه امروز مسابقه سخنرانی خوب بین مسئولان دولت و مجلس راه افتاده است و همه وعدههای خوب را مطرح میکنند، گفت: بخشی از این خوبی انداختن گناه مشکلات بر گردن دولت گذشته است درصورتی که یک واقعیتی وجود دارد به هر حال دولت جدید، دولتی است که بر بستر نوعی یکدستی مدیریتی-سیاسی روی کار آمد یعنی عملاً ما مشاهده میکنیم یک مجلسی همسو با دولت وجود دارد و ساختارهای مختلفی که خارج از دولت کار میکنند، کاملا همسو با دولت هستند.
وی یادآور شد: یکسری نهادهایی که بعد از انقلاب شکل گرفتند، میراثدار مصادرات اوایل انقلاب بودند که در حال حاضر بزرگترین منابع مالی بیرقیب در کشور را در اختیار دارند و در دولت آقای رئیسی صاحب منصب هستند، حال چه موقع قرار است به کمک مردم ایران بیایند؟
این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی افزود: اگر تا امروز به نوعی سیاستمداران گذشته را نامحرم میدانستند، امروز یک اجتماعی از محارم سیاسی باهم جمع شدند و باید این منابع را برای رفع مشکلات مردم به کار گیرند. من یک جمله میدانم و آن این است فضای فکری مسئولان دولت با بدبختیها و مشکلات یکسان نیست و فاصله دارد به همین دلیل مشاهده میکنیم در شرایط کاملا باثبات اقتصادی مسئولان وعدههایی را مطرح میکنند، سخنرانیهایی را ارائه میدهند و با یک رقیب فرضی به اسم دولت غایب درگیر میشوند و گاهی اوقات مشکلات را گردن دشمن خارجی میاندازند.
وی تاکید کرد: امروز فضای فکری مردم، فضای ناامنی اقتصادی است و روز به روز بیشتر به این نتیجه میرسند. اگر یک دستهبندی داشته باشیم، طبقات مولد در شرایط اقتصادی کشور امکان فضای مثبت اقتصادی را ندارند که همین امر یکی از بزرگترین فضاهای فرار سرمایه کشور به کشورهای دیگر را فراهم میکند. طبقات دیگر هم دلمشغول یکسری وعدههایی هستند که متاسفانه عملیاتی نمیشوند.
فلاحتپیشه گفت: تجربه نشان داده سخنرانی بزرگ سیاستمداران نوعی فرار از انجام کارها و مسئولیتهایی است که امروز هم این کار ادامه دارد.