قابلمه پزی نوعی آبگوشت پزی در قدیم بود که بیشتر طبقات نظیف‌تر و به تعبیر تهرانی‌های اون زمان، «ژیگولو»ها می‌پسندیدند و از آن می‌خوردند..
ویداد۲۴ در قابلمه پزی، گوشت کم چربی و یک بند انگشت دنبه گوسفندی و کمی نخود و سیب زمینی پوست نگرفته چهار پاره و در تابستان‌ها همراه یک چهارم گوجه فرنگی را در نوعی ظروف مسی در دار به شکل قوطی سوهان می‌ریختند که پشت و روی آن سفید کرده بود.
بیشتر بخوانید: طرز تهیه آبگوشت اصیل ایرانی + نکته های کلیدی
از مشهورترین قابله پز‌های تهران، «ممد سبزه میدونی» بود که در محله بازار بزرگ دکان داشت..
دیزی خور‌های قهار تهران که آبگوشت را با پیه زیاد و پرچربی دوست داشتند، ممد سبزه میدونی را حقه بازی می‌شناختند که برای آبی زلال و «بی مَرَق» (جعفر شهری بی مرق را بر وزن بی رمق، یعنی برق چربی روی آب دیده نمیشود میداند) از مشتری‌های بی نوا پول می‌تیغد!.