رویداد۲۴ شری نجفی در یادداشتی درباره
طرح ساماندهی کودکان کار که از اول تیرماه شروع شده و مورد انتقادات بسیاری نیز از سوی فعالان اجتماعی و رسانه‌ای قرار گرفته است می‌نویسد:
ماشین وَنِ زرد رنگ سازمان بهزیستی در گرمای ظهر تهران سر چهار راه لم داده و منتظر شکاراست، اما این بار کمی با مهربانی. مددکار اجتماعی همراه راننده در این گرما کلافه هستند. خبری از کودکان کار نیست. از برچسب روی وَن عکس میگیرم " جلو میروم. مددکار محترمانه سلام کرده و می‌گوید اگر عکس واضح‌تری می‌خواهید از آن طرف بهتر می‌شود.
خودم را معرفی می‌کنم و می‌گویم روی ماشین نوشته شده کودکان آسیب دیده اجتماعی و شما مسئولیت دارید که این کودکانی را که از اجتماع آسیب دیدند به کجا ببرید و چه مشکلی از آن‌ها حل کنید؟
سر درد دل مددکار باز می‌شود. او می‌گوید: «به خدا خودمان هم می‌دانیم این کار‌ها فایده‌ای ندارد، اما به خاطر چندر غاز حقوق تو این ظل گرما مجبوریم بشینیم که این بچه‌های بدبخت رو سوار ماشین کنیم و حداقل روزی ۵ تا آمار بدیم. به من روزی ۸۰ تومن می‌دن و به راننده روزی ۳۵۰ تومن، باز مسئله‌ای نیست اگر بدونم کاری مفید انجام می‌دم راضیم، ولی احساس بدی دارم که نمی‌تونم مشکلی از این بچه‌ها حل کنم و مشکلی هم بهشون اضافه میشه. با اینکه من رفتار بدی ندارم، ولی همشون می‌ترسن و فرار می‌کنن»
گفتم می‌دانید بعد از گرفتن بچه‌ها چه جوری آن‌ها را ساماندهی می‌کنند که دیگر در خیابان نباشند؟
ادامه می‌دهد: «الان چند ساله این کار داره انجام میشه مگه این بچه‌ها دوباره نیومدن خیابون؟ این همه گرونی و بدبختی مگه میذاره آب خوش از گلوی این بچه‌ها بره پایین»
گفتم چند وَن در سطح تهران برای جمع آوری کودکان کار در نظر گرفته‌اند؟
می‌گوید: «حدود ۳۰ تا»
خداحافظی می‌کنم، صدایم می‌کند و می‌گوید "من حاضرم بخشی از وقتم رو در یک انجمن داوطلبانه بذارم که حداقل بدونم مفید هستم".
اما معاون اجتماعی سازمان بهزیستی می‌گوید آن‌هایی که از این طرح انتقاد می‌کنند برایشان مهم نیست که این کودکان مورد تجاوز قرار گرفته و یا تصادف می‌کنند!
گویا ایشان اولین بار است با این طرح روبرو می‌شوند و از نزدیک از زبان بچه‌ها می‌شنوند که دوست دارند به جای کار تحصیل کنند! و حتما از خطرات دیگر این کودکان در کارگاه‌های زیرزمینی و دور از چشم مردم اطلاعی ندارند که چه خطراتی کودکان را تهدید می‌کند!
گویا اساسا بهزیستی نباید کاری به حل مشکلات ریشه‌ای کودکان داشته باشد و ترجیح می‌دهد با این گونه طرح‌ها رسالتش را پیش ببرد.
آیا واقعا ایشان باور دارند که با این طرح‌های ساماندهی تکراری، می‌توان مطابق کنوانسیون حقوق کودک از حق کودکان کار دفاع کرد؟ آیا کودکانِ فقر باز هم باید منتظر راستی آزمایی مدیران درد نا آشنا باشند؟
آقای فرید می‌گوید طبق کنوانسیون حقوق کودکان باید ازاین کودکان دفاع کنیم. آیا به "ردِمرز" کودکان بی‌پناه در کنوانسیون حقوق کودکان اشاره‌ای شده؟ که در آیین‌نامه ساماندهی مورد نظر ایشان الحاقیه ردمرز را آورده‌اند؟!
فعال حوزه کودکان کار