رویداد۲۴ یاسر مختاری: فیبروم رحم یک توده خوش‌خیم در دیواره رحم است که از بافت عضلانی و رگ‌های خونی رحم تشکیل شده است. این توده در اکثر موارد خطرناک نیست و در بیشتر زنانی که آن را دارند، هیچ علائمی ندارد. با این حال، در برخی از موارد، این توده می‌تواند علائمی مانند خونریزی شدید، درد شدید در ناحیه شکم و فشار بر روی سازمان‌های دیگر در نزدیکی رحم ایجاد کند.در صورتی که این علائم وجود داشته باشد و یا فیبروم رحم به اندازه زیادی بزرگ شود، ممکن است نیاز به درمان وجود داشته باشد.
درمان فیبروم رحم ممکن است شامل داروها، جراحی، یا روش‌های دیگری باشد که بسته به سن، اندازه و علائم مربوط به فیبروم رحم متفاوت است. به هر حال، برای تشخیص و درمان فیبروم رحم، بهتر است به پزشک مراجعه شود.
درمان فیبروم رحم با داروها به منظور کاهش اندازه فیبروم و کاهش علائم مربوط به آن انجام می‌شود. داروهای مختلفی برای درمان فیبروم رحم وجود دارد، از جمله:
بیشتر بخوانید: کیست رحم چیست؟
1- آگونیست‌های گیرنده گنادوتروپین: این داروها با کاهش هورمون‌های استروژن و پروژسترون که باعث رشد فیبروم می‌شوند، اندازه فیبروم را کاهش می‌دهند. لوپرولید، دانازول و گوسرلین از جمله آگونیست‌های گیرنده گنادوتروپین هستند.
2- آنالوگ‌های گنادوتروپین: این داروها نیز با کاهش هورمون‌های استروژن و پروژسترون، اندازه فیبروم را کاهش می‌دهند. لوپرولید، نافارلین و جستاگلین از جمله آنالوگ‌های گنادوتروپین هستند.
3- داروهای ضد پروستاگلاندین: این داروها با کاهش سطح هورمون پروستاگلاندین، درد و خونریزی مربوط به فیبروم را کاهش می‌دهند. ایبوپروفن، ناپروکسن و مفنامیک اسید از جمله داروهای ضد پروستاگلاندین هستند.
در هر صورت، درمان فیبروم رحم با داروها باید تحت نظر یک پزشک متخصص انجام شود. زیرا داروهای مختلفی برای درمان فیبروم رحم وجود دارند و هر دارو به منظور کاهش اندازه فیبروم و کاهش علائم آن، باید با توجه به وضعیت هر بیمار تجویز شود. همچنین، برخی داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند که باید با پزشک مشورت شود.
به گزارش رویداد۲۴ همانگونه که گفته شد فیبروم رحم یک توده خوش‌خیم در رحم است که در بیشتر موارد ایجاد مشکلی ندارد، اما در برخی موارد ممکن است علائمی مانند خونریزی شدید، درد شدید و فشار بر مجاری ادراری ایجاد کند. در این موارد، جراحی برای برداشتن فیبروم رحم ممکن است لازم باشد.
در جراحی برای برداشتن فیبروم رحم، یکی از روش‌های مورد استفاده، جراحی باز است. در این روش، یک برش در شکم انجام شده و فیبروم رحم برداشته می‌شود. در روش دیگر، جراحی لاپاراسکوپی، چندین برش کوچک در شکم انجام شده و با استفاده از دستگاه لاپاراسکوپ، فیبروم رحم برداشته می‌شود.
بعد از جراحی، بیمار باید استراحت کافی کند و داروهای تسکین درد و ضد التهاب مصرف کند. همچنین، باید به دستورات پزشک پیروی کرده و به بازدیدهای دوره‌ای برای بررسی وضعیت خود بروید.
گفتنی است که جراحی برای برداشتن فیبروم رحم ممکن است با خطراتی همراه باشد، بنابراین پیش از تصمیم گیری باید با پزشک درباره مزایا و معایب این روش صحبت کنید.
برای تشخیص فیبروم رحم، پزشک ممکن است از تعدادی آزمایش و تست استفاده کند. برخی از آزمایش‌های معمول برای تشخیص فیبروم رحم عبارتند از:
آندوسکوپی: این آزمایش از طریق وارد کردن یک دستگاه اندوسکوپ (یک لوله نازک با دوربین) از طریق واژن به داخل رحم انجام می‌شود. این آزمایش به پزشک کمک می‌کند تا فیبروم‌ها را مشاهده و اندازه‌گیری کند.
سونوگرافی: این آزمایش با استفاده از امواج صوتی برای تصویربرداری از رحم و تشخیص فیبروم‌ها استفاده می‌شود.
جواب بافت: در صورت نیاز، پزشک ممکن است نمونه‌ای از بافت رحم را برای بررسی تحت میکروسکوپ بفرستد. این آزمایش به پزشک کمک می‌کند تا نوع فیبروم رحم و خصوصیات آن را تشخیص دهد.
آزمایش خون: برخی آزمایش‌های خون مانند تست هورمون‌های تخصصی ممکن است برای ارزیابی نقش هورمون‌ها در رشد فیبروم‌ها استفاده شود.
آزمایش MRI یا CT scan: در برخی موارد، پزشک ممکن است MRI یا CT scan را برای تصویربرداری دقیقتر و مشخص‌تر از فیبروم‌ها در رحم درخواست کند.
فیبروم رحم در برخی موارد ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:
1- خونریزی شدید: فیبروم رحم ممکن است باعث خونریزی شدید در دوران پریودی شود که باعث فقر خون و کاهش انرژی شود.
2- درد شدید: فیبروم رحم ممکن است موجب درد شدید در ناحیه شکم و پایین دل شود.
3- فشار بر مجاری ادراری: فیبروم رحم ممکن است موجب فشار مجاری ادراری مانند کیسه ادراری و مثانه شود که باعث ادرار ناقص و التهاب مجاری ادراری می‌شود.
4- مشکلات باروری: فیبروم رحم ممکن است موجب کاهش باروری و مشکلات در بارداری شود.
5- افزایش حجم شکم: در برخی موارد، فیبروم رحم ممکن است موجب افزایش حجم شکم شود.
با این حال، باید توجه داشت که بسیاری از بیماران با فیبروم رحم هیچ علائمی ندارند و تشخیص آن تنها با انجام آزمایش‌های پزشکی مانند سونوگرافی و MRI امکان‌پذیر است. بنابراین، در صورت داشتن هرگونه سوال یا علامتی، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
فیبروم رحم یک توده خوش‌خیم است که در رحم رشد می‌کند و در بیشتر موارد خطر سرطانی ندارد. با این حال، در موارد نادری، فیبروم‌های رحم ممکن است به سرطان تبدیل شوند. به طور کلی، فیبروم‌های رحم بیشتر در زنانی که پس از سن ۳۵ سال هستند، شکل می‌گیرند و در دوران بارداری و دریافت هورمون‌های زیاد نیز افزایش می‌یابند.
در صورتی که فیبروم رحم رشد زیادی داشته باشد، علائم شدیدی از جمله خونریزی دوران قاعدگی، درد شدید در ناحیه شکم و فشار روی مثانه و روده‌ها ایجاد می‌کند. در این شرایط، بهتر است به پزشک مراجعه شود تا بررسی‌های لازم را انجام دهد و در صورت نیاز، درمان مناسب را تجویز کند.
بیشتر فیبروم‌های رحم در بارداری خطرناک نیستند و در بسیاری از افراد بدون علائم خاصی بیماری را می‌گذرانند. با این حال، در برخی موارد، فیبروم‌های رحم می‌توانند در دوران بارداری مشکل ایجاد کنند. به‌طور مثال، فیبروم‌های بزرگ می‌توانند باعث بروز خونریزی شدید در دوران بارداری شوند و در برخی موارد ممکن است باعث اختلال در رشد جنین شوند.
در موارد نادر، فیبروم‌های رحم می‌توانند باعث بروز درد شدید شوند و نیاز به درمان دارند. در صورتی که شما با فیبروم رحم در دوران بارداری مواجه هستید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا بررسی‌های لازم انجام شود و در صورت نیاز، درمان مناسب تجویز شود.
فیبروم رحم یا تومورهای حلقوی رحمی در دختران ویرجین نادر است و اغلب در زنان بالغ دیده می شود. با این حال، در صورتی که در دختران ویرجین تشخیص داده شود، علل ممکن عبارتند از تغییرات هورمونی، بیماری‌های خود ایمنی و ژنتیکی.
در صورتی که فردی به علائمی مانند درد شدید، خونریزی شدید و فشار بر سیستم ادراری دچار شد، بهتر است به پزشک خود مراجعه کند تا تشخیص دقیق برای فرد قرار دهد و درمان مناسب را تجویز کند.
تفاوت فیبروم رحم با سایر توده‌های رحمی، به ویژگی‌های آن‌ها بستگی دارد. به عنوان مثال، پولیپ‌های رحمی نیز یک نوع توده خوش‌خیم هستند که در داخل رحم شکل می‌گیرند و ممکن است علائمی مانند خونریزی و نفاس بی‌نظم ایجاد کنند.
از طرف دیگر، توده‌های بدخیم رحمی مانند سرطان رحم، نوعی توده خبیث هستند که با علائمی مانند خونریزی شدید، درد شکمی، وزن کاهشی، خستگی و افت اشتها همراه است.
بنابراین، برای تشخیص نوع توده رحمی، باید با یک پزشک متخصص مشورت شود و برای ارزیابی و تشخیص دقیق، احتمالاً نیاز به آزمایشات تصویری مانند سونوگرافی و یا ماموگرافی داشت.