رویداد۲۴ سیما صابری: بیماری لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که باعث تغییرات در سلول‌ها و بافت‌های بدن می‌شود. این بیماری می‌تواند بر روی پوست، مفاصل، کلیه، قلب و سایر اعضای بدن تأثیرگذار باشد. علائم بیماری لوپوس شامل خستگی، تب، درد مفاصل، تورم و التهاب پوست و سایر علائم مختلف است. بیماری لوپوس به دلیل وجود ژنتیک و عوامل محیطی مانند نور خورشید، عفونت‌ها و استرس رخ می‌دهد. درمان بیماری لوپوس بستگی به نوع و شدت آن دارد و شامل داروهای ضد التهابی، کورتیکواستروئیدها و داروهای کنترل کننده سیستم ایمنی است.
علت ایجاد بیماری لوپوس هنوز به طور دقیق مشخص نشده است، اما به نظر می رسد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، هورمونی و محیطی می تواند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد. در بیماران لوپوس، سیستم ایمنی بدن به طور نامناسب به بافت‌های سالم حمله می‌کند و باعث تخریب آن‌ها می‌شود. همچنین، برخی عوامل محیطی مانند نور خورشید، استفاده از داروهای خاص و عفونت‌های ویروسی و باکتریایی می‌توانند بر ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.
بیشتر بخوانید: آنژین قلبی چیست؟
به گزارش رویداد۲۴ بیماری لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که باعث تخریب بافت‌های سالم بدن توسط سیستم ایمنی بدن می‌شود. این بیماری در سه نوع اصلی، یعنی لوپوس سیستمیک و لوپوس اریتماتوزدیسکوئید و لوپوس دارویی رخ می‌دهد. لوپوس سیستمیک (SLE) یک بیماری خود ایمنی است که ممکن است باعث آسیب به اعضای مختلف بدن شود، از جمله کلیه، قلب، ریه، مغز، پوست و مفاصل و علائم آن شامل خستگی، تب، درد مفاصل، آسیب پوست و سردرد است. لوپوس اریتماتوزدیسکوئید (DLE) نوع دیگر بیماری لوپوس است که فقط پوست را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم آن شامل لکه‌های قرمز و تورم پوست هستند که معمولاً در مناطق خورشید خورده قرار می‌گیرند. این دو نوع بیماری لوپوس می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در زنان به دلیل تاثیرات هورمونی رخ می‌دهد. علاوه بر این، عوامل ژنتیکی و محیطی نیز می‌تواند بر ایجاد این بیماری نقش داشته باشد.
لوپوس دارویی یا DILE به معنی بروز علائم بیماری لوپوس به دنبال مصرف برخی داروها است. برخی از داروهایی که ممکن است باعث بروز آن شوند عبارتند از هیدرالازین، پروکاینامید، ایزونیازید، کینیدین، هیدروکلروتیازید و فنی توئین. علائم آن شامل درد و التهاب مفاصل، آسیب به کلیه و سایر علائم بیماری لوپوس مانند خستگی، تب و التهاب پوست است. درمان این بیماری شامل قطع داروهایی است که مسبب و در صورت لزوم مصرف داروهای ضد التهابی و کورتیکواستروئیدها است.
بیماری لوپوس سیستمیک به عنوان یک بیماری خودایمنی ممکن است بر تمام بدن تأثیر بگذارد. این بیماری می‌تواند علائم متنوعی در بدن ایجاد کند و در هر شخصی ممکن است نوع و شدت علائم متفاوت باشد. لوپوس سیستمیک می‌تواند در طول زمان علائم خود را تغییر دهد و می‌تواند با دوره‌های تشدید و درمان شدن متناوب همراه باشد. بعضی از علائم شایع بیماری لوپوس سیستمیک عبارتند از:
-خستگی و احساس بی‌حالی
-تب و عفونت‌های مکرر
-درد و التهاب مفاصل
-آسیب‌های پوستی (حساسیت به نور خورشید، پوست خشک و دارای نقاط قرمز و ترشحات پوستی غیرطبیعی)
-مشکلات کلیوی
-مشکلات قلبی
-مشکل در روده‌ها
-مشکلات نورولوژیک، مانند سردرد شدید، اختلال در حافظه و تمرکز، تشنج و اختلالات خواب
-اختلالات خونی، مانند کاهش تعداد سلول‌های خونی، لخته شدن خون و خونریزی غیرطبیعی
-مشکلات تنفسی
تشخیص بیماری لوپوس سیستمیک باید توسط یک پزشک متخصص انجام شود. تشخیص بیماری معمولاً بر اساس تاریخچه بالینی، علائم بیمار و آزمایش‌ها انجام می‌شود. ازآنجا که علائم اولیه لوپوس می تواند مشابه با بیماری های دیگر بوده و بروز دیررس داشته باشد و همچنین ممکن است این نشانه ها در افراد مختلف متفاوت باشد، تشخیص بالینی این بیماری با چالش رو به رو است. بررسی ها حاکی از آن است که میزان برخی از آنتی بادی ها طی این بیماری تغییر می یابد از این رو تست های تشخیصی آزمایشگاهی از مهمترین روش های بررسی این بیماری می باشند. برخی از آزمایش‌ها و روش‌هایی که ممکن است در تشخیص لوپوس سیستمیک مورد استفاده قرار گیرند، عبارت‌اند از:
اندازه‌گیری سطح آنتی‌بادی‌های مربوط به لوپوس، شمارش سلول‌های خونی (از جمله لکوسیت‌ها و فرمانده‌ها) و آزمایشات کمی سایر عناصر خونی می‌تواند در آزمایش خون صورت بگیرد. این آزمایش به پزشک کمک می‌کند تا بیماری لوپوس را در شما تشخیص دهد.
این آزمایش شامل اندازه‌گیری سطح آنتی‌بادی‌ها و ایمونوگلوبولین‌ها (مانند آنتی‌بادی‌های موضعی و آنتی‌بادی‌های ضد‌سم) در خون است.
آزمایش‌های پوستی می‌تواند شامل بیوپسی پوست و تست حساسیت به نور خورشید باشد.
مواردی مثل تست راکوماتوئید، فحص ANA، الکتروفورز پروتئین و آزمایشات متعدد دیگر نیز می‌تواند کمک کننده باشد. این آزمایش‌ها به تشخیص بیماری کمک می‌کند. اهمیت بالینی و همکاری بین پزشک و بیمار در تشخیص لوپوس سیستمیک بسیار مهم است. این بیماری ممکن است با بیماری‌های دیگر که علائم مشابه دارند، ترکیب شود، بنابراین تشخیص دقیق و مشورت با پزشک تخصصی ضروری است.
یماری لوپوس سیستمیک می‌تواند به سیستم‌ها و اعضای مختلف بدن آسیب برساند. بیشترین آسیب‌ها به نواحی زیر وارد می‌شود:
ممکن است در بیماران لوپوس سیستمیک شاهد پوست ملتهب و علائمی مانند نقاط قرمز روشن باشیم. حساسیت به نور خورشید، آفت‌های پوستی دردناک، خشکی و ترشحات پوستی غیرطبیعی نیز در این بیماران دیده می‌شود.
التهاب و درد مفاصل (آرتریت) از علائم شایع لوپوس سیستمیک است. ممکن است شدت آرتریت نیز متفاوت باشد و می‌تواند به صورت تورم و درد در مفاصل ظاهر شود.
کلیه‌ها ممکن است در بیماران لوپوس سیستمیک دچار مشکل شوند. این مشکل می‌تواند باعث التهاب نفروزی و کاهش عملکرد کلیه شود.
لوپوس سیستمیک می‌تواند به علائمی منجر شود؛ مانند التهاب سیستم قلبی-عروقی که احتمالاً با درد در قفسه سینه، مشکلاتتنفسی، تپش قلب و آنژین بروز پیدا می‌کند.
نخاع یامغز
در برخی موارد، لوپوس سیستمیک ممکن است به نخاع و مغز آسیب وارد کند و علائمی مانند سردرد شدید، اختلال در حافظه و تمرکز، تشنج و اختلالات خواب را ایجاد کند.