رویداد۲۴ انتخاب نوشت: با وجود گذشت یک سال از آغاز به کار دولت سیزدهم، هنوز نماینده ایران در آژانس بین‌المللی اتمی از سوی دولت معرفی نشده است. حسن بهشتی‌پوردرباره رئوس وظایفی که نماینده ایران در آژانس باید انجام دهد، عنوان کرد: «کار اصلی نماینده ایران در آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای که مرکزش در وین است، این است که سیاست‌های جمهوری اسلامی را در فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای تبیین کند، بعد مذاکرات دو و چند جانبه با کشور‌های دیگر که در وین حضور دارند را انجام دهد و سپس برگزاری کنفرانس‌های مطبوعاتی برای تفهیم و تبیین مواضع ایران در غیر جلسات آژانس؛ یعنی برای افکار عمومی که معمولا از طریق خبرگزاری‌ها حضور پیدا می‌کنند و مشتاق هستند که موضع ایران را بدانند.»
بیشتر بخوانید: ایران هیچ فعالیت هسته‌ای پنهان و نانوشته‌ای ندارد/ اسناد ادعایی کذایی است
وی افزود: «با این تفاسیر، این جایگاه از یک سو برای دیپلماسی عمومی و تاثیرگذاری بر افکار عمومی است و از سوی دیگر برای اینکه با هم رده‌های خود و با نماینده‌های دیگر گفتگو و همکاری کند و حتی جبهه تشکیل دهد؛ ما اینکه قبلا جبهه غیرمتحد‌ها را فعال می‌کردند. سومین مسئولیتش هم مشارکت در اجلاس‌های آژانس است. بدین منظور که بتواند هم در جلسه شورای حکام و هم با مدیر کل آژانس و سایر مسئولین پادمانی در آژانس صحبت کند، هشدار دهد و مواضع را تشریح کند. این‌ها رئوس کار‌هایی است که نماینده ما در آژانس باید انجام دهد.»
بهشتی‌پور درباره اهمیت کار نماینده در شرایط فعلی که تنش با آژانس زیاد شده و امکان صدور قطعنامه وجود دارد، گفت: «واقعیت این است که نماینده ایران راجع به اینکه سیاست ایران را تبیین کند، در جلسه شورای حکام وقت بگیرد و صحبت کند، اهمیت دارد. چرا که ایران عضو این شورا نیست، ولی به دلیل اینکه پرونده‌اش دارد بررسی می‌شود، اینکه بتواند صحبت کند یا قبل از این شورا در لابی‌گری با افراد مختلف وارد گفتگو و مذاکره شود، حائز اهمیت است. اما اینکه نماینده ایران بتواند جلوی قطعنامه را بگیرد، من بعید می‌دانم. چرا که این قطعنامه یک اقدام سیاسی است و لابی‌گری امریکا، اعضای اتحادیه اروپا و کشور‌های ذی نفوذ در آژانس بر این روند تاثیر گذار هستند.
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل تاکید کرد: «ما باید با تمام قوا از طریق دیپلماتیک، آن هم نه فقط در سطح نمایندگی در وین بلکه کل وزارت خارجه بسیج شوند برای اینکه از طریق تماس‌هایی که گرفته می‌شود و با سفر‌هایی که انجام می‌دهند مانع از صدور چنین قطعنامه‌ای شوند. چون به هر حال این قطعنامه‌ها مستند سازی است برای پرونده‌ای که تشکیل داده‌اند.»
وی افزود: در واقع اصلش پرونده‌سازی است، ولی اتهامات تا زمانی اتهام است که مثلا به وسیله گروه‌ها یا افراد مطرح می‌شود. وقتی در شورای حکام تصویب می‌شود، متاسفانه این یک گام به سمت مستندسازی آنچه ادعا شده، است و قطعنامه‌های بعدی با استناد به همین قطعنامه صادر خواهد شد. احتمالا همان روندی که از سال ۸۵ تا ۸۹ شاهدش بودیم، دارد تکرار می‌شود.