رویداد۲۴ علیرضا نجفی: تصویر ثبت شده در تاریخ ۱۵ آبانماه ۱۳۳۰ که دکتر حسین فاطمی پس از ترور نافرجام توسط مهدی عبدخدایی عضو سازمان فداییان اسلام در بیمارستان مداوا می‌شود.
دکتر حسین فاطمی مورد نفرت گروه‌های ارتجاعی بود. وی در تمام دوران حرفه‌ای زندگی خود بر جمهوری خواهی و دموکراسی تاکید می‌کرد و به همین دلیل شاه و طرفداران سلطنت از وی متنفر بودند. همچنین دموکراسی خواهی وی سکولار بود که این نیز نفرت و کین توزی فداییان اسلام را در پی داشت. فاطمه را می‌توان شبیه نهال کم جان دموکراسی خواهی و مدنیت در تاریخ ایران معاصر دانست که مظلومانه به شهادت رسید.
فاطمی روزنامه نگاری فساد ناپذیر بود. اشرف پهلوی بار‌ها خواست وی را تطمیع کند و نتوانست. همچنین روحیه‌ای رادیکال‌تر و تند‌تر از دکتر مصدق داشت. اولین بار که شاه از ایران خارج شد فاطمی از مصدق خواست تغییر نظام را اعلام کند و کشور را تبدیل به جمهوری کند. او در روزنامه اش شاه را «خائنی که می‌خواست کشور را به خاک و خون بکشد» نامید و به رضاشاه حملات تندی کرد.
همین امر باعث شده بود که محمدرضا پهلوی از وی کینه عجیبی داشته باشد و در واقع پس از کودتای ۲۸ مرداد تاکید موکد شاه بر یافتن و اعدام دکتر حسین فاطمی بود. در جریان کودتا، لات‌ها و اراذل حامی حکومت به خیابان ریختند و دفتر روزنامه باختر متعلق به دکتر فاطمی را آتش زدند.
دکتر فاطمی بار‌ها مورد سوء قصد و حمله قرار گرفت. یک بار در ۵ بهمن سال ۱۳۳۰ و در هنگام سخنرانی در مراسم سالگرد شهادت محمد مسعود (مدیر روزنامه مرد امروز) بر مزار او از سوی نوجوان چهارده ساله‌ای به نام محمد عبدخدایی که به گروه سازمان فدائیان اسلام منتسب بود، مورد اصابت گلوله قرار گرفت.
ضارب، ظاهراً قلب حسین را نشانه گرفته بود، اما گلوله به شکمش خورد و او را نقش بر زمین کرد و بار دیگر در زمان دادرسی و در ساعت ۲ بعداز‌ظهر روز ۲۲ اسفند سال ۱۳۳۲ در حضور رئیس کل شهربانى سپهبد مهدیقلى علوى مقدم، تیمسار بختیار و سرتیپ نصیرى فرمانده گارد شاهنشاهى، هنگام خروج فاطمی از ساختمان کاخ شهربانی در خیابان ملل متحد، که فرمانداری نظامی نیز در آن مستقر بود، مورد حمله گروه «جمعیت جوانمردان جانباز!» به سرکردگی شعبان بی مخ قرار می‌گیرد.
خواهر وی سلطنت فاطمی که در آنجا حضور داشت سپر بلا شده، خود را روی برادرش می‌اندازد. ضاربین ۸ ضربه چاقو به ریه و سینه فاطمی و ۱۱ضربه به او وارد می‌کنند.
بیشتر بخوانید: دکتر حسین فاطمی؛ سیاستمدار آزادیخواهی که تیرباران شد
به گزارش رویداد۲۴ دکتر فاطمی به دردسر ساز بودن این روحیه آشتی ناپذیر و عدالت خواه خود واقف بود و همان زمانی که پس از برکناری رضاشاه به تهران آمد تا روزنامه نگاری را پیشه خود سازد در اولین سرشماره باختر امروز چنین نوشت:
«به امید خدای بزرگ برای خدمت به ایران و فداکاری در راه آزادی، قلم به دست گرفته قدم به میدان گذاشته‌ایم. ما از مشکلات و موانعی که در این راه داریم آگاه و خود را برای مقابله با آن حاضر ساخته‌ایم. هدف اصلی و بزرگ ما خدمت به ایران و آزادی است. پشتیبانان ما اول خدا، دوم افکار عمومی، سوم دوستان ما، یعنی دسته ما است. ما هتاکی نمی‌کنیم. از جاده عفاف و نزاکت قدم بیرون نمی‌گذاریم، ولی با بی‌باکی حمله می‌کنیم... البته ذکر حقایق با منافع اشخاص تماس دارد و جمعی را با ما دشمن می‌سازد، ولی چه می‌توان کرد این شغلی است که با رغبت اختیار و وظیفه‌ای است که به ناچار باید انجام دهیم. دنیا در آتش جنگ می‌سوزد... از این آتش نمی‌توان بر کنار ماند و در کنار آتش نمی‌شود بی‌خطر آسود... بالاخره باید برویم به نزد پدران. می‌شود با روی سیاه رفت؟ ماییم و آیندگان. با خفت و خواری می‌توان در گور خفت؟»
فاطمی هم از سوی تندروهای مذهبی و هم جبهه سلطنت تحت فشار بود. نهایتا حکومت پهلوی دکتر حسین فاطمی را در تاریخ ۱۹ آبان ماه سال ۱۳۳۳ اعدام کرد، اما او با خفّت در گور نخفت.